Attic: «Δεν μπορούμε να αποφύγουμε τις συγκρίσεις με τον King Diamond»

Μια από τις αποκαλύψεις της χρονιάς που διανύουμε στον χώρο του κλασσικού heavy metal ακούει στο όνομα των Attic, αφού οι Γερμανοί συνεχιστές της κληρονομιάς του King Diamond κυκλοφόρησαν έναν εξαιρετικό concept δίσκο πριν μερικές μέρες. Έτσι, συνεπαρμένοι ακόμη από τις κιθαριστικές ομοβροντίες και τα στοιχειωμένα φωνητικά του "Sanctimonious", βρήκαμε την ευκαιρία να επικοινωνήσουμε με τον μπασίστα της μπάντας, Chris Erdmann, για να μάθουμε περισσότερα για την πλοκή της ιστορίας του νέου δίσκου, την άποψη του για τις ομοιότητες με τους King Diamond και Mercyful Fate και τα σχέδια τους για το μέλλον.

Καταρχάς, συγχαρητήρια για τον νέο σας δίσκο! Είναι πραγματικά ένα βήμα παραπάνω για τις προοπτικές της μουσικής σας και ένα σπουδαίο άλμπουμ για να ακούσει κανείς. Οπότε, πώς νιώθετε για το αποτέλεσμα τώρα; Είστε ικανοποιημένοι με το πώς βγήκε;

Γεια σου Σπύρο, σε ευχαριστούμε που επικοινώνησες μαζί μας. Η ημερομηνία κυκλοφορίας του δίσκου ήταν η μέρα που όλοι μας περιμέναμε ανυπόμονα και πλέον αισθανόμαστε ανακουφισμένοι. Και ναι, είμαστε ικανοποιημένοι, μάθαμε πάρα πολλά δημιουργώντας το ντεμπούτο μας και το "Sanctimonious" έχει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα που θα μπορούσε να έχει. Μεγαλώσαμε και ωριμάσαμε σε πολλούς τομείς τα τελευταία πέντε χρόνια, τόσο σαν μπάντα, όσο και σαν άτομα αλλά και σαν παρέα και αυτή η διαδικασία ωρίμανσης είναι κάτι που ακούγεται με κάθε λεπτομέρεια στο "Sanctimonious".

Ακούω τον καινούργιο σας δίσκο για αρκετό καιρό τώρα και μπορώ να πω πως συνολικά είναι πολύ πιο σύνθετος και απαιτητικός από το ντεμπούτο σας. Θα μπορούσες να μας δώσεις μερικές παραπάνω πληροφορίες για τη δημιουργία του; Και γιατί σας πήρε σχεδόν πέντε χρόνια μετά το "The Invocation" για να το κυκλοφορήσετε;

Η σύνθεση και η ηχογράφηση του "Sanctimonious" υπήρξε μια υπερβολικά απαιτητική και σκληρή διαδικασία κατά την οποία είχαμε να υπερκεράσουμε αρκετά εμπόδια. Έχουμε πλέον ένα νέο ντράμερ κι έχουμε δώσει πολλές ζωντανές εμφανίσεις για την προώθηση του ονόματος της μπάντας αλλά και του πρώτου μας δίσκου. Ξοδέψαμε δύο μήνες στο στούντιο κι έπειτα είχαμε κάποια προβλήματα με την κοπή του δίσκου, το οποίο μας κόστισε επιπλέον τρεις μήνες. Οπότε, μπορεί να μας πήρε σχεδόν πέντε χρόνια για να τελειώσουμε αυτό το έργο τέχνης, αλλά, μετά βεβαιότητας, άξιζε την αναμονή.

Δεν γίνεται να ακούει κάποιος μονάχα τους Mercyful Fate σε εμάς, αφού έχουμε τόσες ακόμη επιρροές στη μουσική μας

Μιλώντας για τις επιρροές σας, είναι προφανέστατο πως είστε τεράστιοι οπαδοί των King Diamond/Mercyful Fate, τόσο λόγω των συνθετικών σας δομών όσο κι εξαιτίας της συνολικής σας εικόνας. Ωστόσο, θεωρώ πως το "Sanctimonious" δείχνει πολλά περισσότερα σχετικά με το ύφος σας. Μπορώ να ακούσω πολλούς Judas Priest και Helstar στη μουσική σας, μεταξύ άλλων, αλλά κυρίως, πιστεύω πως αυτό το Dissection στοιχείο της μουσικής σας, μαζί ίσως με κάτι από την αύρα των παλιών Cradle Of Filth σε κάποια από τα τραγούδια είναι το «μυστικό συστατικό» που κάνει ξεχωριστή τη μουσική σας. Αλήθεια, τι πιστεύεις εσύ για αυτό;

