Monte Montgomery

Περίεργη περίπτωση η συγκεκριμένη ηχογράφηση του Monte Montgomery. Νόμιμη κυκλοφορία μεν, χωρίς τη συγκατάθεσή του δε, το διπλό αυτό cd τον βρίσκει σε ένα συναυλιακό του στέκι, το Caravan Of Dreams, λίγο πριν το οριστικό κλείσιμό του. Θα αποτελέσει την πρώτη του ζωντανή ηχογράφηση για να ακολουθηθεί την επόμενη χρονιά από το χαρακτηριστικά τιτλοφορούμενο "New & Approved", ενώ μέχρι και σήμερα δεν περιλαμβάνεται στην επίσημη (όπως αυτή παρουσιάζεται στην προσωπική του ιστοσελίδα) δισκογραφία.

Δε γνωρίζω βέβαια πόσους αφορούν όλα αυτά αφού εν τέλει, αν αυτό που μετράει είναι η μουσική και εδώ έχουμε μπόλικη από αυτήν και μάλιστα πολύ καλή. Πιθανότατα δε θα έχουμε ποτέ την ευκαιρία να δούμε από κοντά στην Ελλάδα τον Τεξανό κιθαρίστα για να θαυμάσουμε ιδίοις όμμασι τη φημισμένη του δεξιοτεχνία στην ακουστική και την ηλεκτρακουστική κιθάρα και για το λόγο αυτό είναι μάλλον δύσκολο να εξερευνήσουμε το κατά πόσο η ουσία των εμφανίσεών του συλλαμβάνεται πλήρως από το συγκεκριμένο live album. Αυτό που είναι πασιφανές όμως είναι το πόσο πλούσιο ήχο είναι ικανός ο Montgomery και η ολιγομελής μπάντα του (για μπάσο και ντραμς μιλάμε, όχι για καμιά ορχήστρα) να αναπαράγουν στη σκηνή.

Τα τραγούδια του εμπνέονται τόσο από τη μαύρη μουσική (soul, blues και jazz) όσο και από την κλασική, αλλά και σύγχρονη alternative, αμερικανική rock σκηνή. Παραμένουν όμως πάντα pop (βάλτε και το πρόθεμα «έντεχνη» αν νιώθετε άβολα με τον όρο) στην απλότητα, την αμεσότητα και την ευκολία με την οποία ακούγονται. Η δε ευκαιρία του live αφήνει πολλά περιθώρια μακριών πειραματισμών και επιμήκυνσης της αρχικής τους διάρκειας και, παρά το παράτολμο της υπόθεσης, η ικανότητα του Montgomery να κινείται σε μελωδικές γραμμές του επιτρέπει να βγαίνει αλώβητος και (γιατί όχι;) θριαμβευτής.

Οι επιλογές του δίωρου προγράμματος έχουν γίνει από μερικές από τις καλύτερες στιγμές της μέχρι τότε δισκογραφίας του, με το "Mirror" να έχει τη μερίδα του λέοντος. Επιπλέον, περιλαμβάνονται και μερικές διασκευές, δύο σε Fleetwood Mac και από μία σε Merle Haggard, Hall & Oates, Dire Straits, πετυχημένες στην ολότητά τους. Πραγματικά έχει καταφέρει να προσαρμόσει τόσο πολύ στο στυλ του τις συνθέσεις που επέλεξε να ερμηνεύσει, που θα μπορούσαν να ανήκουν στο προσωπικό του ρεπερτόριο και καλύτερη απόδειξη από το "Romeo And Juliet" των Straits δε μπορεί να βρεθεί.

Τι ζητάμε τελικά από ένα καλό live άλμπουμ; Να πραγματοποιεί μία «best of» αναδρομή του καλλιτέχνη; Μέσα. Να περιλαμβάνει και μερικές διασκευές ως εκπλήξεις; Μέσα. Να ακούσουμε υψηλή απόδοση από τους μουσικούς και πειραματισμούς ή αυτοσχεδιασμούς που θα διαφοροποιήσουν τα τραγούδια από τις studio εκτελέσεις τους; Μέσα κι εδώ. Μέχρι και η απαίτηση κάποιων ιδιότροπων, όπως και του λόγου μου, να αποτελείται από αποκλειστικά μία, συνεχόμενη και ολόκληρη εμφάνιση καλύπτεται εδώ. Ε, λοιπόν, αυτό είναι ένα καλό live άλμπουμ.