Eternal Storm

To 2019 το "Come The Tide" είχε κάνει αίσθηση στον χώρο του μελωδικού death metal με το άκρως ενδιαφέρον και γεμάτο ουσία περιεχόμενό του. Αυτό «στάμπαρε» τους Eternal Storm ως μια από τις ανερχόμενες μπάντες ενός είδους που φαινόταν να βγαίνει από τη λήθη. Ωστόσο, οι Ισπανοί με το - κακά τα ψέματα - αρκετά generic όνομα δεν εκμεταλλεύτηκαν το momentum και χρειάστηκαν μια πενταετια για το επόμενο βήμα μετά το εξαιρετικό ντεμπούτο τους. Τουλάχιστον, φαίνεται πως είναι έτοιμοι να το ξεπεράσουν…

…για αρχή, σε διάρκεια. Σε μια ένδειξη τόλμης, ξεκινούν το "A Giant Bound To Fall" με το μεγαλύτερο κομμάτι του. Στο "Αn Abyss Of Unreason" μας αποδεικνύουν πόσο εύκολα μεταπηδούν από το melodic death στην ηλεκτρονική ambient και από εκεί στο metalcore μέσα σε 13 λεπτά και 35 δεύτερα, με το ρίσκο να χάσουν τον ακροατή. Οι ρυθμοί γίνονται λίγο πιο mid-tempo στο "A Dim Illusion" με έντονο τον σκανδιναβικό αέρα στις μελωδίες, ωστόσο και εδώ οι εναλλαγές δεν λείπουν.

Αντιθέτως, τo "Last Refuge" σε πιάνει κατευθείαν από το λαιμό - από τη μια η δίκαση να οργώνει και από την άλλη τα lead να υφαίνουν περίτεχνα ένα από τα πιο αξιόλογα κομμάτια του δίσκου. Στο κινηματογραφικό, post-rockίζον ιντερλούδιο "Eclipse", η απουσία φωνητικών εντείνει την υποβλητική ατμόσφαιρα, και το αναβαθμίζει σε ένα unskippable τραγούδι.

Τα παραπάνω είναι λίγο πολύ αντιπροσωπευτικά του περιεχομένου του "A Giant Bound To Fall". Ενώ το ιδίωμα των Eternal Storm εύκολα προσδιορίζεται ως melodic death metal, ο δίσκος αυτός διατηρεί την ικανότητα να εκπλήσσει ευχάριστα. Σαφώς, το prog στοιχείο είναι πανταχού παρών, περισσότερο από το ντεμπούτο, ενώ τα φωνητικά - μελωδικά και μη - είναι πιο προσεγμένα, χωρίς να προδίδουν την μεσογειακή ταυτότητα της μπάντας.

Όσοι - κακώς - δεν είχατε «νιώσει» το μεγαλείο των Ισπανών με το "Come The Tide", οφείλετε να το κάνετε με το φετινό, απολαυστικό "A Giant Bound To Fall". Αν και νωρίς, θεωρώ πως θα είναι μια από τις πιο φρέσκες κυκλοφορίες στον extreme ήχο στο τέλος του 2024.

Bandcamp