Firewind, Eldritch @ Gagarin 205, 11/01/09

13/01/2009 @ 01:56
Λίγους μήνες μετά την εμφάνιση των Firewind στην χώρα τους (μας) μαζί με τους Kamelot, ήρθε η ώρα να τους απολαύσουμε σε ένα headliner show, στη σκηνή του Gagarin. Με συνοδοιπόρους αυτή τη φορά τους Eldritch, οι δικοί μας Firewind κάνουν μια στάση εν μέσω της περιοδείας τους, στη γενέτειρα τους, με σκοπό να μας θυμίσουν ότι η χώρα αυτή έχει άλλο ένα λόγο να είναι περήφανη για τα παιδιά της...

Ευτυχώς καθυστέρηση δεν υπήρχε και έτσι 10 λεπτά μετά την προκαθορισμένη ώρα έναρξης οι Ιταλοί Eldritch ήταν επί σκηνής, έτοιμοι να αποδείξουν ότι δεν είναι άσκοπα τόσα χρόνια «στο κουρμπέτι». Παρόλο που δισκογραφούν από το 1995, δεν έχουν γίνει ποτέ το πολύ μεγάλο όνομα που ίσως θα ήθελαν να είναι. Από την άλλη, όλα αυτά τα χρόνια οι έχοντες άποψη για τη μουσική τους, ή έστω το ύφος τους, τους έχουν κατατάξει σε μια από τις πιο σεβαστές μπάντες του προοδευτικού power, παρόλο που από κάποιο σημείο και μετά «χάλασαν» λίγο τον ήχο τους, κατά τη γνώμη μου.



Το βράδυ της Κυριακής η εμφάνιση τους έδειξε περίτρανα ότι τα χρόνια που έχουν στην πλάτη τους τούς έχουν γεμίσει εμπειρίες, τις οποίες βγάζουν επί σκηνής. Στην περίπου μια ώρα που κράτησε η εμφάνιση τους, το progressive power, με αρκετά νέα πιο «βαριά» ηχητικά στοιχεία που αρέσκονται να παίζουν, «ζέστανε» και διασκέδασε τον κόσμο. Ομολογώ ότι μου έκανε μεγάλη εντύπωση ο τρόπος που συμμετείχε ο κόσμος στην εμφάνιση τους. Η αναφορά γίνεται γιατί δεν περίμενα τέτοια αποδοχή από το ελληνικό κοινό. Παρόλο που ο ήχος δεν ήταν ο ιδανικός και υπήρξε ιδιαίτερο, ανά περιόδους, πρόβλημα στη μια από τις δυο κιθάρες, δεν πτοήθηκαν καθόλου, αλλά έκαναν ό,τι μπορούσαν έτσι ώστε να περάσει καλά το κοινό, κάτι που κατάφεραν βάσει της εικόνας που παρουσίασαν.



Όλοι ήταν σε πολύ καλή φόρμα και έδειχναν επί σκηνής μια καλά δεμένη μπάντα, η οποία ίσως και λόγω του αρκετά ενεργητικού frontman είχε συνεχώς άμεση επαφή με το κοινό, δημιουργώντας ένα ωραίο συναυλιακό κλίμα. Από την άλλη, βάσει του set list τους, έδειξαν ότι σέβονται τους οπαδούς τους, αφού ακούστηκαν κομμάτια από σχεδόν όλες τις δουλειές τους, κάτι που θα έκανε κάθε μπάντα που εκτιμάει αυτούς που πληρώνουν για να τη δουν. Κρίμα βέβαια που δεν έδωσαν μεγαλύτερη βαρύτητα στα τρία πρώτα αγαπημένα albums του γράφοντος, αλλά δεν πειράζει... Εγκατέλειψαν τη σκηνή καταχειροκροτούμενοι, δίνοντας μας ραντεβού για την όποια επόμενη φορά.

Θοδωρής Μηνιάτης


Οι Eldritch ευχαρίστησαν το θερμό κόσμο και το διάστημα της αναμονής λειτούργησε ως φάρμακο ενίσχυσης της ανυπομονησίας που είχα για να δω άλλη μια φορά μια μπάντα που εκτιμώ βαθύτατα.

Ο κόσμος που παρευρέθηκε και ιδιαίτερα ο κόσμος που κατέλλαβε τις πρώτες σειρές, με ένα πρόχειρο αθροιστικό υπολογισμό, δεν ξεπερνούσε την ηλικία των υπογραφόντων του κειμένου. Ως γεγονός αυτό οδηγεί σε δύο συμπεράσματα. Πρώτον, αποτελεί αποστομωτική απάντηση σε όσους θεωρούν τον ήχο των Firewind αλλά και το μελωδικό metal γενικότερα ξεπερασμένο και δεύτερον και σημαντικότερον ότι οι νέοι σήμερα έχουν απαλλαγεί, εν μέρει, από το κόμπλεξ που μαστίζει το ελληνικό κοινό προς κάθε τι το εγχώριο.

