«10+1»: Σπουδαίες συνθέσεις του Bill Tsamis με τους Warlord

Τρεις ημέρες μετά την τραγική είδηση για τον χαμό του Bill Tsamis, το συναίσθημα θλίψης που έχει κατακλύσει τους οπαδούς των Warlord δεν φαίνεται να έχει κοπάσει. Ειδικά στη χώρα μας, συνέτρεξαν διαφορετικές συνθήκες που συνετέλεσαν στη δημιουργία του μύθου, οπότε το κλίμα παραμένει ιδιαίτερα φορτισμένο.

Θα έφτανε μόνο το "Deliver Us", ένα ντεμπούτο που δικαιότατα συγκαταλέγεται στα καλύτερα των '80s και βεβαίως του επικού metal, μαζί με τα μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού νέα τότε τραγούδια του "And The Cannons Of Destruction Have Begun...", ώστε να χαρακτηριστεί ο Tsamis μουσική ιδιοφυΐα.

Ο μακρινός συγγενής εξ Αμερικής με καταγωγή από τη Νεμέα άφησε εν τέλει πίσω του αρκετά περισσότερα με το πέρασμα των χρόνων, παρότι απομακρύνθηκε γρήγορα από τη μουσική βιομηχανία. Οραματιστής, με βαθιά πνευματικότητα που αποτυπώνεται στους στίχους του και πιονέρος του επικολυρικού metal, θα μείνει στη σκέψη μας ως ένας μουσικός ήρωας που προχώρησε στα σκοτεινά.

Ως έναν ελάχιστο φόρο τιμής, καταλήξαμε με αρκετή δυσκολία σε δέκα συν μία σπουδαίες συνθέσεις του με τους Warlord, με γνώμονα την καλύτερη δυνατή αντιπροσώπευση του έργου του και τη διαφορετική ματιά. Η μουσική που δημιούργησε βέβαια, θα μας συντροφεύει για πάντα στα καλά και τα άσχημα της ζωής.

Hail to the one! To the king of the dead in Acheron
In his shadow we fade, we are lost in his name.

Spotify Playlist

1

Deliver Us From Evil

Αν ισχύει το ρητό που λέει ότι η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, τότε οι Warlord από την πρώτη κιόλας μουσική τους αυτόνομη κατάθεση, το επιβεβαιώνουν. Η εισαγωγή μας περιπλανεί μέσα από μια πραγματική θύελλα για να καταλήξει μέσα σε μια ηλεκτρική θύελλα (ευτυχώς όχι καταιγίδα...). Η συμβολή των πλήκτρων στο ύφος του τελικού αποτελέσματος είναι σημαντική στον βαθμό που σκέψεις ότι ακούγονται απλοϊκά ή ότι είναι στο παρασκήνιο πάνε περίπατο. Δεν αφορά δεξιοτεχνία, αφορά ατμόσφαιρα. Η δεξιοτεχνία ξεπετάγεται αφειδώς από τα τάστα της κιθάρας του εξαιρετικά ταλαντούχου μακρινού μας συγγενή Bill Tsamis και συνδυάζεται με πηγαίο συναίσθημα. Αυτό το τελευταίο είναι που επικαλείται και περισσότερο η πλειοψηφία από όλους όσοι μαγευτήκαμε κάποια στιγμή από τα δημιουργήματα του τελειομανή Destroyer. Ένα σπουδαίο καταπίστευμα του επικού παρακλαδιού της metal μουσικής, που έμελλε να αποκτήσει τα πρώτα του αδερφάκια στο ίδιο κιόλας αυλάκι βινυλίου. [Π.Κ.]

