Routes

Η αλήθεια είναι πως είχα τους Routes λίγο στην αναμονή λόγω έλλειψης ζωτικών προΐόντων για τον οργανισμό, αλλά τώρα που το μπερμπόνι ρέει κανονικά και ο ήλιος άρχισε να καίει, ήρθε η ώρα να ρολλάρει και η πένα. Let's start rolling!

Μετά τους The Curf, η Trailblazer Records παρουσιάζει άλλο ένα συγκρότημα της ίδιας συνομοταξίας και η Χαλκίδα χαίρει πλέον της εκτίμησης των σεβάσμιων σοφών του Palm Desert. Αρκετά groovy, μιας και δεν περιορίζονται στο rolling αλλά επεκτείνουν τους ορίζοντές τους και στο drinking. Η γενναιότητα και η αυταπάρνησή τους παίρνει σάρκα και οστά, όντας ασκεπείς κάτω από τον καυτό ήλιο - καπέλα, μπαντάνες, ομπρέλες και αντηλιακά δεν υπάρχουν σ' αυτόν τον κόσμο για τους Routes. Το πετσί τους έχει σκληρύνει και οι κακουχίες δεν τους ακουμπάνε, εξ' ου και το heavy στοιχείο που περπατά παράλληλα με τη stoner φιλοσοφία τους και που ποτέ δε συναντώνται.

Spooky; Όχι δα. Δεν έχουν γίνει αιμοδιψείς -ακόμα- κι αν θεωρείτε αφερέγγυα τα γραφόμενά μου, ακούστε το "Alien" με τα hammondικά πλήκτρα που παραπέμπουν σε peace & love καταστάσεις, παρ' όλη την παρουσία του Τεράστιου Μαγνήτη. Η διακριτικότητα σε όλο της το μεγαλείο.

Οι Χαλκιδαίοι μπορεί να τα λένε χύμα, αλλά δεν τους χαρακτηρίζεις «λέσια». Το ποτήρι τους ναι μεν είναι μονίμως γεμάτο, αλλά ποτέ ξέχειλο. Οι επιμελώς ατιμέλητοι άλλωστε έχουν πάντα τον τρόπο να προσπερνάνε διλήμματα. Heavy ή stoner; Psychedelic ή fusion; Ο Αριστείδης ο Δίκαιος δεν υπάρχει πια. Οι Routes τα βάζουν όλα, όπως ακριβώς είπαμε: Επιμελώς ατιμέλητα κι όχι σκορποχώρι. "Space Blue" is thy name...

Δεν ξέρω αν το έχετε πάρει χαμπάρι, αλλά οι ελληνικές heavy rock / space / stoner μπάντες έχουν πάψει να είναι είδος υπό εξαφάνιση. Αυτό που σπανίζει είναι η μετριότητα στην ποιότητα των κυκλοφοριών τους. Επαναλαμβανόμενη σύμπτωση ως γνωστόν δεν υφίσταται, οπότε δε βρίσκω το λόγο γιατί να μην παραδεχθούμε πως πλέον έχουμε μια από τις καλύτερες σκηνές του είδους. Τι; Για να μην πάρουν τα μυαλά μας αέρα; Gringo says to shut your mouth. Άντε μπράβο...