Wear Your Wounds

Ο Jacob Bannon έχει ήδη γράψει τη δική του χρυσή σελίδα στον extreme ήχο της τελευταίας εικοσαετίας, όντας ο τραγουδιστής/ιδρυτής/στιχουργός των Converge. Το νεότερο του project Wear Your Wounds από την άλλη αποτελεί μια νέα πρόκληση που μένει να αποδειχτεί αν θα κερδηθεί. Ένα project που δεν είναι βέβαια τόσο νέο αφού αποτελεί ουσιαστικά ένα παλιό δημιουργικό του alter ego.

Με το δεύτερο του άλμπουμ "Rust On The Gates Of Heaven" οι Wear Your Wounds παύουν να είναι πια και project, αφού το άλμπουμ δημιουργήθηκε από κοινού από μια καινούρια μπάντα. Και ποιοι μουσικοί την απαρτίζουν! Οι Adam McGrath (Cave In), Mike McKenzie (The Red Chord), Sean Martin (Hatebreed) και Chris Maggio (Trap Them) πλαισιώνουν τον Bannon και συγκροτούν μάλλον ένα supergroup. Με το καλημέρα λοιπόν έρχεται η πρώτη διαπίστωση ότι αυτό το άλμπουμ είναι κατά πολύ ανώτερο και πιο οργανικό από το απλά αξιόλογο ντεμπούτο "WYW", άλμπουμ το οποίο ήταν ουσιαστικά ένα solo project του Bannon.

Παρά τα βαριά βιογραφικά των μελών, η φύση της μουσικής των Wear Your Wounds είναι τέτοια που δεν επιτρέπει σε κάποιο όργανο να ξεχωρίσει και είναι σαφής η επιδίωξη η ατμόσφαιρα να θριαμβεύσει επί της μουσικότητας. Πρόκειται για βαρύ ατμοσφαιρικό metal που δεν επιθυμεί πολλούς αισθητικούς καλλωπισμούς, ούτε όμως και να παραδοθεί σε sludge μονοπάτια. Μουσικά μου θυμίζει περισσότερο την αισθητική παλιών 90s ατμοσφαιρικών metal δίσκων με μια alternative όμως πινελιά και μια ξερή ηχητική προσέγγιση που υποδηλώνει συνεχώς και διακριτικά ότι το άλμπουμ είναι σύγχρονο. 

Εκτεταμένα μελωδικά μέρη (κάποιος θα μπορούσε να τα αποκαλέσει ambient αλλά ας μην υπερβάλλουμε) εναλλάσσονται με μεγάλα doom riffs, συχνά με ιδιαίτερη συνθετική μαεστρία ενώ οι ήπιες, σχεδόν spoken word ερμηνείες του Bannon θέτουν τον γενικό βηματισμό. Μια φωνή που δεν μου βγάζεις από το μυαλό ότι μοιάζει πολύ με την αντίστοιχη χροιά του Johan Edlund των αγαπημένων μου Tiamat. Υπάρχουν στιγμές που ο Bannon είναι ανατριχιαστικός.

Οι καλύτερες στιγμές του άλμπουμ βρίσκονται σε συνθέσεις που βουλιάζουν μέσα σε παρατεταμένες doom κορυφώσεις, αναδεικνύοντας τελικά μια δραματική επικότητα. Είναι εκείνες οι στιγμές που θα παρασύρουν τον ακροατή σε ένα γκρίζο ανήλιαγο ταξίδι και θα τον πείσουν ότι ακούει ένα πραγματικά σημαντικό άλμπουμ. Ταυτόχρονα όμως το "Rust On The Gates Of Heaven" δεν κρύβει πολλούς άσσους στο μανίκι και η επανάληψη των ίδιων δομικών/στιλιστικών μοτίβων το αποτρέπουν από το να εξελιχθεί σε ένα σπουδαίο άλμπουμ. Ας μην γκρινιάζουμε όμως, τη δουλειά του την κάνει και με το παραπάνω.

Εν τέλει, πρόκειται για μια δουλειά που αποτελεί ένα σημαντικό βήμα προόδου για την μπάντα και συγκροτεί έναν από τους σημαντικούς δίσκους του ατμοσφαιρικού ήχου για τη χρονιά που διανύουμε, όντας μεστό και σωστά σκηνοθετημένο. Αποδεικνύει επίσης ξανά ότι το ταλέντο και η προσωπικότητα του Bannon είναι τέτοια που θα κερδίσει και αυτό το στοίχημα, όσο κι αν αρχικά κάτι τέτοιο φάνταζε ως δύσκολο.