Black Crown Initiate

Μετά από μόλις οκτώ χρόνια ύπαρξης και δύο full length άλμπουμ, οι Black Crown Initiate έχουν ήδη αρχίσει να φτιάχνουν ένα εξαιρετικό όνομα στην άλλη όχθη του Ατλαντικού. Είναι αρκετά λογικό το να είδε η Century Media σε αυτούς την πιθανότητα του next big thing στο metal και, για να είμαστε δίκαιοι, το τρίτο άλμπουμ του κουαρτέτου από την Pennsylvania κάνει ότι καλύτερο μπορεί για να δικαιώσει αυτή την προσδοκία. Βρισκόμενοι για πρώτη φορά κάτω από τόσο δυνατή δισκογραφική στέγη, οι Black Crown Initiate δείχνουν διάθεση να σαρώσουν.

Ισχυρίζονται πως ανήκουν στον χώρο του progressive death metal, ας μου επιτραπεί όμως να αμφισβητήσω την δυναμική και των δύο όρων. Σε ότι αφορά το death metal σκέλος, μπορεί τα φωνητικά να είναι κατά 70% growls, από πουθενά όμως δεν προκύπτει κάποιος αισθητικός εξτρεμισμός, παρά τις δίκασες και κανά-δυο blastbeats που θα συναντήσεις μέσα στο "Violent Portraits Of Doomed Escape". Κι αν είναι αδύνατο να τους συνδέσεις με την ακρότητα πχ των Gorguts, είναι εξίσου αδύνατον να τους θεωρήσεις παρεμφερείς με τον progressive ελιτισμό των Obscura. Παρά την έξοχη τεχνική τους, οι Black Crown Initiate δεν είναι προοδευτικοί. Περισσότερο φαντάζουν σαν μια modern metal μπάντα με ανεπτυγμένη την αίσθηση του εκτελεστικού καλλωπισμού.

Αν θέλεις να καταλάβεις καλύτερα ένα γκρουπ, διάβασε τα σχόλια των οπαδών τους στα διάφορα διαδικτυακά posts. Οι οπαδοί των Black Crown Initiate λοιπόν, δείχνουν να τους αντιλαμβάνονται ως απογόνους των παλιών Opeth. Είναι αλήθεια ότι κάποιες μελωδικές γραμμές των θαυμάσιων καθαρών φωνητικών του κιθαρίστα Andy Thomas δικαιολογούν την σύνδεση, όπως και τα λίγα - αλλά έξοχα - ακουστικά μέρη που στολίζουν το "Invitation" και το "Holy Silence". Πουθενά δεν θα βρεις τις στοιχειωμένες ατμόσφαιρες που έπλασε κάποτε ο Akerfeldt και μάλλον είναι άλλοι αυτοί που θα καλύψουν αυτό το κενό.

Αφού λοιπόν δεν υπερέχουν σε ακρότητα, λυρισμό ή ατμόσφαιρα, πως ακριβώς ξεχωρίζουν οι Black Crown Initiate; Η απάντηση βρίσκεται στον οικουμενικό χαρακτήρα της μουσικής τους. Διότι από τους Testament του "The Gathering" ως τους Behemoth και από το "The Blackening" των Machine Head ως τους Gojira, κάποιες μπάντες είναι ικανές να γράφουν πιο συνολική metal μουσική, ξεπερνώντας το μητρικό τους ιδίωμα. Τολμώ να πω ότι αυτό εδώ το γκρουπ δείχνει να διαθέτει αυτή την πάστα, τηρουμένων των αναλογιών φυσικά, εκμεταλλευόμενοι τόσο το ποιοτικό τους songwriting, όσο και την τυπική τεχνοκρατική υπεροχή που συνήθως εκφράζουν οι μπάντες των ΗΠΑ: το τελικό προϊόν έχει φοβερή, καλογυαλισμένη, ραφιναρισμένη παραγωγή - κι ας μην είμαι προσωπικά φίλος αυτής της ηχητικής άποψης.

Μεγάλο μέρος του υλικού είναι φτιαγμένο για το πάνω metal ράφι. Κάθε τραγούδι έχει εξαιρετικά riffs και μελωδικά ρεφρέν (και με ισχυρή δόση προσωπικής ταυτότητας) και ειδικά το προαναφερθέν "Invitation" με το δραματικό ύφος και το φοβερό djent τελείωμα είναι άνετα ανάμεσα στα καλύτερα metal τραγούδια που άκουσα φέτος. Από κοντά, το "Years In Frigid Light" και τα εφευρετικά "Sun Of War" και "Holy Silence" που οδηγούν τον δίσκο σε πιο σύνθετα μονοπάτια. Οι συνθέσεις τους κινούνται άνετα σε διάρκειες κοντά στα επτά λεπτά και δεν πέφτουν σε ατοπήματα, παρά τις στιγμιαίες απώλειες ολοκληρωτικής εστίασης. Ακόμα και το "Trauma Bonds" που φλερτάρει για λίγο με μια πιο cheesy διάθεση, σώζεται στο εντυπωσιακό του φινάλε, ενώ τα συντομότερα "Bellow" (ένας throat singing αυτοσχεδιασμός) και το κλείσιμο του κύκλου με το "He Is The Path", δείχνουν μια μπάντα που έχει όρεξη και για λίγη παραπάνω «τέχνη».

Αρκούν όλα αυτά για να εκτοξεύσουν τους Black Crown Initiate στο metal στερέωμα; Ρητορικό το ερώτημα και, όπως πάντα, θα κριθεί από την όποια ανταπόκριση του κοινού. Έχοντας όμως φροντίσει για την καλή ισορροπία ανάμεσα στο σύγχρονο και το διαχρονικό, το «έντεχνο» και το δημοφιλές, το "Violent Portraits Of Doomed Escape" είναι ένα άλμπουμ με πολλές απολαυστικές στιγμές που θα διεκδικήσει πολλά για τους δημιουργούς του. Όσοι βρίσκονται σε αναζήτηση πιθανών μελλοντικών metal classics, πρέπει να σταθούν εδώ με την αρμόζουσα προσοχή.