Secret Colours

Οι Secret Colours μας έρχονται από το Σικάγο και παρά την καταγωγή τους από μία «πολύ αμερικάνικη» πόλη δεν υπάρχει τίποτα το ιδιαιτέρως αμερικάνικο στον ήχο τους.  Οι συμμετοχές τους σε φεστιβάλ όπως το Austin Psych Fest ή οι εμφανίσεις τους με συγκροτήματα όπως οι Night Beats δεν μπορούν να κρύψουν το γεγονός ότι στην πραγματικότητα η ψυχεδέλειά τους είναι καθαρά ευρωπαϊκής, ή καλύτερα βρετανικής, προέλευσης.

Το "Peach" κυκλοφόρησε πριν από περίπου ένα χρόνο στην Αμερική αλλά μόλις το φετινό Φεβρουάριο στην Ευρώπη, είναι η πρώτη τους δισκογραφική δουλειά και αποτελείται από 13 τραγούδια και μία συνολική διάρκεια μουσικής που αγγίζει τα 54 λεπτά. Αυτό ίσως να είναι και το μοναδικό τους μειονέκτημα αφού αν έλειπαν δύο-τρία τραγούδια το αποτέλεσμα μάλλον θα είχε μεγαλύτερη συνοχή, χωρίς από την άλλη να υπάρχουν και κάποια που εμφανώς μειονεκτούν έναντι των υπολοίπων.

Αντιθέτως υπάρχουν κάποια που εμφανώς πλεονεκτούν, τουλάχιστον για τα δικά μου γούστα όπου το feedback της κιθάρας είναι ελκυστικό. Το εναρκτήριο "Blackbird (The Only One)", το "Euphoric Collisions", το "Faust" και το περισσότερο όλων το "Blackhole" είναι αυτά που ξεχωρίζουν και αναμιγνύουν με τον καλύτερο τρόπο τις δυνατές lo-fi ψυχεδελικές στιγμές τους, με τις indie επιρροές που φτάνουν ως το brit-pop και τη σκηνή του Madchester. Ακολουθούν κατά πόδας για όσους αναζητούν τη σκοτεινή ατμόσφαιρα τα "Freak".

Ουσιαστικά αυτό που αποδεικνύουν είναι ότι έχουν σε μεγάλο βαθμό βρει έναν πολύ έξυπνο ήχο ικανό να προσελκύσει ακροατές που αρέσκονται σε δυσκολότερα, κιθαριστικά, τραγούδια, άλλους που τη βρίσκουν με groovy λικνίσματα αλλά και αυτούς που ψάχνουν την ολοκληρωμένη συνθετική έμπνευση. Mην ξαφνιαστείτε αν τους ανακαλύψουν οι Έλληνες διοργανωτές, είναι ό,τι πρέπει για το ελληνικό κοινό που γεμίζει το Six D.O.G.S. και άλλους αντίστοιχους χώρους και στηρίζει παρόμοια συγκροτήματα, κάτι μου λέει, δε, ότι θα είναι και πολύ καλύτεροι στα live τους.