Into The Gore

Είναι πραγματικά κρίμα και ειρωνεία της μοίρας αν αναλογιστεί κανείς ότι ο ίσως πιο ενδιαφέρων grindcore δίσκος που έχω ακούσει τελευταία, και τελικά ανέλαβα να κάνω κριτική, είναι από τα πάτρια εδάφη. Οι Έλληνες λοιπόν Into The Gore με τη δεύτερη αυτή δουλειά τους έθεσαν αρκετά ψηλά τον πήχη και κατά τη δική μου γνώμη έχουν αφήσει (σε μένα τουλάχιστον) κάτι παραπάνω από θετικές εντυπώσεις.

Ο δίσκος περιέχει 17 κομμάτια και η διάρκεια του είναι 32 λεπτά, κάτι το ενδεικτικό πιστεύω για τις διάρκειες των κομματιών αλλά και το ύφος το οποίο κυμαίνεται μεταξύ death και grind (και crust μάλλον) καταστάσεων. Αν έπρεπε με έναν όρο να το χαρακτηρίσω, αυτός μάλλον θα ήταν grindcore. Η παραγωγή πολύ ικανοποιητική και δίνει την ευκαιρία να αναδειχθούν τα τραγούδια, κάτι που δυστυχώς δε γίνεται σε αρκετές ελληνικές προσπάθειες, αν και σιγά - σιγά αυτό αλλάζει.

Η κυκλοφορία είναι προσεγμένη, με το artwork να είναι κάπως 'ψαρωτικό', καθώς απεικονίζεται μία καρικατούρα ανθρώπου που κάνει εμετό σε μία λεκάνη, με τα σημεία του σώματος και της λεκάνης να είναι αποκομμένα από τη χάρτινη συσκευασία του promo cd (κάτι ανάλογο μάλλον έχει γίνει και με την κανονική έκδοση που κυκλοφορεί).

Σε επίπεδο συνθέσεων, προσωπικά τους βάζω στις πλέον ενδιαφέρουσες ελληνικές μπάντες της ακραίας εγχώριας σκηνής. Κακά τα ψέματα, δεν είμαι μεγάλος οπαδός του συγκεκριμένου ήχου, αλλά σίγουρα ευχαριστήθηκα τον δίσκο από την αρχή ως το τέλος. Και χαίρομαι, αλλά λυπάμαι ταυτόχρονα για αυτό το γκρουπ που μαζί με τους Inverasity, κατά τα δικά μου γούστα, είναι άξιοι πρεσβευτές της ελληνικής grind σκηνής...

Και εδώ είναι, όπως χαρακτήρισα στον πρόλογο, η ειρωνεία της μοίρας. Ένα από τα ιδρυτικά μέλη του γκρουπ έχασε τη ζωή του σε ατύχημα και από τότε οι Into The Gore ουσιαστικά δεν υπάρχουν. Όπως είπα και πριν, έθεσαν ψηλά τον πήχη με το "Bureau Of Disgust" και είναι πολύ κρίμα που δε θα έχουν την ευκαιρία να τον ξεπεράσουν. Προτεινόμενο σε brutal-όφατσες, για να δείτε ότι υπάρχουν άτομα από τα μέρη μας που το 'χουν μέσα τους, έστω και αν δεν παίζουν πια μαζί...