Abysmal Lord

Το war/bestial black metal, είναι ένα από τα ιδιώματα του ακραίου ήχου του οποίου η εξερεύνηση απαιτεί μεράκι. Τα τελευταία χρόνια, η αλήθεια είναι πως ο ήχος που δόξασαν οι Blasphemy οι Beherit οι υπόλοιποι ευγενείς γίγαντες του ακραίου ήχου, διανύει μια αναζωπύρωση. Μάλιστα υπάρχουν σκηνές όπως της Νέας Ζηλανδίας που ηγούνται αυτού του ρεύματος. Ο ήχος αυτός όμως, ανθίζει ιδιαίτερα στις Η.Π.Α. Συγκροτήματα όπως οι Crurifragium, οι Caveman Cult, οι Weregoat, οι Antichrist Siege Machine οι Pig’s Blood και οι Witch King έχουν δημιουργήσει μια, όχι συνεκτική αλλά δυναμικά παρούσα σκηνή. Στα πρόσφατα «ξεπετάγματα» της σκηνής αυτής ήταν και το προ τετραετίας ντεμπούτο των εκ Νέας Ορλεάνης ορμώμενων Abysmal Lord.

Ένα από τα στοιχεία που είχαν επιτρέψει στο "Disciples Of The Inferno" να ξεχωρίσει, ήταν πως ο ήχος, παραήταν πυκνός για τα δεδομένα του ιδιώματος. Αυτό, εν μέρει βασίζεται στην ίσως, αταβιστική προσέγγιση των Abysmal Lord όσον αφορά τη σύνθεση. Με κάποιο τρόπο, διοχετεύουν το βαλτώδες sludge για το οποίο φημίζεται η NOLA στον ήχο τους, χωρίς να προσπαθούν ύστερα να το αποκρύψουν για να μην φανούν λιγότερο "true". Ο δεύτερος λοιπόν δίσκος των Abysmal Lord, είναι μια κυκλοφορία την οποία περίμενα, με ενδιαφέρον για το αν θα πραγματοποιηθεί το επιπλέον βήμα, στην άτυπη μάχη για τα ηνία της συγκεκριμένης σκηνής.

Το "Exaltation Of The Infernal Cabal", ενώ ακούγεται πιο επιθετικό και χαοτικό από τον προκάτοχό του, εν τέλει καταφέρνει να ηχεί αρκετά «παράγωγο» των επιρροών της μπάντας. Στα 34 λεπτά και τις δέκα συνθέσεις του, ο δίσκος ηχεί σαν μια sludge εκδοχή των Archgoat. Φυσικά και στο εν λόγω ιδίωμα η πρωτοτυπία δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά ειδικά η προσέγγιση στα τύμπανα θυμίζει τα τρομακτικά mid tempo σημεία των Φινλανδών. Πάραυτα, τραγούδια όπως το "Races Of Jehova's Despair" συνδυάζουν τον fuzz-αριστό ήχο με τα τρομακτικά φωνητικά εξαιρετικά μεταδίδοντας την ατμόσφαιρα που επιζητεί ο δίσκος. Η αλήθεια είναι, πως σε κανένα σημείο οι Abysmal Lord δεν προσπαθούν να καινοτομήσουν, καθώς στοχεύουν απλά και ξάστερα σε μια μανιακή ηχητική επίθεση όπου οι συνθέσεις του δίσκου λειτουργούν συμπληρωματικά. Η μνημονικότητα πάει στράφι και τη θέση της δίνει σε απανωτά riff που συνθέτουν ένα αποκρουστικό κάδρο.

Τα τραγούδια, όλα σε μέγεθος και εκρηκτικότητα δυναμίτη, με τη μερική αξιοποίηση samples, καθώς και την πλήρως κατάλληλη παραγωγή, ενισχύουν διαρκώς τη χαοτική διάσταση του δίσκου. Το ομότιτλο είναι ένα μικρό έπος που σε σημεία θα θυμίσει και Profanatica, ενώ το "Preparing The Throne", μέσα σε όλη του τη βλασφημία είναι από τις κορυφές του δίσκου. Συνολικά όμως δεν είναι εύκολο να ξεχωρίσουν κομμάτια, για αυτό και συνίσταται η αδιάλειπτη ακρόαση. Οι sludge επιρροές, αν και εμφανείς ηχητικά, δεν εκφράζονται πλήρως μιας και το "Exaltation Of The Infernal Cabal" δεν διαθέτει σχεδόν καθόλου mid tempo σημεία, ούτε μεσαίων ταχυτήτων που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως ηχητικό ανάχωμα για up tempo υπερπήδηση.

Σε μια εποχή που πρωτοκλασάτα ονόματα του είδους είτε είναι ακμαία είτε επανασυνδέονται (Diocletian) , η θέληση των Abysmal Lord για εκτόξευση, μπορεί να τους φέρει ως ένα σημείο. Ο δεύτερος δίσκος τους, απευθύνεται στους βαμμένους οπαδούς που δεν θέλουν να χάσουν μια ανερχόμενη μπάντα του ιδιώματος, η οποία διαθέτει προοπτικές αλλά και πείσμα για να καθιερωθεί. Θα ήταν όμως θεμιτό, ο επόμενος δίσκος πέρα από το να μην καθυστερήσει άλλα τέσσερα χρόνια, να τους βρει πιο στοχευμένους ως προς την προσέγγιση που επιθυμούν, αφού η τεχνογνωσία είναι δεδομένη.

Bandcamp