Amorphis

Πέρασαν αρκετά χρόνια -και δίσκοι- από τότε που οι Amorphis κλήθηκαν να ξεπεράσουν το συνθετικό τέλμα του "Far From The Sun" κυκλοφορώντας ίσως ό,τι καλύτερο έχουν να μας επιδείξουν στο δεύτερο μισό της καριέρας τους με το "Eclipse". Μεγάλο ρόλο σε αυτή την επιτυχία έπαιξε σίγουρα και η προσθήκη του Tomi Joutsen στα φωνητικά, μια κίνηση που τους έδωσε νέα πνοή. Από εκείνη την στιγμή και έπειτα η μπάντα φάνηκε να βρίσκει τη φόρμουλα της επιτυχίας, διατηρώντας τις κυκλοφορίες της σε αρκετά υψηλό επίπεδο. Ωστόσο, τέσσερις δίσκους μετά, προσωπικά θεωρούσα πως μια αλλαγή θα ήταν αναζωογονητική για τους αγαπητούς Φινλανδούς και με το "Circle" βάλθηκαν να με επιβεβαιώσουν και να αναπτερώσουν το ενδιαφέρον μου για αυτούς.

Πάμε όμως στα ενδότερα του ενδέκατου δίσκου των Amorphis. To "Circle" ξεκινάει δυνατά με ένα κομμάτι που προσεγγίζει άψογα την πορεία των Φινλανδών. Από το προ εικοσαετίας death metal στο πιο μελωδικό και αν θέλετε progressive του παρόντος, το "Shades Of Gray" με τις κλασικές ανατολίτικες γραμμές, τα brutal φωνητικά του Joutsen και το πιασάρικο refrain, είναι ένα εξαιρετικό opener και μια από τις καλύτερες συνθέσεις του άλμπουμ. Με το καλημέρα συνειδητοποιείς ότι τα στοιχεία που καθορίζουν αν ένας δίσκος είναι επιτυχημένος ή όχι, δηλαδή οι δυνατές ερμηνείες και οι εμπνευσμένες μελωδίες, είναι παρόντα και άριστα συνδυασμένα στο "Circle". Οι Esa Holopainen και Tomi Joutsen βρίσκονται σε μεγάλα κέφια με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αυτής της επιτυχημένης σύμπραξης το "The Wanderer", μάλλον το καλύτερο κομμάτι που θα βρει κανείς στον δίσκο.

Λίγο πιο κάτω, αλλά εξίσου ποιοτικά, ακολουθούν τα υπόλοιπα κομμάτια. Από το "Mission", που αδικείται βρισκόμενο ανάμεσα στις δυο κορυφαίες συνθέσεις του "Circle" στο πιο folk "Narrowpath" και το αρχικά αδικημένο "Hopeless Days", το οποίο με τις ακροάσεις ανέβηκε περισσότερο στην εκτίμηση μου, αν και δεν κατάφερε να φτάσει τα επίπεδα των "The Wanderer" και "Shades Of Gray". Η έταιρη ακραία σύνθεση του δίσκου, το "Nightbird's Song" έρχεται να αποδείξει ότι οι Amorphis διατηρούν ακόμα με επιτυχία το ακραίο στοιχείο στην ταυτότητά τους, ενώ το εξαιρετικό refrain του "Into The Abyss" θα μπορούσε να μας δώσει ακόμα ένα single. Στο "Enchanted By The Moon" ο Joutsen επιβεβαιώνει την εξαιρετική του κατάσταση συνδυάζοντας brutal και μελωδικά φωνητικά σε ένα κομμάτι που φαίνεται σαν να ξέμεινε από το "Tales From The Thousand Lakes". Τέλος, στο "A New Day" έχουμε την πιο έκδηλη εμφάνιση του σαξοφώνου και του φλάουτου στις συνθέσεις του "Circle", σε ένα πιο αργό αλλά εξίσου δυνατό κομμάτι.

Συνοψίζοντας, ομολογώ πως αρχικά είχα ενδοιασμούς σχετικά με το τι θα άκουγα από τους Φινλανδούς, φοβούμενος ότι είχαν επαναπαυτεί σε αυτό που κατάφεραν με τους προηγούμενους δίσκους και το "Circle" θα ήταν ένας αδιάφορος / διεκπεραιωτικός δίσκος. Ευτυχώς, οι φόβοι μου διαψεύστηκαν και ο νέος δίσκος των Amorphis ακούγεται ολόφρεσκος, ενδιαφέρων και σίγουρα αποτελεί μια εξαιρετική πρόταση μελωδικού/ατμοσφαιρικού metal φτάνοντας τα επίπεδα του "Eclipse".