Viagra Boys

Ο τρίτος δίσκος των Viagra Boys είναι και ο καλύτερος τους. Μία πρώτη δόση πήραμε από την άκρως επιτυχημένη εμφάνιση τους στη χώρας μας, τέσσερις μέρες πριν την κυκλοφορία του εν λόγω άλμπουμ. Το συγκρότημα μέσα σε αυτά τα δύο χρόνια πανδημίας και κοινωνικοπολιτικών ανακατατάξεων, κατάφερε να απομονώσει κάθε είδηση της επικαιρότητας, με σκοπό την κωμική κριτική της, βιώνοντας παράλληλα την απώλεια του συνιδρυτή και πρώην κιθαρίστα του συγκροτήματος Benjamin Vallé.

Ο σαρκασμός που ελοχεύει σε κάθε στίχο του Sebastian Murphy, καθώς και η μουσική που τείνει να χαρακτηριστεί μοναδική στο ροκ είδος της, συνθέτουν ένα άλμπουμ, το οποίο θες να χορέψεις και ταυτόχρονα να τραγουδήσεις έναν έναν τους στίχους που χαρακτηρίζονται από ένα βίαιο παραλογισμό, καμουφλαρισμένο από μια δήθεν κανονικότητα. Ζητήματα οπλοκατοχής, θεωριών συνωμοσίας, εμβολίων, πολυπλοκότητας της σύγχρονης ζωής, τίθενται με έναν μηδενιστικό - χιουμοριστικό τρόπο, φωτογραφίζοντας κυρίως την Αμερική του Donald Trump.

Μουσικά το καλοδουλεμένο groove σαρώνει, με την παραγωγή να είναι πιο καθαρή απ’ τα δύο προηγούμενα άλμπουμ τους. Οι ρυθμικές, κιθαριστικές δομές αποκτούν όγκο μέσω των διαφόρων synths και του σαξοφώνου. Μπορούμε να πούμε πια ότι έχουν ξεφύγει τελείως από κάθε post punk επιρροή, προσεγγίζοντας έναν garage ήχο (βλ. "Troglodyte"), με ψήγματα ηλεκτρονικών στοιχείων. Το "Creepy Crawlers", σύμφωνα με το οποίο «μετατρέπουν τα παιδιά μας σε αδρενόχρωμα…» έχει μία φανταστική σκοτεινή ατμόσφαιρα που σε ένα συγκεκριμένο σημείο (ελπίζω να καταλάβετε ποιο), θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί soundtrack του Stranger Things, ενώ υπέροχα ιδιαίτερο είναι και το αμέσως επόμενο "The Cognitive Trade-Off Hypothesis", στου οποίου το ρεφρέν νομίζεις ότι έχει εισβάλλει εμβόλιμα ο John Frusciante με τα γνώριμα «ψεύτικα» φωνητικά του. Στο "Big Boy", συναντάμε ένα όνομα που ήταν σίγουρο πως θα είναι κολλητός της σουηδικής μπάντας. Ο λόγος για τον έτερο "τρελιάρη" Jason Williamson των Sleaford Mods.