Epica

Οι EP κυκλοφορίες κατά κανόνα απευθύνονται σε οπαδούς. Στον ευρύτερο χώρο του ατμοσφαιρικού/συμφωνικού metal, μπορώ χωρίς ιδιαίτερη σκέψη να ανακαλέσω αρκετές πρόσφατες περιπτώσεις που κάτι τέτοιο όχι απλά ίσχυε, αλλά ακόμα και από οπαδική σκοπιά το αποτέλεσμα δεν είχε πολλά να δώσει. Τα μπερδεμένα outtakes και τα singles που λανσαρίστηκαν με γαρνιτούρα δεύτερης διαλογής για να δικαιολογηθεί ο τίτλος του "extended play", σε συνδυασμό με την τακτικότατη δισκογραφική παρουσία των Epica, ομολογουμένως μείωσαν την όποια θετική προδιάθεση.

Δεν είναι ότι δεν υπήρξαν σχετικά σημάδια. Το μυαλό του σχήματος, ο Mark Jansen, μας είχε πει τα σχέδιά τους έναν χρόνο πριν και τα πάντα εξελίχθηκαν βάση προγράμματος. Τα έξι κομμάτια που δεν χώρεσαν στην τελευταία τους δουλειά, μαζεύτηκαν, γυαλίστηκαν και παρουσιάζονται με τη μορφή πρόσθετου υλικού. Αν υπάρχει κάτι που κάνει εντύπωση από την πρώτη ακρόαση, αυτό έχει να κάνει με την ποιότητα του συνόλου. Τόσο από άποψη παραγωγής, όσο και συνθετικά, δεν υπάρχει ούτε ένα σημείο που να μοιάζει με κάτι που απλά ξέμεινε, leftover στην αγγλική, ή που να έχει την κακώς εννοούμενη ρετσινιά του b-side.

Οι ορχήστρες, οι δυνατές κιθάρες, η επιστημονική θεματολογία, τα φωνητικά της Simone Simons, όλα είναι στη θέση τους και κινούνται στα στάνταρ που η μπάντα έχει θέσει εδώ κι αρκετά χρόνια. Το εισαγωγικό ομότιτλο, με το ιδιότροπο video clip, έχει όλα τα στοιχεία για να σταθεί ανάμεσα στις οπτικοποιημένες επιτυχίες των Ολλανδών, ενώ το "Fight Your Demons" κουβαλάει λίγο από τον αέρα του "Design Your Universe", με την καλύτερη έννοια. Το μόνο που μπορεί κανείς να προσάψει στο νέο υλικό είναι η έλλειψη πρωτοτυπίας. Με κομμάτια σαν το "Decoded Poetry", βέβαια, αυτό μικρή σημασία έχει. Πραγματικά δε μπορώ να σκεφτώ για ποιο λόγο έμεινε εκτός του "Holographic Principle".

Το "The Solace System" απευθύνεται σε ένα πολύ συγκεκριμένο κοινό, αλλά αυτό που κάνει το κάνει πολύ καλά. Αν δεν έχετε πειστεί με τις πλήρεις κυκλοφορίες της εξάδας την τελευταία πενταετία, δεν θα αλλάξετε γνώμη εδώ. Αν τους έχετε αφήσει πίσω στο "Consign To Oblivion" ή κάπου εκεί γύρω, δώστε αρχικά μια ευκαιρία στις δύο τελευταία άλμπουμ τους πριν πιάσετε το συγκεκριμένο. Οι βαμμένοι οπαδοί θα το έχουν τιμήσει ήδη, για τους πιο casual προτείνεται ανεπιφύλακτα η "Ultimate" εκδοχή. Όπως και να 'χει, μιλάμε για μια τίμια δουλειά που κρατάει τους Epica ανάμεσα στις κορυφές του χώρου.