Warrant

Οι Warrant δε χρήζουν ιδιαίτερης εισαγωγής και παρουσίασης, ειδικά σε όσους ασχολούνται με το μελωδικό hard rock. Κανείς δε μπορεί να μείνει ακίνητος σε κομμάτια όπως τα "Cherry Pie" ή "Uncle Tom's Cabin". Το συγκρότημα ανήκει στην κατηγορία αυτών που κάποτε, όταν ήταν στα μπούνια τους, γέμιζαν στάδια. Ενδεικτικό είναι ότι τα πρώτα πέντε άλμπουμ τους, "Dirty Rotten Filthy Stinking Rich" (1989), "Cherry Pie" (1990), "Dog Eat Dog" (1992), "Ultraphobic" (1995) και "Belly To Belly" (1996), έκαναν πάνω από 10 εκατομμύρια πωλήσεις, με την πλειονότητα των οπαδών να θεοποιεί τα τρία πρώτα, που τους χάρισαν όλη την αίγλη που έχει αποκτήσει το όνομα τους. Τα πρώτα χρόνια της καριέρας τους τούς χαρακτήρισαν ως μια glam metal μπάντα, γεμάτη όμως από άγρια και σκληρά μελωδικού rock τραγούδια που σε ξεσήκωναν αμέσως και μπαλάντες που σου διαμέλιζαν την καρδιά.

Τα χρόνια από το πάλαι ποτέ ένδοξο παρελθόν έχουν φύγει ανεπιστρεπτί. Οι Warrant πια μεγάλωσαν. Από τότε έχουν γίνει μερικές αλλαγές μελών, με πιο ηχηρή ίσως αυτήν του ιδρυτικού frontman, Jani Lane, ο οποίος μάλιστα απεβίωσε προσφάτως, στις 11 Αυγούστου. Με ήδη επτά άλμπουμ στο ενεργητικό τους και με γνώμονα την αγάπη που έχουν για καλή μουσική, κάτι που δυστυχώς δε φάνηκε στο επιεικώς άσχημο "Born Again" του 2006, κυκλοφόρησαν τη νέα δουλειά τους, "Rockaholic". Τίτλος μάλλον όχι τυχαίος. Μέτα το «χαστούκι» που δέχτηκαν οι οπαδοί από την προηγούμενη κυκλοφορία, τώρα οι Warrant τούς χαϊδεύουν απαλά όλο το σώμα, καλώντας τους να ξαπλώσουν αναπαυτικά, απολαμβάνοντας τη νέα δουλειά.

Η μπάντα έχει καταφέρει να συνδυάσει αρμονικά όλα τα στοιχεία του αλήτικου, «βρώμικου» hard rock των '80s με τα μοντέρνα του αμερικανικού ήχου, με βασικό στοιχείο πάντα τον ήχο που παράγουν όσοι ανήκουν στην εν λόγω χώρα. Όσοι ακούσουν το δίσκο θα εκπλαγούν όταν ανακαλύψουν στα νέα τραγούδια σημεία από Nickelback, νέους Motley Crue, Hinder ή και ακόμα Lynyrd Skynyrd του τελευταίου δίσκου. Ο δίσκος θέλει πολλά ακούσματα για να τον νιώσεις. Όταν όμως το κάνεις, αφήνεσαι να σε συνεπάρει σα βάρκα χωρίς άγκυρα, αφού έχουν κρατήσει ατόφιο το ταλέντο τους να γράφουν κομμάτια για κάθε στιγμή της ημέρας και για κάθε συναισθηματική κατάσταση.

Ο οπαδός θα βρει γρήγορες στιγμές για ξέσπασμα, πιο mid tempo για καλή παρέα σε ό,τι δραστηριότητα υπάρχει μέχρι τη δύση του ηλίου. Από εκεί και πέρα αναλαμβάνουν οι μπαλάντες της μπάντας, οι οποίες, ακόμα και εν έτει 2011, θα ραγίσουν πολλές καρδιές και λογικά θα είναι η ηχητική συντροφιά σε όλες τις περιπτύξεις με το άλλο φύλο. Ακούγοντας πολλές φορές το άλμπουμ θα ανακαλύψεις ότι τελικά τα τραγούδια είναι ο τέλειος φίλος σε κάθε στιγμή. Θα είναι εκεί όταν τα θέλεις και θα ντύσουν μουσικά κάθε εικόνα που θα έχεις μπροστά σου ή στο μυαλό σου.  

Ο νέος δίσκος δεν είναι glam σε ήχο κομματιών, άλλα σε νοοτροπία και attitude. Τι είναι πιο σημαντικό θα το κρίνει ο κάθε ακροατής. Απόδειξη ότι το κομμάτι που ανοίγει το άλμπουμ ονομάζεται "Sex Ain't Love", τίτλος που αντικατοπτρίζει τη διάθεση του group να αναμείξει με ωραίο και σωστό τρόπο το παρελθόν με το μέλλον. Κάθε άσμα έχει το δικό του vibe, που θα κάνει τους οπαδούς όλων των ηλικιών να βρουν μια ή περισσότερες νότες που θα τους χτυπήσουν την πόρτα της καρδιάς τους και εκείνοι θα ανοίξουν χωρίς δεύτερη σκέψη. Μεγάλη ώθηση έχει δώσει και η παράγωγη του Keith Olsen, ανθρώπου που έχει συνεργαστεί με ονόματα όπως οι Whitesnake, Scorpions και Ozzy. Το ταλέντο των μελών και η δική του εμπειρία στις κονσόλες έχουν δημιουργήσει μια χημεία που θα χαρίσει πολλά χαμόγελα χαράς, αφού το αποτέλεσμα φαντάζει πολύ καλύτερο από κάθε προσδοκία.   

Όποιος περιμένει να ξανακούσει κάτι σαν τα τρία πρώτα άλμπουμ, να μη μπει καν στον κόπο να ασχοληθεί με το "Rockaholic", γιατί θα πικραθεί. Αντιθέτως, οι fan του είδους και κυρίως οι δικοί τους θα πανηγυρίσουν, μιας και θα ακούσουν ένα άλμπουμ που ίσως είναι η αρχή μιας νέας μεγάλης καριέρας. Οι Warrant άλλωστε φαίνεται ότι «το 'χουν» ακόμα, βάσει τελικού ηχητικού δείγματος. Ας ελπίσουμε ότι δε θα μας απογοητεύσουν, γιατί θα 'ναι κρίμα να χαθεί μια τόσο τίμια επιστροφή.