Hate Eternal

Τρία χρόνια χρειάστηκε ο Erik Rutan και η παρέα του για να κυκλοφορήσουν το διάδοχο του μέτριου "I, Monarch". Τρία χρόνια ήταν αρκετά για να κυκλοφορήσει κάτι ακόμα πιο μέτριο και παντελώς αδιάφορο.

Οι Hate Eternal μας παραδίδουν το "Fury & Flames" και η πρώτη μεγάλη διαφορά που παρατηρεί κάποιος είναι ο τίτλος, ο οποίος για πρώτη φορά δεν πραγματεύεται κάποιο θέμα γύρω από τη μοναρχία (βλέπε "Conquering Τhe Throne", "King Of All Kings", "I, Monarch"). Βέβαια ο τίτλος του δίσκου δεν είναι και ιδιαίτερα αντιπροσωπευτικός του περιεχομένου, αφού τα τραγούδια χαρακτηρίζονται από πολύ «fury», αλλά σχεδόν καθόλου «flame». Όπου «fury» μπορείτε να βάλετε την προσπάθεια της μπάντας να ακουστεί ακραία, αλλά παράλληλα ιδιαίτερα τεχνική στα κομμάτια. Όπου «flame» βάλτε την έμπνευση και την ψυχή, γιατί αυτά τα δύο είναι τα σημαντικότερα συστατικά που λείπουν από το νέο δίσκο. Συνδυάστε τα και έχετε το "Fury & Flames" album.

Κάπου εδώ πρέπει να μιλήσουμε βέβαια και για τις αλλαγές μελών της μπάντας. Με τις προσθήκες του Shaune Kelley, ως δεύτερου κιθαρίστα, και του Jade Simonetto στα drums, το line up των Hate Eternal μοιάζει λιγότερα υποσχόμενο και ας φιγουράρει στο μπάσο ο «πολύς» Alex Webster. Και αυτό ίσως είναι μια εξήγηση για το μέτριο αποτέλεσμα του album. Όπως επίσης φαίνεται ότι λείπει πολύ και ο εκλιπών Jared Anderson (R.I.P.), μιας και τα μόνα συμπαθητικά album της μπάντας βγήκαν επί των ημερών του.

Για να μη μακρηγορώ, το μόνο θετικό που βρήκα στο "Fury & Flames" είναι ότι ο Rutan άφησε επιτέλους -έστω και λίγο- πίσω του την εμμονή με τους Morbid Angel και προσπάθησε να κάνει κάτι διαφορετικό, και ας μην του βγήκε. Αν στον επόμενο δίσκο συνεχίσει έτσι και έχει και λίγο παραπάνω έμπνευση, ίσως ακούσουμε κάτι καλό από τη μπάντα. Αλλιώς καλύτερα να αφοσιωθεί στην παραγωγή και να εγκαταλείψει το δημιουργικό κομμάτι. For everyone's sake...