Σίγουρα, όταν ο Cagliostro πιάνει τις πρώτες ψηλές νότες, σου έρχεται κατευθείαν ο King Diamond στο μυαλό, αλλά είσαι ο πρώτος που αναφέρει τις υπόλοιπες μπάντες που μας έχουν επηρεάσει προτού τις αναφέρω. Δεν γίνεται να ακούει κάποιος μονάχα Mercyful Fate σε εμάς, αφού έχουμε τόσες ακόμη επιρροές, τους Accept, τις μπάντες που προανέφερες, ακόμη και τους Iron Maiden λόγω των χαρακτηριστικών δισολιών στα riff που διέδωσαν. Άλλωστε, και οι Judas Priest εντάσσονται στην παραπάνω κατηγορία κι ακόμη κι αν αφήσουμε τις αμιγώς heavy metal επιρροές μας, θα βρεις riff στο "Sanctimonious" που θα σου θυμίσουν τους Denial Of God, τους Dissection φυσικά που ανέφερες πρωτύτερα, ακόμη και τους Goblin του Claudio Simonetti (στο “On Choir Stalls”) και εκείνα τα σάουντρακ των Giallo ταινιών από τις δεκαετίες των '60s και '70s. Οι Helstar και ειδικότερα ο James Rivera είναι επίσης μια από τις μεγαλύτερες επιρροές του Meister Cagliostro. Είχαμε μάλιστα την ευκαιρία να αράξουμε μια νύχτα εδώ στην πόλη μας μαζί του και οι δυο τους φάνηκε πως είχαν πολλά να πουν (γέλια). Ανταλλάξανε πολλές πληροφορίες σχετικά με τις τραγουδιστικές τεχνικές και οτιδήποτε σχετικό.

Είχατε κάποιες αλλαγές στη σύνθεση σας μέσα στα χρόνια, με τη σημαντικότερη να είναι πιθανότατα η αλλαγή ντράμερ που πραγματοποιήσατε, πίσω στο 2013. Γιατί ο Roman έφυγε από την μπάντα και πως επιλέξατε τον J.P. ως αντικαταστάτη;

Υπήρχαν πολλά προβλήματα σε προσωπικό επίπεδο ή, ας πούμε, προέκυψαν θέματα στη συμβίωση μας πέραν των ζωντανών εμφανίσεων και του προβάδικου, τα οποία δεν μπορούσαμε να αποδεχτούμε και θα μας επηρέαζαν πολύ περισσότερο μελλοντικά. Επίσης είχε υποχρεώσεις με άλλες μπάντες που εμπόδιζαν το πρόγραμμα των Attic. Έτσι, τελικά έπρεπε να τον απομακρύνουμε. Πάντα το έλεγα στον Cagliostro ότι το χειρότερο πράγμα σχετικά με αυτό είναι πως αποτελεί έναν πολύ καλό ντράμερ, οπότε σε καθαρά επαγγελματικό επίπεδο ήταν μια πολύ δύσκολη απόφαση για εμάς. Μπορείς να το παραλληλίσεις με το να είσαι μαζί με ένα πανέμορφο κορίτσι, το οποίο όμως σε κάνει τρελό με τη συμπεριφορά του. Σίγουρα θα το σκεφτείς πάνω από μια φορά πριν αποφασίσεις τι να κάνεις. Παρ' όλα αυτά ήταν ένα πολύ σημαντικό βήμα για εμάς, καθώς μετά βρήκαμε τον JP. Τον ανακαλύψαμε μέσω casting, όπου είχαμε προσκαλέσει διάφορους ντράμερ να παίξουν μαζί μας και φάνηκε αμέσως πως ήταν ακριβώς αυτός που ψάχναμε. Έχει τις ρίζες του στο black metal, το οποίο μπορείς να ακούσεις στο "Sanctimonious" πολύ καλά, αλλά έχει και την αίσθηση του σωστού heavy metal drumming. Και μαζί με τον παραγωγό μας, τον Mersus, έκανε το drumming στο "Sanctimonious" εξαιρετικά ιδιαίτερο και μοναδικό για τον χώρο του heavy metal της εποχής μας.

Τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται

Έχοντας διαβάσει τους περισσότερους στίχους της νέας σας δουλειάς, πιστεύω πως το "Sanctimonious" έχει να παρουσιάσει ένα πολύ ενδιαφέρον concept. Θέλεις να μας πεις κάτι παραπάνω για την ιστορία του δίσκου; Και που βρήκατε την έμπνευση για τη συγγραφή των στίχων;

Ο Meister Cagliostro ήρθε με τις πρώτες ιδέες για το άλμπουμ ήδη από τις πρώτες μέρες των Attic και δημιούργησε έναν πρωτόλειο κορμό αυτής από την εποχή που δημιουργούσαμε το "The Invocation". Πολύ σύντομα κατάλαβε που και πως θα λάμβανε χώρα η ιστορία και από εκείνη την ώρα άρχισε να διαβάζει πολλά ιστορικά βιβλία, ώστε να σιγουρευτεί ότι οι ακροατές και οι οπαδοί μας θα βιώσουν μιαν αψεγάδιαστη εμπειρία ακούγοντας το δίσκο. Η ιστορία λαμβάνει χώρα σε μια παλιά γυναικεία μονή, το έτος 1687. Θα περίμενε κανείς πως θα επικρατούσε μια ειρηνική, Χριστιανική ατμόσφαιρα εκεί, αλλά τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Ο ακροατής θα έχει να γνωρίσει τους τέσσερις κεντρικούς χαρακτήρες, οι οποίοι θα των οδηγήσουν μέσα από τους παλιούς τοίχους του κτιρίου εκείνου που κάποτε θεωρούταν ένα μέρος που θα μπορούσες να βρεις τη θεϊκή γαλήνη. Αλλά αντ’ αυτού θα έρθουμε αντιμέτωποι με θανάτους, δολοφονίες και την απόλυτη φρίκη.

Τα τραγούδια που ξεχώρισαν των προτιμήσεων μου μέχρι στιγμής είναι το στοιχειωμένο "Sinless" και οι δύο συνθέσεις στο τέλος του δίσκου, το "Born From Sin" και το "There Is No God". Έτσι, θα ήθελα να μάθω περισσότερα για αυτά και τη σημασία τους στη θεματική του δίσκου...

Το "Sinless" είναι ένα κομμάτι που είχε εμφανιστεί ήδη από το ντέμο που κυκλοφορήσαμε το 2011. Η θεματολογία της ιστορίας του ταιριάζει απόλυτα με όλο το concept του "Sanctimonious" και για αυτό ήταν εύκολο να το συμπεριλάβουμε στο δίσκο. Αλλά επίσης αυτό δείχνει κιόλας πως από τότε υπήρχαν πολλές από τις ιδέες για το άλμπουμ στο μυαλό του Cagliostro. Ουσιαστικά, το τραγούδι αναφέρεται στο πως αισθάνεται η Alice για τις αμαρτίες που διέπραξε με το να συνάψει σχέσεις με έναν άντρα από το χωριό και πως οι υπόλοιπες καλόγριες είχαν να πληρώσουν για αυτό, καθώς η Margret είχε υποψίες πως μια από τις καλόγριες είχε αμαρτήσει (κάτι στο οποίο αναφέρεται το "Penalized"). Βασικά το intro πριν από αυτό το τραγούδι μας λέει ακριβώς τι πρόκειται να συμβεί. Είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι για το δίσκο και την ατμόσφαιρα που δημιουργεί, αλλά και οι άλλες δύο συνθέσεις που ανέφερες έχουν μεγάλη επίδραση στη συνολική ιστορία. Το "Born From Sin" μας μεταφέρει βαθιά μέσα στις κατακόμβες του μοναστηριού και αποκαλύπτει μια κρυφή κρύπτη, που μας φανερώνει όλες τις φρίκες στις οποίες είχε υποπέσει η Margret. Έπειτα, το "There Is No God" ολοκληρώνει την ιστορία, αφήνοντας όμως τον ακροατή με μερικές ερωτήσεις. Γιατί η Alice κατέληξε κι εκείνη τρελή; Πέθανε τελικά κι εκείνη; Αλλά δεν είναι τόσο σημαντικές όσο η ιστορία στο σύνολο της. Περισσότερο αφήνει στον ακροατή την ευκαιρία να δώσει εκείνος το τέλος που θέλει και του δίνει πάτημα για να ζητήσει περεταίρω εξηγήσεις, μα το πιο σημαντικό υπογραμμίζεται με τον τίτλο του, ότι δεν υπάρχει θεός.