Με αυτές τις σκέψεις στο μυαλό μου είδα να ξετυλίγεται μπροστά μου το πολύπλευρο ταλέντο μερικών από τους σπουδαιότερους μουσικούς που γνωρίζει σήμερα ο χώρος του ευρωπαϊκού metal. Οι Firewind σε ρίχνουν κατευθείαν στη φωτιά, με τα κομμάτια του τελευταίου album τους "Premonition" να αποδέχονται και να εκφράζουν τη φύση τους που τα θέλει να προκαλούν μια ιδιαίτερη τάση ευφορίας στο άκουσμά τους, κάτι το οποίο έγκειται κυρίως στην απλή μορφή τους και την έντονη μελωδικότητα των refrain, που όπως και να το κάνουμε είναι η πεμπτουσία της δομής μιας ζωντανής εμφάνισης.



Όταν μάλιστα η «εμπορικότητα» συναντά την εξαιρετική τεχνική, το αποτέλεσμα δε μπορεί να είναι άλλο από την εκρηκτική παρουσία της μπάντας και τη δημιουργία μιας πολύ ευχάριστης διάθεσης σε κάθε οπαδό και μη.

Η τεχνική κατάρτιση του mastermind της μπάντας Gus G., κατά κόσμον Κώστας Καραμητρούδης, είναι δεδομένο πλέον ότι τον κατατάσσει ως έναν από τους σπουδαιότερους κιθαρίστες που γέννησε ποτέ η χώρα μας και κάθε του ζωντανή εμφάνιση κάνει την έκφραση αυτή να μοιάζει περιοριστική της λάμψης που εκπέμπει. Κάθε του κίνηση στη σκηνή είναι ιδιαίτερα μελετημένη και χωρίς να προσπαθεί να εντυπωσιάσει με τις δυνατότητές του επιλέγει να λειτουργεί κυρίως για το σύνολο του group. Αυτός, μάλιστα, είναι ο βασικός λόγος που δε μιλούμε σήμερα για την εμφάνιση του ιδίου και της μπάντας του, αλλά για τους "Firewind".

Σε αυτό ασφαλώς συμβάλλουν και τα υπόλοιπα μέλη που τον πλαισιώνουν, τα οποία έχουν δεθεί ιδιαίτερα μέσα από την πολύμηνη παρούσα περιοδεία της μπάντας, δημιουργώντας ένα group που μπορεί να ξεσηκώσει και τον πιο καχύποπτο θεατή. O Bob Katsionis δεν περιορίζεται πίσω από τα πλήκτρα, αφού ο ρόλος του ρυθμικού κιθαρίστα μοιάζει να του πηγαίνει, ιδιαίτερα όταν τα κομμάτια των Firewind παίρνουν μια άγρια μορφή. Ο Appolo Papathanasio, διατηρώντας μια ιδιαίτερα συντηρητική στάση απέναντι στις ψηλές νότες και τις κραυγές του, δεν παύει να αποτελεί μια πολύ σπουδαία φωνή που με ευχαρίστησε ιδιαίτερα με την απόδοσή της, αν και πολλές φορές ο γενικότερος ήχος δε βοηθούσε στη διάκρισή του. Όταν βέβαια όλα τα παραπάνω δένουν κάτω από τις μπαγκέτες και τα τύμπανα του Mark Cross (ex-Helloween), ο ρυθμός μοιάζει ξέφρενος και instrumental στιγμές όπως το "The Fire And The Fury" σε αφήνουν απόλυτα ευχαριστημένο.



Οι Firewind μέσα από ένα ικανοποιητικότατο setlist απέδειξαν άλλη μια φορά ότι τα όρια και τα σύνορα της χώρα μας δεν είναι τόσο στενά όσο θέλουν πολλοί να πιστεύουν. Η μπάντα είναι εξαιρετική σε κάθε ζωντανή της εμφάνιση και μπορεί να συγκριθεί πλέον μόνο με πολύ σπουδαία groups που έχουν ήδη γράψει ιστορία. Κάθε λεπτό που πέρναγε, κάθε μέλος του group σε έκανε να πιστεύεις όλο και περισσότερο ότι μιλάμε για ανθρώπους που αγαπούν πολύ αυτό που κάνουν και αυτός είναι ίσως και ο βασικός λόγος που το αποτέλεσμα είναι τόσο δουλεμένο και κατ' επέκταση πολύ δεμένο.

Μια ακόμα εξαιρετική εμφάνιση, λοιπόν, που επιστεγάστηκε από ένα ιδανικό encore, με την παρουσία / συμβολή της συνεργάτιδας πλέον του group Tara Teresa στα "Breaking The Silence" και "Falling To Pieces" να ρίχνει την αυλαία σε ένα πολύ όμορφο βράδυ.

Firewind setlist:

01. Into The Fire
02. Head Up High
03. Kill To live
04. Allegiance
05. Angels Forgive Me
06. The Silent Code / solo drums
07. Circle Of Life
08. The Fire And The Fury
09. My Loneliness
10. Brother’s Keeper
11. Mercenary Man
12. Tyranny
13. Till The End Of Time
14. Steal them Blind
15. Between Heaven And Hell
16. I Am The Anger
-------------------------------------
17. Maniac
18. Breaking The Silence
19. Falling to Pieces

Δημήτρης Μπάρμπας
  • SHARE
  • TWEET