Hour Of 13

Οι ίδιοι χαρακτηρίζουν τη μουσική τους ως «True Original Occult Doom» κι αν αφαιρέσω την πρώτη λέξη, εξαιτίας των συνειρμών που μπορεί να επιφέρει, δε μπορώ παρά να συμφωνήσω μαζί τους και με το παραπάνω. Οι Αμερικανοί doomsters κάθε άλλο παρά παρωχημένοι ακούγονται κι αποτελούν ένα ακόμη μέλος της ομάδας εκείνης που αναβιώνει το μυστικισμό και τη «μαγεία» ενός όχι πολύ μακρινού παρελθόντος, πρωταγωνιστές του οποίου ήσαν μπάντες όπως οι Black Widow και οι Coven (που ετοιμάζονται να ηχογραφήσουν εκ νέου, μικρή μου λευκή μάγισσα!).

Το ασπρόμαυρο εξώφυλλο βάζει τον υποψήφιο ακροατή άμεσα και χωρίς πολλές φανφάρες στο κλίμα της μπάντας και οι πρώτες νότες του "Call To Satan" τον προετοιμάζουν για τις αντιξοότητες που θα συναντήσει καθ' οδόν προς το Όρος της Καταδίκης. Το τρίο από τη Βόρεια Καρολίνα ακούγεται σίγουρο και αποφασισμένο για το δρόμο που επέλεξε, κάτι που ξεπροβάλλει άνετα μέσα από τα 8 τραγούδια που συνέθεσε, χωρίς υπερβολές κι αχρείαστες προσθήκες μουσικών οργάνων, όπως ακριβώς δηλαδή το προστάζει και η παράδοση, η κληρονομιά αν προτιμάτε καλύτερα.

Συγκροτήματα όπως οι Pagan Altar, οι Pentagram, οι Witchfinder General έδωσαν μορφή στο ακατέργαστο υλικό που ηχογραφήθηκε τη δεκαετία του '70 και το πήγαν ένα βήμα πιο πέρα, ενηλικίωσαν τον ήχο του και παρουσίασαν μια ολοκληρωμένη μουσική πρόταση. Από την άλλη, το «τέκνο» αυτό χρήζει φροντίδας και προστασίας στις μέρες μας κι επειδή οι παππούδες του είναι πλέον μεγάλοι σε ηλικία, μπάντες όπως οι Hour Of 13, οι Burning Saviours και οι Witchcraft ανέλαβαν καθήκοντα νταντάς.

Το doom rock μεγαλούργησε, δίδαξε, ενέπνευσε, σίγησε για κάποιο διάστημα και πλέον έχει αναθαρρήσει για τα καλά, με το μέλλον του να διαγράφεται ιδιαίτερα ευοίωνο. Πόσο μάλλον όταν ακόμα και ο Ρομάν Πολάνσκι γύρισε -προφανώς εν αγνοίαν του- μια από τις καλύτερες doom σκηνές στην ταινία «Η Ένατη Πύλη», όπου λίγο πριν το τέλος αυτής, ο Boris Balkan παρουσία του Dean Corso προσπάθησε να κερδίσει την αιωνιότητα με το γνωστό πλέον άτυχο τρόπο γι' αυτόν. Αν τα τραγούδια των Hour Of 13 ήταν το μουσικό χαλί της συγκεκριμένης σκηνής ίσως και να τα είχε καταφέρει...

* Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον άνθρωπο που μου έμαθε κάποια από τα προαναφερθέντα συγκροτήματα, διότι η αχαριστία και η αγνωμοσύνη δε συγκαταλέγονται στο μελάνι της πένας αυτής, οπότε... φίλε Βασίλη να 'σαι καλά (you know who you are...).