Κι έρχομαι τώρα να ρωτήσω, ποια βιβλία και ταινίες τρόμου θεωρείς πως σας επηρέασαν στη δημιουργία του "Sanctimonious"; Επίσης, υπάρχουν ομοιότητες της ιστορίας με κάποια υπάρχοντα concept άλμπουμ;

Όλοι μας έχουμε μια συγκεκριμένη προτίμηση στις παλιές ταινίες παραγωγής των Hammer και Amicus, του Jean Rolin ή του Paul Naschy. Επίσης, όπως προανέφερα, στον δίσκο υπάρχουν αρκετές αναφορές στις Giallo ταινίες. Ακόμη, μπορείς να συγκρίνεις τη θεματολογία του "Sanctimonious" με το άλμπουμ "A Tale Of Decadence" της γαλλικής thrash metal μπάντας Resistance, το οποίο βασίζεται στη γοτθική νουβέλα "The Monk" του M.G. Lewis ή και με το "For Mircalla" των Briton Rites, οι οποίοι δημιούργησαν ένα σάουντρακ βασισμένο στη βαμπιρική ιστορία "Carmilla" σχετικά με την οικογένεια Karnstein, που γράφτηκε από τον Sheridan Le Fanu. Άλλωστε, όλα τα παραπάνω εμφανίζονται και σε αρκετές ταινίες των Hammer Studios.

Αν οι ομοιότητες μας με τον King Diamond είναι το μόνο που θέλουν να βλέπουν κάποιοι σε εμάς δεν πειράζει, ας το κάνουν, κι αν παρ' όλα αυτά αγαπούν τη μουσική μας, ακόμη καλύτερα

Στο μυαλό μου οι Attic, μαζί με τους Portrait, τους In Solitude, τους Trial και τους Them, είναι μερικές σπουδαίες μπάντες που έχουν επηρεαστεί από τα έργα των King Diamond και των Mercyful Fate. Σίγουρα, αν είναι να έχεις έναν πολυαγαπημένο καλλιτέχνη, ο King Diamond και τα όσα έχει κάνει είναι μια φανταστική επιλογή και εξίσου ξεχωριστή επιρροή, αλλά έχοντας όλες αυτές τις ομοιότητες με τις δουλειές του στον ήχο σας, τι πιστεύεις πως μπορεί να σας διαχωρίσει από το να θεωρηθείτε ως κάτι σαν tribute μπάντα από κάποιον είτε κακεντρεχή, είτε επιφανειακά ασχολούμενο με τη μουσική σας;

Ξέρεις, αν υπάρχει ένα πράγμα που μάθαμε αυτά τα έξι χρόνια που πέρασαν, είναι ότι δεν μπορούμε να αποφύγουμε με κανέναν τρόπο τις συγκρίσεις με τον King Diamond. Οι ερμηνείες του Cagliostro είναι απολύτως επηρεασμένες από αυτές του King Diamond, σίγουρα. Αλλά μόνο του αυτό το γεγονός δεν μπορεί να μας κατατάξει ως μια μπάντα που αντιγράφουμε απλώς τους King Diamond/Mercyful Fate, όπως πολλοί μπορεί να θεωρήσουν. Αν αυτό είναι το μόνο που θέλουν να βλέπουν σε εμάς δεν πειράζει, ας το κάνουν, κι αν παρ’ όλα αυτά αγαπούν τη μουσική μας, ακόμη καλύτερα. Οπωσδήποτε είναι μεγάλη τιμή να σε συγκρίνουν με τόσο σπουδαίους μουσικούς και έναν τόσο φοβερό τραγουδιστή. Αλλά όπως είπα και πριν, και ανέφερες κι εσύ, υπάρχουν τόσες ακόμη επιρροές που σμιλεύουν τον ήχο μας και αν καθίσει κάποιος κι ακούσει το δίσκο, θα τις ανακαλύψει εύκολα και άμεσα. Έχουμε αποδεχτεί το γεγονός πως είμαστε κάτι άμεσα συγκρίσιμο με τον ήχο των King Diamond και των Mercyful Fate, αλλά αυτό δεν ισχύει σε κάθε πτυχή μας. Έτσι, ακόμη κι αν δεν μπορούμε να αποφύγουμε αυτές τις συγκρίσεις, απλά συνεχίζουμε να κάνουμε αυτό που αγαπάμε και ξεκινήσαμε από την αρχή: την επίκληση στο πνεύμα του σκοτεινού heavy metal και τη λατρεία του Εωσφόρου.

