Venom

Πραγματικά είναι πολλές οι φορές που αναρωτιέμαι αν μια καλή καινούργια δουλειά ενός «μεγάλου» αλλά παράλληλα παρηκμασμένου -κατά γενική ομολογία- ονόματος στο metal γενικότερα αξίζει την προσοχή μας και τον οβολό μας. Η εν λόγω σκέψη στροβίλιζε συνεχώς στο μυαλό μου μετά τη θέα του νέου άλμπουμ των Venom. Ίντριγκες ανάμεσα στα μέλη, τσακωμοί και αποχωρήσεις, διαλύονται δεν διαλύονται, αλλά πάνω από όλα και πιο σημαντικό, δουλειές τα τελευταία χρόνια που δεν ξέφευγαν της λέξης μετριότητα αναμφίβολα σε βάζουν σε σκέψεις γιατί αυτή η μπάντα δισκογραφεί ακόμα. Θα μου πείτε: «αφού είναι γνωστοί από κάπου πρέπει να βγάζουν τα προς το ζην» και δεν θα έχετε και άδικο.

Αντιμετώπισα με αρκετή συγκράτηση την νέα δουλειά. Πριν την ακούσω ήμουν σίγουρος ότι δεν θα διαφέρει σε τίποτα από το πρόσφατο παρελθόν. Πριν την ακούσω όμως... γιατί μετά έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Η καινή αυτή προσπάθεια «μυρίζει» Venom από την αρχή μέχρι το τέλος. Αν κάποιοι δεν έχετε ακούσει ποτέ νότα από τους Venom καταρχήν τρέξτε να το κάνετε, ειδικά για τα τέσσερα πρώτα άλμπουμ. Μέχρι όμως να γίνει σημειώστε ότι οι Venom αποτελούν ένα από τα group – επιτομή στο κίνημα του New Wave Of British Heavy Metal. Όταν οι άλλοι έπαιζαν παραδοσιακό metal, επιθετικό και μη, αυτοί έκαναν συμφωνία με τον κάτω κόσμο και κυκλοφορούσαν δίσκους που έμειναν στην ιστορία για την κολασμένη thrash ωμότητα που τους περιέβαλε. Συνθέσεις που θα σου φέρουν στο μυαλό ταινίες ολικής καταστροφής. Δυστυχώς όλα αυτά τα ξέχασαν τα τελευταία χρόνια...

Μέχρι πριν από μερικές μέρες που είδε το φως της δημοσιότητας το "Fallen Angels". Με μεγάλη χαρά διαβάστε ότι είναι η καλύτερη δουλειά που έχουν βγάλει την τελευταία δεκαετία, ίσως και περισσότερο. Ο λόγος είναι πολύ απλός. Αφήσαν στην άκρη όλη την ανέμπευστη πλευρά τους που περιείχε συνθέσεις άτεχνες και χωρίς καμία μελωδία και θυμηθήκαν την αρχή της καριέρας τους. Έφτιαξαν λοιπόν τραγούδια που ακούγοντάς τα θα σου έρθουν στο μυαλό οι πρώτες ένδοξες μέρες. Για να μην βιαστείτε και τρέξετε αλαλάζοντας στο πλησιέστερο δισκάδικο να αγοράσετε το άλμπουμ, σημειώστε ότι αναφέρομαι στην ατμόσφαιρα και το στυλ των συνθέσεων και δεν γράφω ότι μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερού. Από το πρώτο δευτερόλεπτο θα σου δώσουν την αίσθηση ότι κλείνοντας τα μάτια ακούς δίσκο τους είκοσι χρόνια πίσω. Επιτελούς μετά από πολύ καιρό η απόκοσμη και αποκρουστική οπτική που έχουν στα νέα τραγούδια θα χαροποιήσει τους πάντες, κυρίως τους οπαδούς, παλιότερους και μη. Ξαναέχουν όλα εκείνα τα στοιχεία που τους έκαναν διάσημους και πλήρως αναγνωρίσιμους. Όταν η σύνθεση είναι αργή (πχ "Hammerhead", "Damnation Of Souls", "Sin", "Fallen Angels") θα νομίσεις ότι η γη σείεται και θα ανοίξει στα δύο, αφού τα riff θα σου φέρουν στο μυαλό το feeling που ένοιωσες την πρώτη φορά με το "Countess Bathory". Κοφτερά, απόκοσμα riff που είναι σαν να θέλουν να σε κόψουν στα δύο.

Όταν πάλι γκαζώνουν ("Nemesis", "Pedal To The Metal", "Lap Of The Gods", "Hail Satanas", "Punk's Not Dead"), τα κολασμένα γρήγορα σαν λυσσασμένα άλογα riff θα σε καθηλώσουν στο πίσω μέρος της καρέκλας σου σαν να φυσάει πάρα πολύ δυνατά. Η ένταση που θα νοιώσεις είναι μεγάλη, αφού σχεδόν όλες οι νότες κινούνται σε παλιομοδίτικες thrash φόρμουλες. Υπάρχουν βέβαια και κάποια -ευτυχώς λίγα- νεο-punk/hardcore στοιχεία αλλά χάνονται στην γενική εικόνα. Σε όλα τα παραπάνω προσθέστε κάτι πολύ σημαντικό: Την απόδοση από μικροφώνου του Cronos. Ο εν λόγω απόστολος του διαβόλου τραγουδάει ακριβώς έτσι. Λες και θέλει να σε πάρει μαζί του σαν τον Άδη στην κόλαση. Ο Cronos, όντας σε τρελά κέφια, ηχεί λες και είναι 25 χρόνων, αποτελώντας το 50% της επιτυχίας κάθε σύνθεσης. Χωρίς αυτόν κανένα τραγούδι δεν θα ήταν 100% Venom. Το αναφέρω γιατί στο "Fallen Angels" τουλάχιστον πέντε συνθέσεις μπορούν να συμπεριληφθούν σε μελλοντικό best of με παλιότερα κομμάτια. Ακούστε τα "Hammerhead", "Damnation Of Souls", "Pedal To The Metal", "Lap Of The Gods" (με το άκρως κολλητικό riff) και "Hail Satanas" και θα συμφωνήσετε μαζί μου. Για τους συλλέκτες να αναφέρω ότι η πρώτη περιορισμένη έκδοση του "Fallen Angels" θα περιέχει και δύο bonus κομμάτια, τα "Annunaki Legacy" και "Blackened Blues".

Θεωρώ το "Fallen Angels" σαν άλμπουμ επιστροφής, αφού για μένα οι τελευταίες δουλειές είναι σαν να μην κυκλοφόρησαν ποτέ. Μετά από πολλά χρόνια, ο κολοσσός που λέγεται Venom μας χαρίζει έναν δίσκο που είναι όπως τον θέλουν όλοι, έχοντας στοιχεία που αγαπάμε στην μπάντα. Αν δεν έχετε νοιώσει την μπάντα, να το κάνετε σύντομα ανατρέχοντας στην αρχή της καριέρας τους. Με την εν λόγω κυκλοφορία ξανάρθαν πολύ δυναμικά στο προσκήνιο και τώρα έχουν να διαλέξουν: ή θα συνεχίσουν στον σωστό δρόμο που φαίνεται ότι ξαναμπαίνουν ή θα «κλείσουν το μαγαζί», αφού δεν νομίζω ο κόσμος να δεχτεί άλλα μουσικά παραστρατήματα όπως το πρόσφατο δισκογραφικό παρελθόν, διαγράφοντάς τους τελείως. Είμαι περίεργος τι θα επιλέξουν...