«10»: Αγαπημένα άλμπουμ που επηρέασαν τους The Blackwall
Το εγχώριο ντουέτο μιλάει για δέκα άλμπουμ που ξεχωρίζουν των προτιμήσεων του
Από τον Σπύρο Κούκα, 25/05/2022 @ 21:27
Πάντοτε έχει ενδιαφέρον να ξεχωρίζεις τις επιρροές μιας νέας, πρωτοεμφανιζόμενης μπάντας, πόσο μάλλον όταν η ίδια αναφέρει τα όσα θα ήθελες να γνωρίζεις για τις ρίζες της μουσικής της. Έτσι, ο Γιώργος και ο Αλέξανδρος από τους The Blackwall, λίγο μετά την κυκλοφορία του ελπιδοφόρου πρώτου EP τους, μας μιλούν για δέκα άλμπουμ που τους σημάδεψαν μουσικά.
1
Metallica - Black Album
Εντάξει, ποια σύγχρονη μπάντα δεν έχει επηρεαστεί από τους Metallica? Πρόκειται ουσιαστικά για την entry-band για το metal και για τους δυο μας. Το black album σηματοδοτεί τη μετάβαση των Metallica από το thrash στη mainstream σκηνή και αποτελεί αδιαμφισβήτητα έναν κορυφαίο δίσκο που έχει αγαπηθεί από όλους. Οι συνθέσεις είναι μία και μία, οι μελωδίες και τα κιθαριστικά riffs σκοτώνουν καθ’όλη τη διάρκεια και τα φωνητικά του Hetfield θαρρώ πως είναι στο αποκορύφωμα τους. Πραγματικό διαμάντι! (Αλέξανδρος)
2
Opeth - Deliverance/Damnation
Θα μπορούσαμε να επιλέξουμε οποιοδήποτε δίσκο της μπάντας του God Mikael. Ο ίδιος δήλωνε ανέκαθεν πως τα Deliverance/Damnation ουσιαστικά αποτελούν 1 κυκλοφορία, όπως αποδείχτηκε και στην επανέκδοση του 2015. Μας είχε πέτυχει η φάση τότε γύρω στο 2003/04 που είχαν έρθει στο Ρόδον στα πλαίσια προώθησης και των δύο δίσκων και το Live αυτό ήταν απίστευτα σημαντικό για εμάς! Φαντάσου πώς εκεί που περιμέναμε πως θα παίξουν ολόκληρο το "Damnation", ξαφνικά σκάει το "Master's Apprentices" και γίνεται κολαστήριο! Για μένα είναι και τα δύο δισκάρες! Το σκοτάδι του "Deliverance" είναι ανεπανάληπτο, ενώ το "Damnation" παρότι σχεδόν αποκλειστικά ακουστικό, συχνά ακούγεται απίστευτα evil! Μας έχουν επηρεάσει και τα 2 βαθιά! Οι σκοτεινές κλίμακες που χρησιμοποιεί ο Mikael είτε στα heavy riffs, είτε στα ακουστικά σημεία, είχαν απίστευτη επιρροή για τη μπάντα! Μπορεί οι εκτενείς συνθέσεις να μην είναι πολύ συχνές στη μουσική μας, αλλά ο ήχος των Opeth και οι εναλλαγές διάθεσης είναι εκεί. (Γιώργος)
3
Helloween - Master Of The Rings
Οι Helloween αποτελούν άλλη μια μπάντα των νεανικών μας χρόνων που μας μύησε για τα καλά στα metal δρώμενα. Θυμάμαι η πρώτη μου επαφή με το συγκρότημα ήταν αυτός ο δίσκος που τον είχα ακούσει στο σπίτι ενός φίλου και αμέσως τον ερωτεύτηκα τόσο πολύ, που του ζήτησα να μου το γράψει σε κασέτα(ναι, καλά ακούσατε) για να τον ξανακούσω στο σπίτι. Με είχανε συνεπάρει οι φοβερές μελωδικές γραμμές τόσο στις κιθάρες, όσο και στα φωνητικά του Deris. Άψογες συνθέσεις από την αρχή μέχρι και το τέλος του δίσκου, με τη μόνη εξαίρεση το "Game is on".Φυσικά μετά από αυτό ακολούθησε μια πολυετής αγάπη για τη μπάντα που συνεχίζεται μέχρι και στις μέρες μας (ίσως να το παρατηρήσατε και εσείς λίγο στο εξώφυλλο μας). (Αλεξανδρος)
4
Sentenced - The Cold White Light
