Hibria

The Skull Collectors

Remedy (2009)
Από τον Θοδωρή Μηνιάτη, 03/09/2009
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Κάποια συγκροτήματα που πραγματικά αξίζουν αναγνώρισης δυστυχώς είναι άτυχα. Η λέξη προώθηση είναι το σημαντικότερο όπλο τώρα πια για να πας μπροστά. Το ταλέντο σίγουρα μετράει, αλλά όσο και αν το έχεις, χωρίς ένα μικρό «σπρώξιμο» τώρα πια δεν κάνεις τίποτα. Υπάρχουν και μπάντες που μένουν στην αφάνεια, παρόλο που είναι πολύ καλές, όπως το group της εν λόγω κριτικής. Όσοι είναι κάπως μεγαλύτερης ηλικίας θα θυμούνται από τα παιδικά τους χρόνια το tape trading. Ελέω τεχνολογίας, στις μέρες μας υπάρχει το cd trading. Το demo των Hibria "Against The Faceless" (1999) ήρθε στα χέρια μου τελείως τυχαία, όπως κάθε κρυμμένο διαμάντι. Από τότε το "Defying The Rules" του 2004 αποτελεί την επόμενη προσπάθεια τους, προσθέτοντας και το demo "Metal Heart" του 1997. Δε ήθελαν και πολύ για να πάρουν ξεχωριστή θέση στις μπάντες που αξίζουν την αμέριστη προσοχή μου.

Φέτος κυκλοφόρησαν τη νέα δουλειά τους με τίτλο "The Skull Collectors", τίτλος ίσως όχι τυχαίος, αφού αν ακούσεις το δίσκο πραγματικά νιώθεις ότι θα σου πάρουν το κρανίο! Οι Hibria έχουν δημιουργήσει την κατάλληλη μουσική συντροφιά για οδήγηση σε ανοιχτούς δρόμους, όπως βλέπουμε σε αμερικάνικες ταινίες, όπου οι πρωταγωνιστές τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα από τη μια πολιτεία στην άλλη. Η μουσική τους ακροβατεί ανάμεσα στο αμερικάνικο heavy / power και το ευρωπαϊκό power, αλλά έχει το βασικό στοιχείο της λεγόμενης «αγνότητας» ήχου. Ακούγοντας τα κομμάτια τους σηκώνεσαι αμέσως από την καρέκλα που κάθεσαι, αφού θέλεις να κάνεις headbanging μέχρι τελικής πτώσης.

Οι Hibria έχουν επιλέξει το μουσικό δρόμο της καρδιάς τους, αφού δεν αρέσκονται ούτε σε ψηλά φωνητικά, συνοδευόμενα από πλήκτρα επένδυσης ήχου, αλλά ούτε και σε βαρύγδουπες μουσικές φόρμες. Αντίθετα, έχουν δημιουργήσει κομμάτια που βασίζονται σε αμιγώς metal ιδέες του παρελθόντος, φιλτραρισμένες από τη δικιά τους σκοπιά και οπτική. Έχουν επιλέξει στακάτα και μελωδικά heavy κομμάτια, που διακατέχονται από μια ηχητική ευμάρεια, κάνοντας τον οπαδό που θα ακούσει τη δουλειά τους να είναι σε συνεχή εγρήγορση. Οι κιθάρες παίζουν σημαντικό ρόλο σε όλες τις συνθέσεις και έτσι ο ακροατής θα ακούσει metal και μόνο metal. Στα παραπάνω προσθέστε και τον Iuri Sanson, τραγουδιστή του group, ο οποίος με το μπρίο αλλά και το ύφος της φωνής του σου δημιουργεί αμέτρητα και πολλαπλά συναισθήματα χαράς.

Οι μουσικές επιλογές που έχουν κάνει δυστυχώς δεν είναι της μόδας και ίσως να μην εκτιμηθούν από πολλούς. Στη σημερινή εποχή όμως υπάρχουν και group που, όντας ερωτευμένα με την κλασικίζουσα έκφανση του heavy metal, προτιμούν να βουτούν συνειρμικά στο παρελθόν, δημιουργώντας albums που κοιτούν περήφανα πίσω, παρά να επιδιώκουν την πρόσκαιρη επιτυχία, όπως πολλοί τώρα πια. Ίσως για αυτούς τους λόγους και κάποιος που δεν έχει οικειοποιθεί με το παρελθοντικό metal να μη μπορεί να καταλάβει την αξία του. Από την άλλη, θα μου πείτε, η μουσική δεν πρέπει να μένει στάσιμη, αλλά να εξελίσσεται. Τι να το κάνω όμως όταν στη σημερινή εποχή επικρατεί ο ψευτοτσαμπουκάς και η «μαγκιά», χωρίς να υπάρχει ένα τέτοιο αποτέλεσμα που θα κάνει την καρδιά σου να σκιρτήσει;

Οι Hibria με αυτήν την κυκλοφορία μόνο καλό κάνουν στη δισκογραφία, η οποία έχει γεμίσει από πολλά σκουπίδια. Το να παίζεις μουσική που βγαίνει από τα εσώψυχα σου δεν είναι εύκολο. Ειδικά στο σήμερα, όπου διανύουμε την εποχή της επανάληψης και ουχί της πρωτοπορίας. Όταν υπάρχουν μπάντες που έχουν ιδέες να δώσουν στο metal εγώ δηλώνω παρών πολύ φωνακτά. Ελπίζω και κάποιοι άλλοι να ακολουθήσουν τη γνώμη μου, γιατί groups όπως οι Hibria μόνο το χειροκρότημα μας αξίζουν και, όπως όλοι ξέρουν, το χειροκρότημα είναι η καλύτερη ηθική αμοιβή του καλλιτέχνη.

  • SHARE
  • TWEET