Συνέντευξη Orchid (Mark Thomas Baker)

Οι Orchid έχουν κερδίσει τον σεβασμό και την αγάπη μου εδώ και χρόνια, από τότε που κυκλοφόρησαν το "Through The Devil's Doorway" και σίγουρα έχουν φτάσει στο σημείο εκείνο όπου εγείρουν ερωτήματα πέραν της Black Sabbath αισθητικής τους. Μάρτυς μου το κείμενο που ακολουθεί κι ο διάλογος με τον κιθαρίστα της μπάντας, Mark Thomas Baker.

Καλησπέρα σας κύριε. Μου φαίνεται πως δεν έχετε μοιραστεί ακόμα μαζί μας όλες σας τις συνθέσεις. Έχετε αποδώσει ζωντανά κάποια από τα καινούργια τραγούδια εδώ και καιρό, έτσι δεν είναι;
Ναι, υποθέτω πως έτσι είναι. Το "Mouths Of Madness" το παίζουμε ζωντανά από την πρώτη μας περιοδεία αν δεν κάνω λάθος. Μέχρι ώρας όμως, οι συνθέσεις που έχουν ολοκληρωθεί και προβαριστεί, έχουν κυκλοφορήσει. Υπάρχουν βέβαια κάποια ημιτελή κομμάτια και ιδέες τα οποία θα καταλήξουν στον επόμενο δίσκο μας.

Στο πρώτο σας EP ("Through The Devil's Doorway") υπάρχουν μερικά από τα καλύτερα τραγούδια που έχετε συνθέσει. Τα υποστηρίζετε ακόμα στα live σας;
Ναι και πολύ δυνατά μάλιστα. Στην περιοδεία που μόλις ολοκληρώθηκε, παίζαμε κάθε βράδυ από 3-4 κομμάτια του EP.

Το "Capricorn" είναι ήδη ένας κλασικός δίσκος. Είχατε τυχόν ανησυχίες μήπως και δεν ανταποκρινόσασταν στην αξία του;
Φυσικά! Στο τέλος όμως πρέπει απλώς να βάλεις τα δυνατά σου για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα και να δεις τί κατάφερες.

Και μια αφελής ερώτηση αν μου επιτρέπεται: Από πού προέρχεται όλο αυτό το groove;
Υπάρχει μόνο ένα groove; Δεν είμαι σίγουρος ποιό απ' όλα εννοείς, χαχα! Έχω την εντύπωση πως είναι δημιούργημα του Theo και της όλης ιδέας του για το πώς πρέπει να ακούγεται το rock.

Έχετε περισσότερα riff και solo στον νέο δίσκο κι όμως υπάρχει αρκετός χώρος για τα όργανα να «αναπνεύσουν». Πόσο χαλαροί (ή όχι) ήσασταν στις ηχογραφήσεις;
Υπήρξαν πολλές ηχογραφήσεις, κάποιες χαλαρές και διασκεδαστικές, άλλες όμως ήταν γαμημένα αγχωτικές. Υπάρχουν όλες αυτές οι στιγμές μέσα στον δίσκο και τις ακούω κάθε φορά.

Το piano solo στο κλείσιμο του "Mountains Of Steel" είναι το απόλυτο highlight του δίσκου. Παραήταν μεγάλο το ρίσκο αυτό;
Αυτό νόμιζα όταν το πρωτοάκουσα, στη συνέχεια όμως το συνήθισα. Είναι κάπως παράξενο για μένα να ακούω νέες ιδέες που δεν υπήρχαν στις πρόβες.

Οι λέξεις «Πατέρας» και «Μητέρα» ακούγονται συχνά στο δίσκο. Έχει να κάνει με το οικογενειακό σας υπόβαθρο;
Φαίνεται πως αρέσει στον Theo να χρησιμοποιεί στα τραγούδια του αυτές τις φιγούρες. Είμαι σίγουρος ότι κάποιες φορές είναι καθαρά προσωπικό του θέμα.

Και με τις γυναίκες τί γίνεται; Τις αναφέρετε από το ξεκίνημά σας...
Κάνουν τον rock κόσμο μας να γυρίζει.

Οι γυναικείες φιγούρες στο εξώφυλλο, τι φοβούνται;
Πιθανώς αράχνες και φίδια.

Και τα Σκυλιά του Πολέμου, ποιά είναι;
Στρατιώτες που έχουν υποστεί πλύση εγκεφάλου και σκοτώνουν συνανθρώπους τους, χωρίς καμία συνείδηση της πράξης τους.

Πριν από λίγους μήνες είχαμε ένα άρθρο για τους πιθανούς αντικαταστάτες του Bill Ward και...δεν πέσαμε μέσα σε κανέναν τους. Ο Carter Kennedy ήταν εκ των υποψηφίων αλλά δεν τα κατάφερε. Ποιός θα ήταν η δική σου επιλογή;
Δεν έχω ιδέα, ίσως ο Paul Sutherland από τους Serpent Venom. Ο τύπος είναι απίστευτος και παρεμπιπτόντως είναι πολύ κολακευτικό που αναφέρατε τον Carter.   

Ο κος Mindell είναι τραγουδιστής, συνθέτης και καλλιτεχνεί τατουάζ. Τί από αυτά νομίζει πως τον αντιπροσωπεύει περισσότερο;
Κατά την άποψή μου, η σύνθεση είναι η πλέον βαθιά έκφραση της ψυχής του.

Έχω την αίσθηση πως η σύνθεση της μπάντας είναι να κρατήσει για πάντα. Ποιά η σχέση σας εκτός ηχογραφήσεων, πρόβας και ζωντανών εμφανίσεων;
Είμαστε όλοι καλοί φίλοι μεταξύ μας. Με τον Theo γνωριζόμαστε από τα τέλη του '80 κι έτσι ο δεσμός μας είναι πολύ στενός.

Ποιό είναι το κίνητρο του να συνθέτετε τραγούδια τόσο συχνά; Δεν υπάρχει καθόλου χρόνος για ανάπαυλα;
Δεν μου φαίνεται έτσι, αλήθεια. Νομίζω πως ο Theo δεν μπορεί να σταματήσει να γράφει και προσπαθεί έτσι να αποβάλλει όλους τους δαίμονες από το κεφάλι του.

Ήσασταν σε περιοδεία με μερικές καταπληκτικές μπάντες. Μπορεί οι Witchcraft να μην τα κατάφεραν, είχατε όμως τους Troubled Horse & Free Fall. Ποιά η γνώμη σου για τις σουηδικές μπάντες και την σκηνή τους που συνεχίζει να ανθίζει εδώ και χρόνια;
Και οι δυο μπάντες είναι φανταστικές, διαφορετικές μεταξύ τους, αλλά σπουδαίες. Πραγματικά απόλαυσα την περιοδεία με τους Σουηδούς. Ήταν όλοι τους χαλαροί κι εύκολοι, άνθρωποι που τους αξίζει σεβασμός και με κάποιους έγινα φίλος για όλη μου την ζωή.

Σας ευχαριστώ πραγματικά για τον χρόνο σας αγαπητέ κύριε κι ελπίζω να σας δούμε νωρίτερα από «την άλλη πλευρά».
Παρακαλώ.