Θυμάμαι πρώτη φορά μου έβαλε να ακούσω το δίσκο ο Άλεξ τη χρονιά που κυκλοφόρησε. Από εκείνη τη μέρα οι Sentenced είναι μια ακλόνητη σταθερά στο μουσικό μου γούστο! Ο φαινομενικά απλός συνδυασμός heavy rock/metal μουσικής, μελαγχολικών μελωδιών και πεσιμιστικών αλλά συνήθως πανέμορφα γραμμένων στίχων, δένει τόσο τελειά που μπάντα σαν αυτούς δε γίνεται να ξαναϋπάρξει και ας προσπάθησαν αμέτρητοι συμπατριώτες τους να τούς κοπιάρουν! Και ο λόγος είναι ο απίστευτα ταλαντούχος και αδικοχαμένος συνθέτης/κιθαρίστας Miika Tenkula! Οι μελωδίες του απίστευτα χαρακτηριστικές και μοναδικές. Προσφάτως βρέθηκα στην πανέμορφη Φινλανδία και έφτασα μέχρι το Muhos για να επισκεφθώ το μνήμα του. Ήταν κάτι που ήθελα να κάνω εδώ και πολλά χρονιά. Μια μπάντα που χαιρέτησε με τον πιο μάγκικο τρόπο! Αν είχαν συνεχίσει σιγουρά θα ήταν γίγαντες σήμερα, αλλά ήταν κάτι που ποτέ δεν τους ενδιέφερε! Η επιρροή τους είναι άμεσα και έμμεσα διάχυτη πάντοτε στη μουσική μας. (Γιώργος)
5
Iced Earth - Horror Show
Δεν γίνεται να μένεις Ελλάδα, να ακούς metal και να μην έχεις έστω ένα μικρό συναισθηματικό δέσιμο με τους Iced Earth ("Alive in Athens" hello?). Και ακούω την ερώτηση ήδη να ηχεί στα αυτιά μου: γιατί όχι το "Something wicked..."; Για διάφορους λόγους. Πρώτος και κύριος είναι κλισέ απάντηση. Δεύτερον το "Horror Show" ταιριάζει πολύ θεματικά με τα δικά μας τραγούδια που θέλουν να δημιουργήσουν τόσο με τους στίχους όσο κ με την επιλογή των μουσικών κλίμακων ένα spooky feeling. Τρίτος λόγος: Richard Christie και Steve Di Giorgio-χωρίς περαιτέρω εξήγηση. (Αλέξανδρος)
6
Katatonia - Last Fair Deal Gone Down
Θυμάμαι την περίοδο που άρχισα να τους ακούω, ήταν όταν επισκέφθηκαν το An Club, στα πλαίσια της περιοδείας για το "Viva Emptiness". Συγκυριακά ήταν και το πρώτο live μεγάλης μπάντας που πήγα και μου έχει μείνει αξέχαστη η κάθε στιγμή ακόμα και σήμερα! Το "Last Fair Deal Gone Down" για μένα είναι ο καλύτερος δίσκος τους! Τους βρίσκει σε μια alternative φάση, λίγο πριν βαρύνουν τον ήχο τους και πριν αρχίσουν να εξερευνούν πιο prog μονοπάτια, αλλά αυτό που μετράει εν τέλει είναι οι συνθέσεις! Κι εδώ οι Σουηδοί μετρ της μελαγχολίας δίνουν ρέστα! Οι κιθαριστικές και φωνητικές μελωδίες είναι ανεπανάληπτες. Συνθέσεις σαν τα "Teargas", "Tonight's Music", "Clean Today" δεν ξαναβγαίνουν! Είναι μια μπάντα που δεν μπορείς να κοπιάρεις με τίποτα, αλλά το γενικότερο vibe τους σίγουρα μας έχει επηρεάσει! (Γιώργος)
7
Riverside - Shrine Of New Generation Slaves
Αρχές του '14 διαβάζω στο rocking για τα «100+1 καλυτέρα τραγούδια του 2013» και όλοι οι συντάκτες σχεδόν ψηφίσανε το "The Depth Of Self-Delusion" των Riverside ως το αγαπημένο τους κομμάτι για το έτος. Είχα ακούσει στο παρελθόν για τη μπάντα, αλλά δεν είχα τους δώσει την πρέπουσα σημασία. Αμέσως κάτι φτερούγισε μέσα μου μόλις τελείωσα το πρώτο άκουσμα του άλμπουμ. Τι είχα ακούσει ακριβώς δεν το είχα καταλάβει, σύγχρονο Pink Floyd αναμεμειγμένο με μια γερή δόση Opeth, funk/fusion τζούρες σε περίεργες Theater-like εναλλαγές ρυθμού. Πραγματικά είναι τόσο δύσκολο να το περιγράψεις, αλλά τόσο «εύκολο» να το ακούσεις(αν δεν το έχεις ακούσει ακόμα σταμάτα ότι κάνεις, πήγαινε να το ακούσεις και ξαναέλα να ευχαριστήσεις το rocking). Οι Πολωνοί μπήκαν με τις μπάντες στην progressive σκηνή και θα μείνουν για πολλά χρόνια ακόμα. (Αλέξανδρος)
