Enslaved
Axioma Ethica Odini
Είμαι από αυτούς που έχουν ταξιδέψει με τους Enslaved. Ένα ταξίδι στο χρόνο που μόνο καλές αναμνήσεις μου έχει δώσει να θυμάμαι. Ποτέ δεν ξεμείναμε σε κακόφημα μέρη, ποτέ δεν αποπροσανατολιστήκαμε, ουδέποτε βγήκαμε από την πορεία μας. Ζήσαμε στιγμές μοναδικές μαζί, έντονα συναισθήματα, που ευτυχώς για μένα μόνο γλυκιά επίγευση μου άφησαν σαν κληρονομιά. Κι όμως, κανένα αλληγορικό μήνυμα δεν υπάρχει στα παραπάνω. Αυτή είναι η σχέση που έχω με τους Enslaved. Μια σχέση εκτίμησης και σεβασμού με ένα συγκρότημα που η μουσική του έχει καταφέρει να με συνεπάρει ούκ ολίγες φορές. Είναι σαν ένα φανταστικό συμβόλαιο να έχει συναφθεί μεταξύ εμού και αυτών. Ένα συμβόλαιο που ρητά αναφέρει ότι είναι υποχρεωμένοι να γράφουν πάντα μουσική ιδανική για τα αυτιά μου, να «οικοδομούν» album τα οποία είναι ικανά να μου θυμίσουν ένα εκατομμύριο λόγους που ακούω αυτή τη μουσική, ή, καλύτερα, μουσική γενικά.
Αλήθεια, πώς έφτασαν οι Enslaved από τις μέρες του "Frost" και το viking / black metal στο "Axioma Ethica Odini", όπου το progressive δείχνει να κοιτάει στα μάτια το black metal; Ιδιοφυώς είναι η σωστή λέξη. Μια μετάλλαξη στον ήχο τους, για την οποία χρειάστηκαν έντεκα ολόκληρα album και περίπου δεκαπέντε χρόνια για να πάρει τη σημερινή μορφή του, προσφέροντας σε εμάς καταπληκτικούς δίσκους για να μας τη θυμίζει. Και για να μπαίνουμε και σιγά σιγά στο ζουμί της υπόθεσης, κάτι τέτοιο είναι και αυτό το album. Αριστούργημα. Το πλήρωμα του χρόνου ήρθε και οι Enslaved, ξεπερνώντας τους ίδιους τους εαυτούς, κατάφεραν να συνθέσουν ένα πραγματικό διαμάντι, ένα δίσκο που εσωκλείει ιδανικά όλα αυτά τα ετερόκλητα στοιχεία που οι ίδιοι χρόνια τώρα έχουν μπολιάσει στη μουσική τους.
Το "Axioma Ethica Odini" αποτελεί τον τέλειο συγκερασμό όλων των folk και progressive επιρροών των Enslaved με το black metal. Δεν είναι "Vertebrae", ούτε "Ruun", είναι καλύτερο από αυτά, μιας και ξεπέρασε τις όποιες, λίγες είναι η αλήθεια, αδυναμίες αυτών για να τις μετατρέψει σε χαρακτηριστικά που θα κάνουν τη διαφορά. Τα καθαρά φωνητικά, για παράδειγμα, αυτή τη φορά όχι μόνο είναι καλύτερα δουλεμένα, αλλά διαδραματίζουν και ρόλο πρωταγωνιστή σε αυτό το album. Tοποθετημένα ολόσωστα, ερμηνευμένα τόσο από τον Kjellson όσο και από τον Larsen εκπληκτικά, με πάθος και ένταση, αλλά παράλληλα με συναίσθημα και ευαισθησία, «πατάνε» πάνω σε αιθέριες μελωδίες και απογειώνουν τις συνθέσεις, στιγματίζοντας ανεξίτηλα αυτό το δίσκο. Επίσης, ο ήχος της κιθάρας που κάποιοι, ανάμεσά τους κι εγώ, θεωρούσαν ότι ήταν λίγο αδύναμος και άχρωμος στις τελευταίες κυκλοφορίες, τώρα επιχρωματίστηκε, πήρε δύναμη και όγκο, μετατρέποντας αυτό το δίσκο σε ό,τι βαρύτερο έχουν συνθέσει τα τελευταία χρόνια.
Από την άλλη πλευρά, τα χαρακτηριστικά που έκαναν τους Enslaved να ξεχωρίζουν δηλώνουν και εδώ βροντερά «παρών». Απίστευτες δομές τραγουδιών, αριστοτεχνικά δομημένες, αγκαλιάζουν με τον καλύτερο τρόπο τη συνθετική ικανότητα των Νορβηγών, με την περιχέουσα έμπνευση αυτών να μετατρέπεται πότε σε επικά blackίζοντα θέματα, που τόσο καλά γνωρίζουν να κάνουν, πότε σε '70s progressive τεχνουργήματα, γνήσια παιδιά της κληρονομιάς συγκροτημάτων όπως οι Pink Floyd. Τα riff και οι μελωδίες αβίαστα δημιουργούν εικόνες ζωντανές και συναισθήματα έντονα, καθηλώνοντας τον ακροατή σε μια επιβλητική ατμόσφαιρα, τέτοια που μόνο οι Enslaved μπορούν και φτιάχνουν. Μια μαγική συνεύρεση λαμβάνει χώρα εδώ. Το black metal ερωτοτροπεί με τις rock επιρροές των μελών του συγκροτήματος με τέτοιο τρόπο που δεν προσβάλει κανέναν, αντίθετα καταδεικνύει ότι όρια στη μουσική δημιουργία δεν υπάρχουν.
Υπάρχουν τραγούδια που ξεχωρίζουν; Προφανώς και όχι. Το κάθε ένα από αυτά έχει τη δική του γοητεία. Πάρτε για παράδειγμα το εύθραυστο "Night Sight", τον doom ογκόλιθο "Giants" ή την ομώνυμη υπερεπική κομματάρα και δείτε πως, παρ' όλη τη διαφορετικότητα τους, εναρμονίζονται τέλεια στο σύνολο. Αφεθείτε σε αυτό το ταξίδι το οποίο απλόχερα προσφέρουν οι Enslaved και δε θα χάσετε. Το "Axioma Ethica Odini" ενδείκνυται για κάτι τέτοιο. Για το αν είναι το magnum opus τους, επιφυλάσσομαι. Δεν ξέρω τι να περιμένω από αυτούς πλέον. Το σίγουρο είναι ότι είναι τεράστιος δίσκος.