Pounder

Έχουμε και λέμε: Exhumed, Carcass, Nausea, Vallenfyre, Exodus, Dekapitator, Repulsion, είναι μερικές από τις μπάντες στις οποίες βρίσκονται/βρέθηκαν τα μέλη των Καλιφορνέζων Pounder. Η προφανής κοινή συνισταμένη είναι ο ακραίος ήχος και εδώ και λίγο καιρό μπορούμε να μιλάμε και για μία ακόμη: την αγάπη τους για το κλασικό heavy metal, ο λόγος δηλαδή ύπαρξης αυτής της νέας μπάντας.

Εξ αρχής γίνεται εύκολα κατανοητό, ότι τα διάφορα κλισέ του είδους θα τα συναντήσουμε σχεδόν παντού. Κατάληξη ονόματος σε -er, εξώφυλλο που κάτι θυμίζει και μάλιστα έντονα, ενώ ο τίτλος του δίσκου είναι βγαλμένος από το, περιορισμένου εύρους, λεξικό των '80s. Οπότε τί μένει ουσιαστικά; η συνθετική τους ικανότητα, η φωνητική απόδοση και κατά πόσο πείθουν οι προθέσεις τους. Διανύοντας τον τέταρτο χρόνο ζωής τους, με το ντεμπούτο Uncivilized προ διετίας να ηχεί ακόμα νωπό στα αυτιά, ραφινάρουν ελαφρώς τον ήχο τους, τα φωνητικά του Matt Harvey ακούγονται σαφώς βελτιωμένα και το Breaking The World αξιώνει την προσοχή μας.

Ορμή, δύναμη και ταχύτητα ξεπηδούν από τα ηχεία και συμπορεύονται με τα ανάλογα ρεφρέν, άλλοτε με επιτυχία και άλλοτε με την απορία «γιατί τόσο hair metal;» Γκαζώνουν, χαρντροκάρουν, τα lead/riff/solo είναι προσεγμένα αρκετά ώστε να σου κεντρίσουν το ενδιαφέρον. Να δυναμώσεις την ένταση και να ξεκινήσεις την αέρινη κιθαριά και το ιδιωτικό σου καραόκε πάρτυ. Υπάρχουν και στιγμές όμως (ευτυχώς όχι πολλές), που η έκθεσή τους στο hair metal της περιοχής τους, εντοπίζεται ειδικά σε ρεφρέν, βάζει φρένο στις ξεκάθαρες και αγνές προθέσεις τους για headbanging. Οι άβολες στιγμές καθώς παρακολουθείς το "The Witcher" ένα πράμα, όπου ενώ είσαι πωρωμένος ως τα μπούνια για αρκετή ώρα, ξαφνικά ξενερώνεις με αυτά που βλέπεις. Που εν τέλει δεν αμαυρώνουν το τελικό αποτέλεσμα.

Ξεκάθαρα το τρίο (με τους δύο session drummers) γουστάρει αυτό που κάνει, ακούγεται σε όλη τη μικρή διάρκεια του δίσκου (προοριζόταν αρχικά για EP) και όπως δηλώνουν θα υπάρξει συνέχεια και μάλιστα σύντομα. Το υπάρχον υλικό αρκεί για μπόλικους ακόμα δίσκους, ορεξάτους τους ακούω, γιατί να μην περιμένουμε και τα καλύτερα. Σε καλό θα μας βγει.

Bandcamp