Runemaster

Από τις «ανασκαφές» στο διαδίκτυο, όλο και κάτι καλό θα βρεθεί, άξιο να γραφτεί. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για κάτι εξαιρετικό. Γιατί περί τέτοιου πρόκειται με τους Σκώτους. Runemaster από το Εδιμβούργο, ήγγικεν η ώρα να σας γνωρίσει ο κόσμος.

Μετά από μια διετία «χειμερίας νάρκης» 2007-08, επανέρχονται ουσιαστικά το '15 - '17 με τρία απανωτά χτυπήματα - ΕΡ, εν είδη ζεστάματος ή ακόμα και κατάστασης "to know us better". Αν και πόσο ωφέλησαν την μπάντα εκείνες οι κυκλοφορίες, αποτυπώνεται εύγλωττα στον φετινό, πρώτο ολοκληρωμένο δίσκο τους. Έναν δίσκο που βρίσκει με άνεση μια θέση, υψηλή κατ'εμέ, στην κατηγορία επικό heavy metal. Με τα κλισέ του, τη γνώριμη θεματική του, τα οικεία ριφ, και συνάμα τα υπόλοιπα κλισέ του ιδιώματος: στιγμές ανάτασης, αναπόφευκτου air guitar, υψωμένης γροθιάς και πόδια - κεφάλι σε σχεδόν χορογραφικές κινήσεις. Μιλώντας για ριφ, το δίδυμο των Aidan - Guv βρίσκει το ιδανικό ζύγι ποσότητας και ποιότητας. Χωρίς καμία φειδώ τους δίνουν κυρίαρχο ρόλο, μετατρέποντάς τα στο δεύτερο πιο σημαντικό υλικό του δίσκου. Όσο για το πρώτο, και πάλι εμπλέκεται ο Guv, τούτη τη φορά όμως με τις ερμηνείες του.

Απέχοντας αρκετά από πλειάδα αντίστοιχων ερμηνευτών του χώρου, εντάσσεται σε μια χαρακτηριστική μειονότητα. Σε αυτή που συναντάμε πρωτίστως τον Roibéard Ó Bogail (πρώην Mael Mordha) και εν συνεχεία τον Deathmaster (Doomsword). Σχετικά υποτιμημένοι όσον αφορά την τεχνική τους, με ιδιαίτερη χροιά, η οποία αποπνέει μια «βαρβαρότητα», εξόχως ταιριαστή με τη συγκεκριμένη μουσική και τους συγκεκριμένους στίχους: τα «παγανά» του ευρωπαϊκού Βορρά έχουν την τιμητική τους, κοράκια, Odin, σύμβολα εκείνων των καιρών, και κυρίως ρούνοι. Αυτό το υπέροχο αλφαβητικό σύστημα γραφής, με τα μυστήρια και τα μυστικά που το περιβάλλουν, όχι μόνο ονοματίζει το προφανές, αλλά και δύο συνθέσεις στον δίσκο. Ενδεχομένως και τις καλύτερες.

Hagalaz και Mannaz: Δημιουργία και καταστροφή συμβολίζει ο ένας ρούνος, την ανθρωπότητα και τη συλλογικότητα ο άλλος. Μας τα 'παν κι άλλοι (Visigoth - Amon Amarth) θα 'λεγε κανείς, και δίκιο θα είχε. Και αρκετοί άλλοι, κάποιοι με αφέλεια και κάποιοι με πειστικότητα και γνώση. Οι Σκώτοι είναι πειστικοί όσο δεν πάει, οπότε το επιχείρημα περί αναμασήματος πάει περίπατο. Χαρείτε και αγαλλιάστε λοιπόν, ακόμα μία μπάντα προστίθεται στην ομάδα του επικού ήχου και ήδη κερδίζει «φανέλα» βασικού. Ωσάν τους ρούνους που πραγματεύονται, έχω την εντύπωση ότι και οι ίδιοι κρύβουν μυστικά. Στο άμεσο μέλλον ελπίζω να φανερωθούν μερικά. Με κάνα δυό προσεκτικές ακροάσεις, όλο και κάποια κρυφά καλούδια θα εντοπίσει κανείς στο υπέροχο "Wanderer".