2

Winter Tears

Μαζί με το "Penny For A Poor Man", το "Winter Tears" αποτελεί φαινομενικά το λιγότερο ξεχωριστό τραγούδι του "Deliver Us", μια λίγο πιο προσεκτική ματιά όμως φέρνει στο φως τη μαεστρία του δημιουργού και έναν πλούτο συναισθημάτων. Υποδειγματική ανάπτυξη και ενορχήστρωση που μπορεί να λειτουργήσει σε έναν αέναο κύκλο, μία τραγική ιστορία για μια χαμένη αγάπη που μπορεί να λειτουργήσει ως αλληγορία, ένα λυρικό έπος που αναδεικνύεται από τις αντιθέσεις και ένα δίστιχο που θαρρείς πως συμπυκνώνει τη λατρεία των οπαδών μια και για πάντα: tears for all the joy we had, tears for all the pain. [Θ.Ξ.]

3

Child Of The Damned

Μπορεί πλέον όλα να φαντάζουν εύκολα ως προς το να προσεγγίσεις και να ανακαλύψεις τη μουσική κληρονομιά ενός οποιουδήποτε σχήματος, μέχρι πριν 15 – 20 χρόνια όμως δεν ίσχυε επουδενί το ίδιο. Κι αν για τους λίγο μεγαλύτερους η ανακάλυψη των Warlord οφείλεται σε έναν συνδυασμό παραγόντων, με τις κόπιες των πονημάτων τους να υπάρχουν ήδη από το 1987-1988 στο Δισκάδικο της Αθηνάς και το τότε Rock City και διάφορες σχεδόν εμμονικές αναφορές που τους αφορούσαν στον τύπο της εποχής να χτίζουν σχετικό υπόβαθρο, για την αμέσως επόμενη γενιά η κατάσταση υπήρξε λίγο διαφορετική. Μια διασκευή των τότε true metal «σωτήρων» Hammerfall στο υπέροχο up tempo "Child Of The Damned" (το οποίο περιέχονταν στο "Glory To The Brave" ντεμπούτο τους) υπήρξε το έναυσμα για να ανακαλύψει ο άβγαλτος τότε ακροατής τη μουσική των Warlord, όντας ένα άσμα που προοικονόμισε - κατά κάποιον τρόπο - την κατοπινή συνεργασία Tsamis - Cans και ορίζοντας τον τελευταίο ως τον αμφιλεγόμενο (για κάποιους) Damien King III. [Σ.Κ.]

4

Black Mass

Σε σχεδόν epic/doom κατεύθυνση κινείται η συγκεκριμένη σύνθεση, ούσα από τις πιο σκοτεινές της μπάντας. Το δίδυμο Destroyer - Thunder Child, σε μία μουσική κόντρα μέχρις εσχάτων, προς δική μας απόλαυση. Εξαπολύουν ό,τι «όπλα» διαθέτουν, μέχρι και cowbell ακούμε, για να φτάσουμε σε ένα ηδονικό solo και ένα κλείσιμο ομοβροντία. Κόλαση, Διάβολος, τα αγαπημένα θέματα του Bill Tsamis, εξαιρετικά γραμμένοι στίχοι, θαρρείς και είναι σκηνές από ταινία. Με αισθητική, αντίστοιχη με αυτή των Mercyful Fate. Ανάλογα τα κέφια και τη μέρα, γίνεται και το #1 τους. [Π.Ζ.]

5

Lucifer's Hammer

Το πρωτοσυναντάμε στο demo του ’81 σε instrumental μορφή, όπως και αρκετά ακόμα τραγούδια τους. Στο θρυλικό Deliver Us θα το ακούσουμε και θα το βιώσουμε όπως του αξίζει, σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια. Ο Damien King δίνει σάρκα και οστά σε μία σύνθεση, ραχοκοκαλιά της οποίας αποτελεί το συγκεκριμένο απέθαντο ριφ. Σκοτεινοί και απαισιόδοξοι στίχοι κυριαρχούν εδώ, με δύο φράσεις που ακόμα και σήμερα τραγουδιούνται με πάθος από τους οπαδούς: "The hammer will fall on you", "Save us from ourselves". Αγαπημένη στιγμή, όταν ο Damien King επαναλαμβάνει το "the funeral bell". Ανατριχίλα διαρκείας. [Π.Ζ.]

