Σχετικός με λασπώδη metal παρακλάδια και ό,τι κάνει θόρυβο στο rock. Προσαρμόζεται εύκολα σε πειραματικά και προοδευτικά περιβάλλοντα. Διακατέχεται από νευρωτικά κίνητρα και κύκνεια πρότυπα. Αγαπάει...

Cóclea / Canut De Bon
No Esperan Por Nadie
Ωμό συναίσθημα, θόρυβος και ένταση σε απόλυτη ισορροπία
Ενα noise, post, screamo, hardcore split από δύο συγκροτήματα από το Σαντιαγκο της Χιλης
Στους πρώτους παίζουν οι Luca Cosignani και Mauricio Rosas, στους δεύτερους ο Matthew Hopper και στους δύο ο ντράμερ Joaquín González. Όλοι αυτοί μαζί απαρτίζουν και τους Hesse Kassel που έφεραν μια ασύλληπτη δισκάρα στο προσκήνιο φέτος. Τρεις μπάντες, κοινά μέλη, κοντινές μουσικές.
Αδιάκοπη αναζήτηση της έντασης και της συναισθηματικής εκτόνωσης. Το "No Esperan Por Nadie" είναι η επιτομή αυτής της αισθητικής, ένα εκρηκτικό ηχητικό μανιφέστο που συνδυάζει την ωμότητα με τη δομική πολυπλοκότητα.
Το πρώτο μισό του split ανήκει στους Cóclea, ένα σχήμα που ξεχωρίζει για την επιθετική του μίξη noise-rock, post-hardcore και mathcore στοιχείων. Με τα κομμάτια τους να καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος του δίσκου, είναι ξεκάθαρο πως η μπάντα θέλει να καθηλώσει τον ακροατή από την αρχή. Το "Seferin + Nifares" είναι ένα θορυβώδες και πολυσύνθετο κομμάτι που αναδεικνύει την τεχνική δεξιότητα των μελών. Η φωνή του Luca Cosignani είναι εκρηκτική, ένας ορυμαγδός συναισθημάτων που εκφράζεται μέσα από κραυγές και εναλλασσόμενες εντάσεις. Στη συνέχεια, το "Pol Pot" ενσωματώνει στοιχεία από math rock και punk, με ένα σχεδόν ασφυκτικό ρυθμικό μοτίβο που δίνει στον δίσκο μια παρανοϊκή ενέργεια. Το "Cairo" είναι ένα ρυθμικό κομμάτι με μια χαοτική χορευτική διάθεση που προσδίδει μια διαφορετική δυναμική στην πλευρά των Cóclea.
Οι Canut De Bon, από την άλλη, κινούνται σε πιο ακραίες και σκληροπυρηνικές φόρμες. Ο ήχος τους αντλεί έμπνευση από το emoviolence και το πιο κλασικό screamo, θυμίζοντας μπάντες όπως οι Orchid και Jeromes Dream. Η πλευρά τους στο split είναι πιο κοφτή, πιο βίαιη και πιο απλή συγκριτικά με την πολυπλοκότητα των Cóclea, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι στερείται δύναμης. Κορυφαία στιγμή είναι το "De Apolo Para Joaquin", ένα κομμάτι που ενσωματώνει μια πανέξυπνη αντίθεση μεταξύ απλών ηχητικών τοπίων και σπαρακτικών φωνητικών, δημιουργώντας ένα έντονα συναισθηματικό φινάλε για ολόκληρο τον δίσκο.
Το "No Esperan Por Nadie" είναι ένα split που όχι μόνο παρουσιάζει δύο διαφορετικές προσεγγίσεις στο σύγχρονο screamo και post-hardcore, αλλά καταφέρνει να δημιουργήσει μια ολοκληρωμένη εμπειρία. Παρά τις διαφορές στις μουσικές προσεγγίσεις των δύο σχημάτων, ο δίσκος έχει μια συνοχή που βασίζεται στο κοινό τους όραμα και στην ανεξάντλητη ενέργεια που διοχετεύουν στη μουσική. Αν και οι Cóclea κλέβουν την παράσταση με τη φιλόδοξη και πολυδιάστατη πλευρά τους, οι Canut De Bon συμπληρώνουν ιδανικά το σύνολο, προσφέροντας μια πιο άμεση, ανεπεξέργαστη και αληθινή αίσθηση της έντασης.
Με συνολική διάρκεια περίπου 30 λεπτών, το άλμπουμ αξίζει να ακουστεί επανειλημμένα. Πρόκειται για έναν από τους πιο δυνατούς noise-post-hardcore δίσκους που θα ακουστούν φέτος, αποδεικνύοντας ότι η χιλιανή σκηνή βρίσκεται σε μια από τις πιο δημιουργικές της περιόδους.
Αν ψάχνετε ένα άλμπουμ που ισορροπεί μεταξύ ελεγχόμενου χάους και συναισθηματικής έντασης, τότε αυτό είναι για εσάς.