Y&T

Είναι γεγονός πως η μουσική βιομηχανία έχει υποστεί πολλές και καταλυτικές αλλαγές τα τελευταία χρόνια. Έτσι, λογικό είναι αρκετές μπάντες που απολάμβαναν τα φώτα της δημοσιότητας τις περασμένες δεκαετίες, να δυσκολεύονται να ορθοποδήσουν, τόσο όσον αφορά τις πωλήσεις δίσκων όσο και την ποιότητα της μουσικής που δημιουργούν σήμερα. Ερχόμαστε λοιπόν στους Y&T, ένα συγκρότημα που μετρά 36 χρόνια ύπαρξης, με ένα «διάλειμμα» τεσσάρων ετών στις αρχές του 90. Με εξαίρεση αυτό το «διάλειμμα», η δισκογραφική παρουσία της μπάντας ήταν αρκετά συχνή (με ιδιαίτερη επιτυχία στα 80s), αλλά αυτό διεκόπη το 1997. Από τότε είχαν να κυκλοφορήσουν κάποιο νέο studio άλμπουμ.

Έτσι, φτάνουμε στο σήμερα, δεκατρία χρόνια μετά τον τελευταίο τους δίσκο, και συναντούμε το "Facemelter". Εγείρεται αυτόματα όμως το εξής εύλογο ερώτημα: τι μπορείς να περιμένεις από μια μπάντα που σίγουρα ξέρει να κάνει καλή hard rock μουσική αλλά έχει δεκατρία (ίσως και περισσότερα) χρόνια να την παρουσιάσει; Σίγουρα κάτι που θα ικανοποιήσει ένα μεγάλο μέρος των –δικαιολογημένα- υψηλών προσδοκιών σου.

Το "Facemelter" λοιπόν, είναι ίσως το κρισιμότερο στοίχημα των Y&T σε όλη την πολυετή καριέρα τους. Αυτό, διότι καλείται να τους επαναφέρει ψηλά στη συνείδηση των φαν του είδους της μουσικής τους, αλλά και να δημιουργήσει κάποιο ενδιαφέρον σε όσους από αυτούς δεν τους είχαν ακουστά. Έτσι, το "Prelude",  που μας εισάγει στο κλίμα του άλμπουμ, μας υπόσχεται τα πάντα και προτρέπει τους κριτικούς ανά τον κόσμο να το βαθμολογήσουν με 5 στα 5 χωρίς καν να το σκεφτούν. Ένα μείγμα υπόσχεσης, απειλής και πρόκλησης δηλαδή. Ό,τι ακριβώς χρειαζόταν για να ανέβουν κι άλλο οι προσδοκίες.

Πρώτο «κανονικό» κομμάτι του άλμπουμ λοιπόν, το "On With The Show", το οποίο μας βάζει κατευθείαν στο «ψητό», αφού η μπάντα μάς προκαλεί (και προσκαλεί ταυτόχρονα), να βρεθούμε σε ένα δικό της ξέφρενο show. Το "One Life" συνεχίζει να κρατάει τον πήχη ψηλά, με το κιθαριστικό riff του, όπως και το sleazy "Shine On" παρέα με το επιθετικό (και ίσως κάπως επίκαιρο) "I Want Your Money". Συνέχεια έχει το -βγαλμένο από τα 80s- "Wild Child", με τα bluesy γεμίσματα της κιθάρας αλλά και την απαραίτητη hard rock αισθητική, και το "I'm Coming Home", με το αξιομνημόνευτο ρεφρέν του. Έπειτα συναντούμε την πρώτη μπαλάντα του δίσκου, "If You Want Me", στην οποία λάμπει πραγματικά η κιθάρα του τραγουδιστή και κιθαρίστα της μπάντας, Dave Meniketti. Το ίδιο συμβαίνει και στο "How Long", αφού το ρεφρέν, το riff της κιθάρας και το solo συνωμοτούν ώστε να μας παρουσιάσουν μία από τις καλύτερες στιγμές του "Facemelter".

Στη συγκεκριμένη περίπτωση λοιπόν, έχουμε ένα άλμπουμ, το οποίο φαίνεται πως έχει δουλευτεί αρκετά, κυρίως με σκοπό να ικανοποιήσει τους φαν των Y&T. Κάτι τέτοιο σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί αρνητικό, καθώς το αποτέλεσμα είναι αρκετά ικανοποιητικό. Ο Meniketti δείχνει να «το έχει» ακόμα, τόσο στην κιθάρα όσο και στη φωνή και τα κομμάτια που γράφει με το συγκρότημα  έχουν ακόμα ενδιαφέρον. Έτσι, το "Facemelter", μας προσφέρει αρκετές στιγμές καλού hard rock, κάτι που το καθιστά σίγουρα ένα βήμα μπροστά για τους Y&T και ένα στοίχημα -σε γενικές γραμμές- κερδισμένο, αλλά δεν πιστεύω πως του δίνει αυτό που χρειάζεται για να θεωρηθεί ένας σπουδαίος comeback δίσκος.