Iron Fire

Οι Iron Fire μας έρχονται από τη Δανία, μια χώρα που δεν είναι σίγουρα από τους πρωτεργάτες της metal σκηνής, αλλά έχει αναδείξει αρκετά καλά ονόματα, μερικά εκ των οποίων θεωρούνται γίγαντες στο χώρο και έχουν λατρευτεί όσο λίγοι. Οι Iron Fire ίσως σε κάποιους είναι σχετικά γνωστοί, ίσως σε κάποιους άλλους είναι παντελώς άγνωστοι. Στους europower κύκλους πάντως, και ειδικά σε αυτούς που ψάχνονται αρκετά με το είδος, είναι γνωστοί έστω και σαν όνομα.

Από την πρώτη κιόλας δουλειά τους "Thunderstorm" το 2000 (με ένα εξώφυλλο που θυμίζει αρκετά σε ύφος το παρθενικό album των Hammerfall και με πολλά στοιχεία αλλά και μια διασκευή στους Running Wild) μας δείχνουν την αγάπη που έχουν στο παλιομοδίτικο heavy metal, κατατάσσοντας τους εαυτούς τους στο κίνημα του αγνού heavy ήχου, φιλτραρισμένου βέβαια από τον εκμοντερνισμό που διακατέχει τις σύγχρονες μπάντες.

Έχοντας μετέπειτα κυκλοφορήσει δυο ακόμα albums, τα "On The Edge" το 2001 και "Revenge" το 2006, μας χαρίζουν φέτος τη νέα, τέταρτη σε σειρά, κυκλοφορία τους "Blade Of Triumph", προσφέροντας στο metal κοινό άλλο ένα δείγμα αγνού power / true metal. Ο τίτλος και το για άλλη μια φορά εκπληκτικό εξώφυλλο αποδεικνύουν εμπράκτως τις προθέσεις της μπάντας. Οι Iron Fire έχουν βάλει στο δίσκο όλα εκείνα τα στοιχεία που θα αρέσουν στους οπαδούς του σύγχρονου europower, συνδυάζοντας αρκετά καλά όλες τις ευρωπαϊκές σχολές.

Χωρίς να πρωτοτυπούν ιδιαίτερα, μουσικά ή συνθετικά, αποδεικνύουν απλά την αγάπη που έχουν για το παλιομοδίτικο metal, αποδίδοντας τα κομμάτια τους με περίσσιο ζήλο. Από την πρώτη μέχρι και την τελευταία νότα μας δείχνουν ότι και σε αυτό το δίσκο τίποτα δεν έγινε τυχαία. Πολύ καλού επιπέδου power metal, με ωραίες συνθετικές στιγμές χαρακτηρίζουν τον κύριο κορμό του δίσκου. Όλο το album είναι διανθισμένο με μελωδίες που σου μένουν αμέσως στο μυαλό. Τα περισσότερα κομμάτια έχουν μια επική τάση. Τίτλοι όπως "Dragonheart", "Bloodpath Of Knights", "Dawn Of Victory", "Steel Invaders", "Legend Of The Magic Sword" και "Gladiator's Path" επιβεβαιώνουν ότι οι Iron Fire σίγουρα αρέσκονται στο εν λόγω ύφος.

Ευτυχώς συνθετικά και στιχουργικά τα κομμάτια δεν έρχονται σε αντίθεση με τους τίτλους. Με το πρώτο άκουσμα οι Iron Fire θυμίζουν πολύ σε ύφος μπάντες τύπου Hammerfall, κάτι που μάλλον δεν ενοχλεί, αφού ακούγεται ευχάριστα και κάνει τον ακροατή να είναι σε συνεχή κίνηση. Οι οπαδοί του ευρωπαϊκού power με έμφαση στον επικό ήχο θα βρουν έναν άξιο πρεσβευτή του είδους. Είναι κάπως περιττό να αναφερθεί ότι όλος ο δίσκος έχει συνθέσεις και γρήγορες αλλά και πιο αργές, σήμα κατατεθέν όλων των συναφών συγκροτημάτων, αλλά και μια παραγωγή αρκετά γυαλισμένη, όπως σχεδόν όλες τον σημερινών συγκροτημάτων. Ευτυχώς και οι Iron Fire έχουν καταφέρει να συνθέσουν κομμάτια που ναι μεν δε σε αφήνουν με το στόμα ανοικτό αλλά, σου κρατάνε καλή παρέα. Κάτι είναι και αυτό.

Οι Iron Fire κυκλοφόρησαν άλλον ένα δίσκο που στέκει αξιοπρεπώς στο metal στερέωμα. Σίγουρα τους αξίζει η προσοχή μας, γιατί αυτό που κάνουν είναι ηχητικά πολύ καλό και σίγουρα συνδυαστικά κάτι που δεν ακούγεται πολύ. Μακάρι να συνεχίσουν έτσι και, αν το αξίζουν πραγματικά, να έχουν και διάρκεια.