Svart Crown

Εδώ και κάτι παραπάνω από μια δεκαετία, οι Γάλλοι Svart Crown κυκλοφορούν με συνέπεια δίσκους πάνω στη δική τους οπτική του black/death metal. Αυτή βέβαια, εδράζεται ως επί το πλείστον στην παράδοση που γέννησαν οι τρομεροί Angelcorpse, μαυρίζοντας δηλαδή το νερό της πηγής που ονομάζεται Morbid Angel. Συνεπώς, η ανακοίνωση της νέας κυκλοφορίας της μπάντας, τρία χρόνια μετά το ικανοποιητικό "Abreaction", με έκανε να προσδοκώ άλλον ένα δίσκο δαιδαλωδών riffs και μοχθηρών ατμοσφαιρών.

Οι πρώτες ακροάσεις του "Wolves Among The Ashes", πάντως, περιείχαν έντονα το στοιχείο της έκπληξης. Η μπάντα, επιχειρώντας να ξεπεράσει το τέλμα στο οποίο βρέθηκε, σύμφωνα με τα λεγόμενα του mainman Le Bail, προσπαθεί να εισέλθει σε μια νέα ηχητική εποχή. Ο νέος τους δίσκος, είναι, πιθανώς, ένα μεταβατικό στάδιο προς μια προσπάθεια επαναπροσδιορισμού του γνώριμου, στους ακροατές τους, ήχου τους. Τα black metal στοιχεία, όμοια των ύστερων Behemoth, είναι ενισχυμένα, οι ρυθμοί έχουν πέσει αισθητά με τις συνθετικές φόρμες να έχουν απλουστευθεί, αλλά η κύρια διαφοροποίηση εμφανίζεται στα φωνητικά.

Αρκετά νωρίς, γίνεται αισθητή στον ακροατή η έντονη παρουσία καθαρών φωνητικών, τα οποία επιχειρούν να δώσουν βάθος και χαρακτήρα στις συνθέσεις. Και τα τέσσερα μέλη της μπάντας συμμετάσχουν στον φωνητικό τομέα, και το αποτέλεσμα δημιουργεί συνειρμούς με γειτονικά παρακλάδια ορθόδοξου ή post-black metal. Βέβαια, όπως συνέβη και με το τελευταίο πόνημα των Schammasch, τα καθαρά φωνητικά ηχούν πολύ μακριά από τις γνώριμες φόρμες του ιδιώματος, ενώ το γρέζι το οποίο προστίθεται, πιο πολύ θα θυμίσει μια sludge μπάντα, παρά κάτι τρομακτικά επιβλητικό.

Η έναρξη του δίσκου με το, έπειτα από την εισαγωγή, "Thermaggedon", ηχεί γνώριμη, είναι εν δυνάμει έμπνευση για τον τίτλο του δίσκου, και όντας καταιγιστική, ξεδιπλώνει το riffing της μπάντας. Στο "Art Of Obedience" που το διαδέχεται πάντως, είναι που αποκαλύπτεται εξ’ ολοκλήρου το όραμα της μπάντας, με τις ταχύτητες αισθητά χαμηλές, τις κιθάρες να επιδιώκουν διαμέσου καθαρών heavy metal επιρροών να συνθέσουν ένα θεατρικό κάδρο, ρίχνοντας έτσι το βάρος πάνω στα φωνητικά. Η σύνθεση, σίγουρα ατμοσφαιρική, επιτυγχάνει αυτό που αναζητεί, κάτι που αποκτά μια πιο τελετουργική διάσταση στο "Blessed Be The Fools", που θα θυμίσει έντονα Celtic Frost, πράγμα λογικό όταν μιλάμε για θεατρικό, αργό σκοτεινό, extreme metal.

Με την παραγωγή ολόσωστη, και τις ατμόσφαιρες να λειτουργούν υπέρ του συνόλου, οδηγούμαι σε ένα προβληματισμό σχετικά με τις προθέσεις της μπάντας. Σίγουρα, μια προσπάθεια ανανέωσης είναι ευδιάκριτη, όπως και μια προσπάθεια γνωριμίας με ένα πιο ευρύ ακροατήριο extreme metal. Οι στίχοι πραγματεύονται σκοτεινά θέματα χωρίς όμως να κινούνται αποκλειστικά γύρω από τον αποκρυφισμό, καθιστώντας εαυτούς ευκολότερα αντιληπτούς από το κοινό. Τα black metal σημεία, μπορεί να μην είναι «ενοχλητικά» αλλά ιδιαίτερα πιασάρικα, όπως στο "At The Altar Of Beauty", αφού οι Svart Crown επιχειρούν μια εξομάλυνση του black/death ήχου, με έμφαση σε ευκολομνημόνευτες σκοτεινές συνθέσεις.

Μια τέτοια προσπάθεια πάντως, όσο και αν χαρίζει εξαιρετικά τραγούδια, όπως το κολληματικό, "Exoria", ίσως επιφέρει αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που επιθυμεί. Δεδομένης της ευρείας χρήσης της συγκεκριμένης ηχητικής ταμπέλας, μια επιδίωξη μεγιστοποίησης του εν δυνάμει ακροατηρίου, αντί να τους αποκόψει από τη σκιά των επιρροών τους, τους μεταφέρει σε αυτή των εμπορικών ονομάτων του είδους. Η επιφανειακή προσέγγιση των στίχων δε, όσο και αν ηχεί λιγότερο γραφική από τους κλασικούς άξονες του ιδιώματος, μόνο να εντείνει μπορεί αυτή την αίσθηση.

Φυσικά, τίποτα από τα προαναφερθέντα σχόλια δεν εμποδίζει τον δίσκο να ρέει εξαιρετικά, να διαθέτει αρκετά σημεία που χρήζουν επαναληπτικών ακροάσεων, και εν τέλει να χαρίζει ολοκληρωμένες και δουλεμένες συνθέσεις. Οι Svart Crown, πιθανώς να ηχούν πιο κατασταλαγμένοι και ώριμοι όσο ποτέ, και το "Wolves Among The Ashes" είναι δίσκος που αξίζει να ακουστεί από όλο το φάσμα των οπαδών που αρέσκονται σε εύπεπτη ακραία μουσική τέχνη. Αν κάποιος όμως επιχειρεί να συναντήσει κάτι ανίερο και τρομακτικό, οφείλει να μην αδικήσει τον δίσκο και να προσπεράσει.

Η θεατρική και ατμοσφαιρική, πιθανώς και εμπορική στροφή, της μπάντας, όπως αποκαλύπτει και το φιλόδοξο κλείσιμο με το "Living With The Enemy" συντελείται από άτομα που γνωρίζουν τι θέλουν να πετύχουν. Δαμάζοντας την τεχνική τους κατάρτιση, οι Svart Crown κυκλοφορούν έναν άρτιο αλλά όχι αψεγάδιαστο δίσκο. Αν αναρωτιέστε αν αυτό μπορεί όντως να συμβεί και δεν είναι υπερβολή, ακούστε το "Wolves Among The Ashes" και επιλέξτε τη μέθοδο που θα το προσεγγίσετε.