8
Green Lung - Woodland Rites
Οι Green Lung είναι ένα σύγχρονο success story! Εκμεταλλευόμενο την αναζωπύρωση της occult θεματολογίας στο σκληρό ήχο που έφεραν οι Ghost, βρήκαν χώρο να εκφραστούν, δημιουργώντας το δικό τους συμπάν! Η μουσική σε συνδυασμό με τους στίχους και το μοναδικό τους artwork, σε μεταφέρει σε ένα κόσμο γεμάτο μάγισσες, μεσαιωνική λαογραφία και βρετανική occult κουλτούρα. Όταν άκουσα το "Woodland Rites" για πρώτη φορά με χτύπησε σα δυναμίτης! Όχι μονάχα γιατί είναι ένας φοβερός δίσκος, αλλά επειδή αντιλήφθηκα πως υπάρχει μια σύγχρονη μπάντα εκεί έξω η οποία έχει παρόμοια προσέγγιση με εμάς. Μπορεί ο δικός μας ήχος να μην έχει σαφείς doom αναφορές ή τύπου Queen αρμονίες, αλλά η όλη ‘70s προσέγγιση τους και η αντι-μοντέρνα παραγωγή σε συνδυασμό με τη θεματολογία τους, μας κάνουν να νιώθουμε πως γεννιέται σιγά σιγά μια μουσική σκηνή στην Ευρώπη της οποίας θα μπορούσαμε να είμαστε μέλος! (Γιώργος)
9
Steven Wilson - The Raven That Refused To Sing (And Other Stories)
Σίγουρα ένας δίσκος που έχει στιγματίσει τους The Blackwall και έχει εισχωρήσει στο DNA των κομματιών μας σαν ένας ιός της τέχνης. Ιός που δεν σκοτώνει όμως, αλλά δίνει πνοή σε νέα τέχνη. Τα λόγια είναι περιττά για αυτό το άλμπουμ (βγήκε και άλμπουμ της χρονιάς το 2013). Τρομερές, σκοτεινές συνθέσεις από τον Wilson,καθηλωτικά σόλο από Guthrie Govan, εκπληκτικό παίξιμο από Marco Minneman στα drums και όλα αυτά δεμένα σαν καλή συνταγή. (Αλέξανδρος)
10
Pink Floyd - Animals
Η αγάπη μου για το prog rock των 70s έχει αρχίσει να μεγαλώνει επικίνδυνα τελευταία. Από τους Camel και τους Caravan ως τους Gentle Giant και τους Comus, με όποια πειραματική μπάντα εμπεριέχεται στο ενδιάμεσο! Επιλέγω ωστόσο το "Animals" των θεών Pink Floyd, διότι οι πειραματισμοί στους The Blackwall δεν αγγίζουν τις ακρότητες των 70s! Οι τρεις βασικές συνθέσεις του δίσκου σου παγώνουν το αίμα! Τεράστιες σε διάρκεια, αλλά κυλάνε νεράκι. Ο Gilmour δίνει ρεσιτάλ στο 17λεπτο "Dogs", ενώ το "Pigs" είναι ίσως το καλύτερο κομμάτι που έχει γράψει ο Waters! Οι στίχοι σε όλο το δίσκο είναι πανέξυπνα και καυστικά γραμμένοι, σε ένα concept ελαφρώς βασισμένο στο "Animal Farm" του George Orwell, με εξαίρεση το πανέμορφο singer/songwriter "Pigs On The Wing". Κατά το μεγαλύτερο μέρος της μουσικής των The Blackwall, οι επιρροές των Pink Floyd δεν είναι απαραίτητα προφανείς, αλλά σίγουρα οι μπασογραμμές του Waters δεν μας είναι αδιάφορες, ενώ το δεύτερο solo του κομματιού μας 'Old Vinyl' είναι σαφέστατα επηρεασμένο από το outro solo του "Pigs"! (Γιώργος)
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
ROCKING FEATURED