Πρέπει να πω πως είμαι αρκετά εντυπωσιασμένος από το εξώφυλλο του "Sanctimonious", το οποίο και ταιριάζει απόλυτα στη μουσική του. Τίνος καλλιτέχνη είναι; Κι αυτά τα ονόματα επάνω στις ταφόπλακες... Κρύβουν κάποιο μήνυμα σχετικά με την ιστορία;

Το εξώφυλλο υποτίθεται πως δείχνει ακριβώς τι συμβαίνει στην ιστορία: ένα μοναστήρι όπου τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Και ο Markus Vesper, που επίσης έκανε το σχέδιο για τον πρώτο μας δίσκο, κατάφερε να δημιουργήσει μια εξαιρετική αναπαράσταση αυτού που θέλαμε. Θα δεις σε αυτό ένα ειρηνικό τοπίο φαινομενικά, αλλά ρίχνοντας μια πιο προσεκτική ματιά, θα παρατηρήσεις πως οι δύο καλόγριες που βρίσκονται πιο πίσω μοιάζουν να ετοιμάζουν κάτι, σαν αποτέλεσμα των όσων πραγματικά συμβαίνουν μέσα στους τοίχους της μονής. Ο Markus Vesper, μάλιστα, μας είπε πως ήταν το πιο δύσκολο εξώφυλλο που έχει κάνει μέχρι σήμερα. Σε ό,τι αφορά τα υπόλοιπα σχέδια που βρίσκονται στο εσωτερικό του booklet, βρίσκουμε σχέδια της Misanthropic-Arts. Οι εικονογραφήσεις αυτές δείχνουν το κύριο περιεχόμενο του καθενός από τα τραγούδια ξεχωριστά. Επιπλέον, υπάρχει ένας χάρτης της μονής όπου ο ακροατής μπορεί να δει που συνέβη το κάθε έγκλημα και η κάθε ίντριγκα και το που διαδραματίζονταν τα συμβάντα της ζωής των καλογριών αυτών. Αν βάλεις σε αυτά και το σχέδιο του οπισθόφυλλου, που επίσης δημιούργησε ο Vesper, έχουμε 13 διαφορετικά καλλιτεχνικά σχέδια, τα οποία σε βοηθούν να καταλάβεις ακόμη καλύτερα την ιστορία του "Sanctimonious" και να κατανοήσεις πλήρως τις φρικαλεότητες που συνέβησαν σε εκείνη τη μονή το 1687. Τα ονόματα που αναφέρονται είναι ονόματα που ήταν αρκετά κοινά στην Αγγλία εκείνη την εποχή. Κι όπως τελικά βλέπουμε, τουλάχιστον μια μοναχή πεθαίνει από το χέρι της Margret την περίοδο που διαδραματίζεται ο δίσκος, δίχως να μπορούμε να ξέρουμε πόσα ακόμη θύματα της θάφτηκαν σε εκείνα τα ιερά χώματα. Ίσως και να είναι και κάποιες από εκείνες τις μοναχές που το όνομα τους αναγράφεται στις ταφόπλακες του εξωφύλλου...

Οφείλουμε να δώσουμε στο ελληνικό κοινό την ευκαιρία να βιώσει ένα τελετουργικό show των Attic

Υπάρχουν στιγμές στο "Sanctimonious" που ακούμε πολλά πομπώδη πλήκτρα, απ’ όσο ξέρω, δεν έχετε σταθερή συνεργασία με κάποιον πληκτρά (κοινώς, full time μέλος της μπάντας). Οπότε, ποιος είναι εκείνος που ευθύνεται για την εκτέλεση αυτών των θεμάτων και κατά πόσο βρίσκεται στα μελλοντικά πλάνα σας μια ένταξη ακόμη περισσότερων τέτοιων χαρακτηριστικών στη μουσική σας;

