Bjork

Η Bjork επιστρέφει τέσσερα χρόνια μετά το "Volta", έχοντας δημιουργήσει με ένα ipad και τη βοήθεια των ακροδαχτύλων της ένα μικρόκοσμο του μουσικού της σύμπαντος. Ένα σύμπαν το οποίο ο ακροατής καλείται να ανακαλύψει μέσα από το όλο multimedia σκηνικό που έχει στηθεί γι' αυτό. Μιας εμπειρίας, που, όπως μας προειδοποιεί και η ίδια, δε φτάνει μόνο να την ακούσουμε.

Για να ολοκληρωθεί η «εμπειρία» του "Biophilia" προφανώς ο ακροατής θα πρέπει να περιπλανηθεί, αρχικά στο φυσικό μέσο, το κλασσικό CD, το internet και τις i-phone εφαρμογές. Αναφερόμενη στις τελευταίες, θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο χρήστης-ακροατής, εκτός του ότι μπορεί να ακούσει τα κομμάτια παίζοντας κάποια mini-games, μπορεί να συνθέσει και τις δικές του εκδοχές για κάθε ένα από αυτά. Κι αυτό γιατί στο νέο της άλμπουμ η Bjork έχει συμπεριλάβει αρκετά βατές μουσικές φόρμες, που μέσα από την απλότητά τους προσπαθούν να περιγράψουν διάφορα φυσικά φαινόμενα: από την κοσμογονία και την κρυσταλοποίηση, μέχρι τη δράση των ιών στο DNA και πολλά άλλα. Η απορία που σίγορα δημιουργείται σε αυτόν που δεν έχει ακούσει το "Biophilia" είναι σε τι μπορεί να έχουν όλα αυτά σχέση με τη μουσική κι αν όλα αυτά γίνονται για να προκαλέσει το ενδιαφέρον ύστερα από τα παραστρατήματα που είχε στο "Vespertine" και το "Volta". Ειδικά με τα δείγματα ανοχής που είχε δείξει στα δύο τελευταία, εμένα προσωπικά, δε με είχε πείσει ότι μπορεί να βρει ξανά τον εαυτό της, να μπει στη δημιουργική διαδικασία και να ξαναγράψει εκείνους τους παρανοϊκούς ηλεκτρονικούς ήχους που σου γεμίζουν το μυαλό.

Αυτή τη φορά, όμως, φαίνεται να τα καταφέρνει. Συνέλαβε ένα μεγαλειώδες project και, όπως δείχνουν τα πράγματα, και κυρίως ακούγονται μέσα από το "Biophilia", τα καταφέρνει και με το παραπάνω. Εκτός των προγραμματιστών που προσέλαβε για να φέρουν μέρος του εις πέρας, δεν της έφταναν τα υπάρχοντα μουσικά όργανα και βάλθηκε να φτιάξει δικά της. Έτσι, αυτοί οι περίεργοι ονειρικοί ήχοι που ακούγονται στο μεγαλύτερο ποσοστό των κομματιών και κρατούν τα ηνία στο "Moon" και το "Crystalline" παράγονται από το λεγόμενο Gameleste, το οποίο είναι ένας συνδυασμός ξυλόφωνων και πολλών άλλων οργάνων, που ελέγχονται από ένα -τι άλλο- iPad. Να πω την πικρή μου αλήθεια, όχι ότι με ενδιέφερε ποτέ. Αυτό που με ενδιαφέρει όμως στα σίγουρα είναι ότι είναι αρκετά εύηχο, κολλάει με το όλο concept του άλμπουμ και, κυρίως, δημιουργεί όμορφες αντιθέσεις με τις drum n bass εκρήξεις του "Crystalline" και τις ηλεκτρικές εκκενώσεις των πηνίων Tesla που ακούγονται στο "Mutual Core".

Κατά τα άλλα, όλο το άλμπουμ χαρακτηρίζεται γενικότερα από μια χαλαρωτική, ambient ατμόσφαιρα, που προέρχεται κατά βάση από τα φωνητικά της ίδιας της Bjork, έχοντας σε σημεία βίαια ξεσπάσματα από ηλεκτρονικά κρουστά. Με λίγα λόγια, εισάγεται στη μουσική της μια σκοτεινή και ταυτόχρονα ευαίσθητη χροιά, εμπλουτισμένη με πρωτότυπες και έξυπνες θεματικές ιδέες, που ακουμπούν σε επίπεδα δημιουργικότητας αυτές του "Debut". Ίσως όμως τελικά να δοθεί από πολλούς περισσότερη προσοχή στον τρόπο παραγωγής του "Biophilia" και του πρωτότυπου τρόπου διανομής του και να μείνει σε δεύτερη μοίρα αυτή που αποτελεί πηγή έμπνευσης για όλα τα υπόλοιπα, η μουσική. Άδικο όμως, αφού το άλμπουμ χαρακτηρίζεται από πολύ φρέσκες και μυστήριες μουσικές ιδέες, που μόνο στο κεφάλι μιας τόσο ιδιαίτερης καλλιτέχνιδος όπως η Bjork θα μπορούσαν να γεννηθούν.

Καλύτερα οι μη-μυημένοι σε αυτή την ιδιαιτερότητα να μείνουν μακριά από "Biophilia". Οι υπόλοιποι (λίγοι στον αριθμό) θα απολαύσουν ένα άλμπουμ το οποίο ακούγεται αρχικά πολύ λιτό, στη συνέχεια δυσνόητο και στο τέλος... καταπληκτικό. Σίγουρα δεν είναι άλμπουμ της πρώτης ακρόασης, αλλά θεωρώ ότι αξίζει της υπομονής σας.