Katavasia

Κάπως έτσι φαντάζομαι τούτη την μπάντα, να λειτουργεί δηλαδή, όπως ακριβώς περιγράφει το ρητό του φιλόσοφου Αντισθένη. Η δυναμική της εντυπωσιάζει, όπως ακριβώς έκανε και πριν πέντε χρόνια με το ντεμπούτο της. Όχι μόνο εντός τειχών, αλλά και εκτός αυτών. Το ελληνικό black metal, το «ορθόδοξο», αυτό που μεγάλωσε γενιές ακροατών, αποτελεί εξαγώγιμο προϊόν του ελληνικού πολιτισμού, και ως τέτοιο δύναται να αντιμετωπίζεται.

Η πεντάδα του "Sacrilegious Testament" αλλάζει εδώ κατά 1/5: στη θέση του Χάρη - πλήκτρα (Hail Spirit Noir), έρχεται ο D.K. - κιθάρες (Melan Selas), με αποτέλεσμα ο Αχιλλέας να αναλάβει και τα πλήκτρα, παράλληλα με το μπάσο και τις κιθάρες. Με τους τρεις «έγχορδους» να ορίζουν τη μουσική και με τον Στέφανο να εξουσιάζει το μικρόφωνο, όντας σε παρατεταμένη φόρμα, με την αγαπημένη του θεματική προσέγγιση, διαπρέπουν εκ νέου. Η γνώση του αντικειμένου, δεδομένη. Πώς αλλιώς, καθώς μιλάμε για έναν εκ των ιδρυτών του ελληνικού black κύματος, πλαισιωμένο από μουσικούς - φίλους σε πλήρη σύμπραξη. Ναι, τα συστατικά είναι ίδια και απαράλλαχτα, το αποτέλεσμα πωρώνει με την έναρξη του δίσκου. Φαντάσου το αγαπημένο σου κοκτέιλ, φτιαγμένο από τον ίδιο barman, από τον οποίο το είχες πρωτοπιεί και ενθουσιάστηκες. Και κάθε φορά να στο φτιάχνει τέλειο.

Μουσικό κοκτέιλ είναι τούτος ο δίσκος, με τις μελωδίες και τις καφρίλες του σε περίοπτη θέση. Με τα αρχαιοελληνικά του στοιχεία να είναι παρόντα, διακριτικά μεν, ουσιαστικά δε. Οι «πατέρες» του ελληνικού black, δεν υπάρχει λόγος ονομαστικής αναφοράς τους, «Οι Πατριάρχες του Κακού» βρίσκονται σε κάθε μουσικό πόρο τούτου του δίσκου, με μπροστάρη άλλοτε τον έναν και άλλοτε τον άλλον. Στακάτα ριφ να εναλλάσσονται με καθαρόαιμα μαυρομεταλλικά, με τη χαρακτηριστική ελληνική μελωδία να παραμονεύει παντού. Heavy metal νοοτροπία στα σόλο, υμνικά ρεφρέν, πλήκτρα ικανά να οριοθετήσουν την ατμόσφαιρα που επιδιώκει η μπάντα: μυστικιστική, αποκρυφιστική και σκοτεινή. Το εξώφυλλο σε προδιαθέτει άμεσα γι' αυτήν. Η μουσική με τα ηχητικά εφέ και η στιχουργία, συνάμα με τον χαρακτηριστικό τρόπο εκφοράς της από τον Στέφανο, εντείνουν την αρχική εντύπωση που σου δίνει κοιτώντας το. Εδώ υπάρχουν συνθέσεις με τεράστιες δυνατότητες: να γίνουν κλασικές και να στρεφόμαστε σε αυτές, όταν θα εξηγούμε για πολλοστή φορά σε κάποιον, τί εστί black metal εν Ελλάδι.

Τα δύο τραγούδια που έχουν κυκλοφορήσει, τουλάχιστον έως τη στιγμή που γράφτηκε το κείμενο, αντιπροσωπεύουν ακριβέστατα τον δίσκο. Αν είναι τα καλύτερα του; Θαρρώ ότι καθείς μας, θα βρει πολλά αγαπημένα και «καλύτερα» εδώ μέσα. Κάτι που αποδεικνύει την αξία τούτης της δημιουργίας. Το δικό μας "inner dominion" παραμένει ακμαίο και ικανό να μας ξεσηκώνει ακόμα και τώρα.