Και στο ντέμο μας, αλλά και αργότερα στο ντεμπούτο μας "The Invocation", είχαμε την τύχη κι εδώ να συνεργαστούμε με τον πολύ καλό μας φίλο Darryn McQuardt. Έχει συνθέσει τα μέρη του εκκλησιαστικού οργάνου σε όλες μας τις κυκλοφορίες και είμαστε πολύ ικανοποιημένοι με τη μορφή της συνεργασίας που έχουμε. Ουσιαστικά, παραλαμβάνει τις πρωτόλειες μορφές των τραγουδιών μας, ακόμη και προτού μπουν εκείνα στην φάση της προπαραγωγής και καταφέρνει να αποδώσει μαζί με τον Cagliostro την αισθητική που πρέπει να έχει η κάθε σύνθεση. Μάλιστα, για το καινούργιο άλμπουμ δούλεψε αρκετά περισσότερο, συνθέτοντας αρκετές διαφορετικές εκδοχές για το κάθε μέρος του και αργότερα αποφασίσαμε ποιο από αυτά ταιριάζει καλύτερα και αποδίδει πιο πειστικά την ατμόσφαιρα που θέλαμε.

Ποια είναι τα πλάνα σας για την προώθηση του "Sanctimonious"; Υπάρχει πιθανότητα να περάσετε από τα μέρη μας για μια ζωντανή εμφάνιση σύντομα;

Πραγματικά θα θέλαμε να διαδώσουμε το μήνυμα και τη μουσική των Attic σε κάθε γωνία της Ευρώπης και όχι μόνο. Ειδικότερα, επικεντρωνόμαστε στις χώρες που δεν έχουμε παίξει ποτέ μέχρι στιγμής. Και η Ελλάδα είναι σίγουρα μέσα στους στόχους μας για το μέλλον. Οφείλουμε να δώσουμε στο ελληνικό κοινό την ευκαιρία να βιώσει ένα τελετουργικό show των Attic εντός Ελλάδος. Οπότε, ναι, το δουλεύουμε ώστε να πραγματοποιηθεί! Ουσιαστικά τώρα σχεδιάζουμε την περιοδεία μας, μιας και έχουμε μια φρέσκια συνεργασία με την Redback Promotions, η οποία μας βοηθά να υλοποιήσουμε αυτά μας τα σχέδια. Έχουμε μερικές επιλογές για να περιοδεύσουμε στις αρχές και τα μέσα της επόμενης χρονιάς, αλλά φυσικά δεν μπορώ να σου δώσω περισσότερες πληροφορίες αφού ούτε εμείς δεν ξέρουμε καλά-καλά ακόμη. Αλλά σίγουρα θα ενημερώσουμε τους οπαδούς μας το συντομότερο δυνατόν, και να είσαι σίγουρος πως θέλουμε πολύ να έρθουμε στον Ευρωπαϊκό Νότο.

Για το τέλος, τι βρίσκεται στα ακουστικά σου αυτήν την περίοδο;

Αυτή τη στιγμή ακούω το "Only The Strong" των φοβερών Thor. Επίσης, περνάω μια μεγάλη Maiden περίοδο κι έτσι ακούω πολύ τα "Seventh Son Of A Seventh Son" και "Somewhere In Time" άλμπουμ τους. Ένας δίσκος που με συνεπήρε μερικές βδομάδες πριν ήταν το νέο άλμπουμ των The Night Flight Orchestra, το "Amber Galactic", το οποίο το ακούω επανειλημμένως όταν οδηγάω. Πρέπει να ακούσεις το τραγούδι "Something Mysterious". Για το τέλος, όταν χρειάζομαι πιο χαλαρωτικές στιγμές, ακούω αρκετό υλικό από τους Anima Morte ή ακόμη και John Williams, Hans Zimmer και Ennio Morricone.

Chris, σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο και τις απαντήσεις σου. Κλείσε όπως θέλεις...

Εμείς σε ευχαριστούμε για το ενδιαφέρον σου για την μπάντα, το "Sanctimonious" και το μέλλον μας. Ελπίζω ο νέος μας δίσκος να άξιζε την πολυετή αναμονή και για όσους δεν τον έχουν ακούσει ακόμη: ετοιμαστείτε για την απόλυτη φρίκη!

Διαβάστε εδώ την κριτική του δίσκου "Sanctimonious" από τον Σπύρο Κούκα.