Moonsorrow

Οι Φινλανδοί αρχηγοί του επικού ήχου επέστρεψαν κι εσείς αντί να κάθεστε να διαβάζετε αυτά εδώ θα έπρεπε ήδη να τρέχετε προς το πιο κοντινό σας δισκάδικο για την απόκτηση του καινούριου τους αριστουργήματος. Για όσους δε γνωρίζουν, οι Moonsorrow παίζουν ένα κράμα επικού heavy - black με αρκετά folk στοιχεία και ιδιαίτερο χαρακτηριστικό τις μεγάλες σε διάρκεια συνθέσεις και την εκπληκτική ατμόσφαιρα.

Για να καταλάβετε για τι πράγμα μιλάω, να αναφέρω πως το "Viides Luku - Havitetty" έχει διάρκεια γύρω στα 56 λεπτά και αποτελείται από μόλις δυο τραγούδια. Το "Jaasta Syntynyt / Varjojen Virta" που διαρκεί 30 λεπτά και το "Tuulen Ajettu Maa" που διαρκεί 26 λεπτά. Και τα δύο αυτά τραγούδια περιλαμβάνουν σχεδόν τα πάντα, folk στιγμές, ακουστικές κιθάρες, heavy κιθάρες, πλήκτρα, black metal ξεσπάσματα και το κυριότερο: πολλούς τόνους συναίσθημα. Οι τύποι καταφέρνουν να μπολιάσουν όλα αυτά τα στοιχεία με απαράμιλλη έμπνευση, κάνοντας τη μουσική να κυλά αβίαστα, τόσο που όχι μόνο δεν πείραζει η μεγάλη διάρκεια των τραγουδιών, αλλά θα σας κάνουν να εύχεστε να είχαν κι άλλο.

Η παραγωγή είναι υποδειγματική για το μουσικό τους ύφος, με τους φυσικούς ήχους που σε βάζουν για τα καλά στο concept και τα τύμπανα ελαφρώς πειραγμένα για να δίνουν έναν πιο πομπώδη χαρακτήρα, ενώ εξαιρετική δουλειά έχει γίνει στον τομέα της ενορχήστρωσης, αφού το κάθε τι είναι έτσι τοποθετημένο ώστε να κρατάει το ενδιαφέρον του ακροατή αμείωτο.

Ίσως από τα παραπάνω να καταλαβαίνει κανείς οτι έχει να κάνει με έναν πολύ καλό δίσκο, τα πράγματα όμως δεν είναι ακριβώς έτσι. Με το χέρι στην καρδιά και ξέροντας ότι ίσως παρεξηγηθώ από κάποιους, θέλω να πω ότι η αξία του "Viides Luku - Havitetty" είναι τέτοια που στην καρδιά μου κέρδισε άνετα τη θέση δίπλα στον επικότερο δίσκο όλων των εποχών, το "Twilight Of The Gods" των Bathory, και δεν είναι τόσο το παραπλήσιο μουσικό ύφος, αλλά το συναίσθημα που κυλάει μέσα του και το οποίο δε σου αφήνει άλλα περιθώρια παρά μόνο να υποκλιθείς στο μεγαλείο του.

Αγοράστε το cd, φορέστε τα ακουστικά σας, σβήστε τα φώτα από το δωμάτιο και αφήστε το να σας ταξιδέψει. Κάτι τέτοιοι δίσκοι μου θυμίζουν γιατί μου αρέσει τόσο πολύ η μουσική αυτή.

Υ.Γ.: Κάποιος Ace Borje Forberg θα χαμογελάει από εκεί ψήλα, ξέροντας ότι το έργο του έχει βρει άξιους συνεχιστές.

Υ.Γ.2: Όποιος δεν ανατριχιάσει έστω και λίγο στο έκτο με έβδομο λεπτό του "Jaasta Syntynyt / Varjojen Virta", όπου από την ακουστική εισαγωγή μπαίνουμε στο ηλεκτρικό μέρος του τραγουδιού, σίγουρα κάποιο πρόβλημα έχει.

Υ.Γ.3: Πρώτα οι Rotting Christ με το "Theogonia", τώρα οι Moonsorrow, αν είναι να δώσουμε από τώρα τη λίστα με τα καλύτερα του 2007 να τελειώνουμε.