The Distance

Αυτό είναι το ντεμπούτο των The Distance, διαλέγοντας την Alveran Records για να το κυκλοφορήσουν, ενώ η μπάντα όντας ενεργή από το 2003 έχει κυκλοφορήσει αρκετά 7ιντσα, ep's και split cd's.

Η εταιρία τους τούς παρουσιάζει ως ένα hardcore γκρουπ, κάτι που δεν είναι και ψέματα αλλά δεν είναι και τελείως αλήθεια. Ένα απλό άκουσμα σε παλαιότερο υλικό τους θα αρκούσε για να σχηματίσουμε μια τέτοια άποψη, όμως το "The Rise The Fall And Everything In Between" δεν πιστεύω ότι αντιστοιχεί ακριβώς σε ένα τέτοιο χαρακτηρισμό.

Το θέμα είναι ότι το γκρουπ έχει προσθέσει αρκετή μελωδία στις συνθέσεις του, τόση ώστε ο καινούργιος του δίσκος αντί για hardcore να θυμίζει περισσότερο pop punk. Αυτό από μόνο του δεν είναι κακό, όμως στην περίπτωση των The Distance απλώς δε λειτουργεί, αφήνοντας το γκρουπ με μια έλλειψη μουσικής ταυτότητας και μια σύγχυση. Από τη μια έχουν γίνει πλέον αρκετά μαλακοί για τον hardcore χώρο, ενώ από την άλλη τα τραγούδια τους δεν έχουν ούτε τα μελωδικά hooks, ούτε τα ρεφρέν, ούτε τις φωνητικές μελωδίες ώστε να γνωρίσουν κάποια σχετική επιτυχία στο χώρο του μελωδικού punk.

Όσοι δεν προβληματίζεστε με τα παραπάνω, μπορείτε να δοκιμάσετε, έχει γίνει πολύ καλή δουλειά στον ήχο της μπάντας και το cd κυλάει σχετικά αβίαστα ενώ τα "Inspired By You", "At Least I'm Good At Something" και "Broken Promises" μπορούν να θεωρηθούν αρκετά συμπαθητικά τραγουδάκια, όσα σπυράκια κι αν βγάζω όταν σε γκρουπ με παρόμοια μουσική κατεύθυνση ακούω στίχους για χαμένες αγάπες και για ελαττωματικές σχέσεις, έχοντας το προβληματισμό μιας κλανιάς και προσπαθώντας να προσεταιρίσουν τις σκέψεις του μέσου Αμερικανού εφήβου.

Κλείνοντας να θυμίσω ότι ψηφίστηκε δίσκος του μήνα από τον David του Beverly Hills 90210 και αποτελεί το τέλειο soundtrack για τα "Ατίθασα Νιάτα". Αν ούτε τα παραπάνω είναι αρκετά να σας αλλάξουν γνώμη, τότε εγώ δε μπορώ να κάνω τίποτα άλλο, η τελική ευθύνη είναι δική σας. Εγώ τουλάχιστον τη συνείδηση μου την έχω καθαρή.