6

Lost And Lonely Days

Το συγκεκριμένο κομμάτι είναι ίσως το πιο γνωστό κομμάτι των Warlord. Σίγουρα έχει ένα ελαφρώς πιο «εύκολο» ρεφραίν από αυτά που μας έχουν συνηθίσει, χωρίς αυτό να αναφέρεται βεβαίως ως κακό. Η απόδοση του μεγάλου Mark Zonder είναι σε απαράμιλλο επίπεδο για μια ακόμη φορά. Σε συνδυασμό με το μοναδικά συναισθηματικό και ταξιδιάρικο παίξιμο του Tsamis και την έντονη παρουσία της νεαρότατης Diane Kornarens (ή αλλιώς Sentinel) στα πλήκτρα, λαξεύουν ένα κατά βάθος συγκινητικό τραγούδι για μια χαμένη αγάπη, που απλώς τυχαίνει να πατάει σε πιο εμπορικές φόρμες. Πιθανότατα δε, είναι και το μοναδικό τραγούδι των Warlord που έχει μεταδοθεί σε κανάλι του οποίου η εμβέλεια περιλαμβάνει μια ολόκληρη χώρα, μιας και η γνωστή εκπομπή Ράδιο Αρβύλα τους είχε βγάλει στο γυαλί λίγο πριν τις πρώτες, μαγικές εμφανίσεις τους στη χώρα μας τον Απρίλιο του 2013. [Π.Κ.]

7

Aliens

Είναι εκείνη η στιγμή που ξεκινάει το κρεσέντο του στο σόλο κάπου στο 2’50’’ και φτάνει σε μια κλιμάκωση δευτερόλεπτα αργότερα. Εκεί που νομίζεις ότι η κιθάρα «κλαίει» και οι νότες που ακούγονται είναι δάκρυα. Στιγμές που μένουν ανεξίτηλες στον νου και τις ψάχνεις κάθε φορά που θα πατάς το play, με τον ήχο του σπασμένου γυαλιού να χαρακτηρίζει και αυτό τα τέσσερα λεπτά τελειότητας. Από το μπάσιμό του φάνηκε ότι αυτό το τραγούδι θα είναι ξεχωριστό, ενώ οι στίχοι που ξεφεύγουν από τη φανταστική θεματική, ίσως και να είναι μια προσωπική εμπειρία του δημιουργού τους. Εκτός και αν γράφτηκαν για το παίξιμο του Zonder. [Π.Ζ.]

8

Soliloquy

Στιχουργικά αποτελεί έναν κυνικό και απαισιόδοξο αλλά σίγουρα ρεαλιστικό και ενδιαφέροντα μονόλογο, δικαιώνοντας τον τίτλο του. Μουσικά τώρα, οι κιθάρες μπορεί να κλέβουν και πάλι την παράσταση, όμως το καταπληκτικό παίξιμο του αριστοτέχνη Zonder κάνει τον ακροατή να μένει απορημένος με τον τρόπο που ταιριάζει τόσο καλά σε ένα τραγούδι που ουσιαστικά είναι μπαλάντα. Αν αυτός ο φανταστικός drummer δεν είχε πάει ποτέ στους Fates Warning, άραγε θα είχε ξεφύγει από τον κύκλο του cult following των Warlord; Η παραγωγή είναι και ακούγεται παλιακή, ενώ ένα έντονο συναίσθημα που θα περιέγραφα ως νοσταλγία βαράει κόκκινο από την εισαγωγή των πλήκτρων κιόλας, που εδώ έχουν ρόλο μεγαλύτερο από τον συνηθισμένο τους. Το "Soliloquy" πλησιάζει λίγο στο να γίνει μελό, αλλά το αποφεύγει επιδέξια και τελικά όλα τα επιμέρους συστατικά του λειτουργούν αρμονικά μεταξύ τους και φτιάχνουν μια εξαιρετική μεταλλική μπαλάντα. Ένα ακόμα πετράδι στο στέμμα. [Π.Κ.]

