Bruce Springsteen

High Hopes

Columbia (2014)
Από τον Τάκη Κρεμμυδιώτη, 03/01/2014
Το Αφεντικό έχει σκοπό να μας πείσει ότι, μερικές φορές, κάποια ξεχασμένα στο συρτάρι τραγούδια μπορούν να ακουστούν συναρπαστικά. Δεν είμαι σίγουρος, όμως, ότι θα το πετύχει
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Αλήθεια, εσείς τι θα κάνατε στη θέση του; Δεν είστε δα και πρωτοεμφανιζόμενος καλλιτέχνης. Είκοσι επτά στούντιο άλμπουμ έχετε ήδη. Αν δεν αποφασίσετε τώρα να κυκλοφορήσετε δίσκο με «ξεχασμένα» τραγούδια, πότε θα το κάνετε; Εντάξει, θα περάσει από το μυαλό σας ότι πολλοί θα αναρωτηθούν γιατί τα τραγούδια αυτά είχαν μείνει για τόσον καιρό εκτός δισκογραφίας, αλλά, τι άλλο μπορείτε να τα κάνετε; Αφού υπάρχουν που υπάρχουν, θα τα αφήσετε ανολοκλήρωτα ως τροφή για μεταγενέστερους τυμβωρύχους της μουσικής σας μνήμης; Κι αν, πέρα από αυτά, σας αρέσουν πραγματικά; Με τις σκέψεις αυτές βυθίζεστε λίγο ακόμα στην πολυθρόνα, ξεκουμπώνετε το καρό σας πουκάμισο, βάζετε τα βαριά από τις μπότες πόδια σας πάνω στο τραπεζάκι, χαϊδεύετε τα λίγων ημερών γένια σας και αναφωνείτε με στόμφο: «Αφού αρέσουν σε μένα, δεν θα αρέσουν και σ' αυτούς;»

Κάπως έτσι πιστεύω πως θα σκέφτηκε και ο αναμφισβήτητα συμπαθέστερος σύγχρονος αμερικανός λαϊκός ήρωας, ο οποίος, για να κάμψει μερικές αναπόφευκτες ενδόμυχες εσωτερικές ανησυχίες του, κάλεσε και πάλι τον μπαρουτοκαπνισμένο Ron Aniello να αναλάβει την παραγωγή. Μάλιστα, για να δέσει περισσότερο το αποτέλεσμα, έβαλε στην εμπροσθοφυλακή (οι παραπάνω στρατιωτικοί όροι δεν θα ηχούν ατυχείς, αν διαβάσετε τους στίχους κάποιων τραγουδιών) τον Tom Morello (Audioslave, Rage Against The Machine), που ήδη ανήκει στην E-Street Band και «ανέστησε» τους Clarence Clemons και Danny Federici μέσα από παλιότερες ηχογραφήσεις! Κι έτσι, ήσυχος πια, μίλησε για ένα δίσκο που περιέχει μερικό από το καλύτερο ακυκλοφόρητο υλικό της περασμένης δεκαετίας.

Αν και γενικά θεωρώ κάπως αδόκιμη την εκτενή αναφορά στις επιμέρους συνθέσεις ενός δίσκου, την κρίνω μάλλον επιβεβλημένη σε μια κυκλοφορία ανάλογου ύφους. Αυτό, κυρίως, ενόψει της έλλειψης ενιαίου ύφους, που εκ των πραγμάτων δε μπορεί να αποφευχθεί. Αν όμως προσπαθήσουμε σώνει και καλά να την εντάξουμε χρονικά κάπου, τότε προσανατολιστείτε στην εποχή μεταξύ του "Born In The U.S.A." και του "Human Touch". Τα μέσα της δεκαετίας του '80 εκπροσωπούνται κυρίως από το "Harry's Place", το "Down In The Hole" που θυμίζει αρκετά το "I'm On Fire" και το "Frankie Fell In Love". Οι δε αρχές της δεκαετίας του '90 ξαναζούν μέσα από το καλύτερο τραγούδι του δίσκου, το "American Skin", που γράφτηκε ως διαμαρτυρία για τις 41 σφαίρες που δέχτηκε από αστυνομικούς άοπλος μετανάστης που προσπάθησε να αποφύγει τον έλεγχο, το υπέροχο up tempo "Heaven's Wall", που αντιπροσωπεύει τον κλασικό ήχο του The Boss που αγάπησε ολόκληρη η Αμερική, το "This Is Your Sword" και το "The Ghost Of Tom Joad". Πιο έντονο folk στοιχείο διακρίνουμε στα "The Wall" και "Hunter Of Invisible Game", ενώ ενδιαφέρουσες είναι και οι διασκευές στο "Just Like Fire Would" των The Saints, το "Dream Baby Dream" των Suicide και το φερώνυμο του δίσκου των Havalinas. Αν είστε φανατικοί του Springsteen, το "High Hopes" θα σας αρέσει σίγουρα. Αν όμως, ακούγοντας τον Bruce να τραγουδά: «I've got hopes», αναλογιστείτε τις δικές σας δικαιολογημένες ελπίδες για μια πολύ αξιόλογη κυκλοφορία, τότε δεν θα νιώσετε και τόσο ικανοποιημένοι.
  • SHARE
  • TWEET