9

Battle Of The Living Dead

Προερχόμενο από το βαθύ παρελθόν της ιστορίας, το "Battle Of The Living Dead" αποτελεί την ιδανική επιλογή για να συστήσει ή να επανασυστήσει τους Warlord του 21ου αιώνα σε νέους και παλιούς οπαδούς αντίστοιχα. Το μεγαλειώδες επικό συναίσθημα κυριαρχεί στο φως και το σκοτάδι, αυτός ο συνδυασμός δύναμης και μελωδίας θα έπρεπε να διδάσκεται πολλά χρόνια τώρα, αυτό που δυστυχώς δεν μπορεί να διδαχθεί είναι το απίστευτο δέσιμο που είχαν ανέκαθεν ο Tsamis και ο Zonder, συμπληρώνοντας τέλεια ο ένα τον άλλον στις επικές μονομαχίες τους. Για το σόλο του πρώτου δύσκολα μπορούν να βρεθούν λόγια ικανά να περιγράψουν τα συναισθήματα που προκαλεί. Ευλογημένοι όσοι μπορούν να νιώσουν και τυχεροί στη γενικότερη ατυχία μας εμείς, καθώς λόγω εντοπιότητας διαθέτουμε το απαραίτητο υπόβαθρο. [Θ.Ξ.]

10

Winds Of Thor

Σαν επίλογος μιας ιστορίας που έμοιαζε προδιαγεγραμμένη ήρθε η συνεργασία του Joachim Cans των Hammerfall με τους Warlord. Το "Rising Out Of The Ashes" υπήρξε ακριβώς αυτό που αναφέρει ο τίτλος του, μια ανάδυση από τις στάχτες του πεπρωμένου, η οποία επανέφερε στο φως ιστορικές και δυσεύρετες συνθετικές εμπνεύσεις του Tsamis από το δημιουργικό παρελθόν τόσο των Warlord, όσο και των κατοπινών καλλιτεχνικών του οχημάτων. Το θεάρεστο μα συνάμα και πολεμικό “Winds Of Thor”, δε, υπήρξε παράγωγο της Lordian Guard περιόδου του Ελληνοαμερικάνου θρύλου, παρουσιαζόμενο πρώτη φορά στο ομότιτλο ντεμπούτο των τελευταίων, έχοντας τότε την αείμνηστη Vidonne να εκφράζει τις φωνητικές του νύξεις. Με τον Cans και αναβαθμισμένη σε παραγωγή και μίξη, αλλά και σε κάθε της εκτελεστική πτυχή, η εν λόγω σύνθεση στέκεται ως μια από τις σπουδαιότερες στιγμές της μεσοΰστερης δημιουργικής περιόδου που φέρει τη βαρυσήμαντη Warlord σφραγίδα, καπαρώνοντας μια θέση στην αιωνιότητα των αιθουσών της μουσικής Valhalla. [Σ.Κ.]

+1

70.000 Sorrows

Τα χαμένα demo των Lordian Guard από το υποτιθέμενο τρίτο άλμπουμ τους ήρθαν στο φως, με τους Warlord να επαναφέρουν τον συντριπτικό τους επικό χαρακτήρα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Η Αγία Αυτοκρατορία τους ήρθε να εγκαθιδρυθεί σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια, με το βουτηγμένο στην ελληνική μουσική παράδοση "70.000 Sorrows" να αποτελεί το αποκορύφωμα του δημιουργικού οράματος του Bill Tsamis, ως ένα εσωτερικό και ατμοσφαιρικό αριστούργημα. Η κλιμάκωση, η αφηγηματικότητα, η ελεγειακή προσήλωση στον ανώτερο σκοπό της δημιουργίας, σμίλευσαν μια σύνθεση η οποία στέκεται ως το επιστέγασμα – χρονικά και δημιουργικά – της πορείας των Warlord προς την αιωνιότητα, ούσα το πλέον μνημειώδες δείγμα από το καταληκτικό τους πόνημα. [Σ.Κ.]