Enochian Theory

Life...And All It Entails

Mascot (2012)
Από τον Πάνο Παπάζογλου, 07/06/2012
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Ίσως να θυμάστε μια βρετανική μπάντα ονόματι Enochian Theory και το ελπιδοφόρο τότε "Evolution: Creatio Ex Nihilio" άλμπουμ τους, το οποίο παρουσίαζε το συγκρότημα σε μια γενικευμένη progressive λογική, μέσα από συνθέσεις που ακροβατούσαν μεταξύ του alternative και του ατμοσφαιρικού metal. Τρία χρόνια μετά, οι Άγγλοι επιστρέφουν με μια νέα δισκογραφική πρόταση και έναν αέρα μιας μπάντας που κατάφερε σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα και αρκετή προσπάθεια και διαφήμιση του υλικού του να πείσει ένα μεγάλο μέρος του απαιτητικού κοινού να παρακολουθήσει τα βήματά του.

Με το "Life...And All It Entails" λοιπόν, οι Βρετανοί συνεχίζουν ακριβώς από εκεί που σταμάτησαν με το "Evolution..." και προσθέτουν μερικές ακόμα πινελιές από νεωτεριστικά στοιχεία για τους ίδιους, όπως για παράδειγμα κάποια αρκετά heavy σημεία, μετατρέποντας το τελικό αποτέλεσμα σε ακόμα πιο περιπετειώδες σύνολο. Αρωγό στο νέο τους αυτό, φιλόδοξο βήμα, οι Enochian Theory βρήκαν την "The Lost Orchestra", η οποία όπως αντιλαμβάνεται κανείς βάζει τις απαραίτητες πινελιές ώστε το έργο να αποκτήσει τον προσδοκώμενο στόμφο, ή ας πούμε ηχητικό βάρος να δημιουργήσει εκείνες, τις περαιτέρω απαιτήσεις, ώστε να ξεχωρίσει από την υπερπαραγωγή τουλάχιστον ενδιαφερόντων δίσκων που εντάσσονται στον χώρο.

Οι ενορχηστρώσεις καλοδουλεμένες, η παραγωγή κάνει τη διαφορά με τον Rob Aubrey (IQ, Transatlantic κτλ) και το σύνολο των συνθέσεων προσφέρουν στον ακροατή ένα  άλμπουμ με την προσδοκία να γοητεύσει τους ακροατές που περίμεναν το επόμενο βήμα των Άγγλων. Σαν bonus η μπάντα προσθέτει στο άλμπουμ μια remaster έκδοση του "The Fire Around The Lotus" το "Evolution...". Το συνθετικό και εκτελεστικό επίπεδο διατηρεί τα κεκτημένα, ενώ οι Enochian Theory δεν παραλείπουν να παραπέμπουν και στις επιρροές τους. Οι Porcupine Tree (κυρίως) εξακολουθούν να έχουν φυσικά τον πρώτο λόγο, ενώ και οι πρώιμοι Pain Of Salvation στα πιο πολύπλοκα σημεία φαίνεται να έπαιξαν το ρόλο τους. Δεν υπάρχουν σημεία άκρατου εντυπωσιασμού και τεράστιων ορχηστρικών περασμάτων, αλλά από την άλλη, σύντομες ως επί το πλείστον μελωδικές συνθέσεις που εξελίσσονται ομαλά και διαδέχονται η μια την άλλη προσφέροντας μια υποτυπώδη ποικιλομορφία στην πορεία του δίσκου. Μια πρόταση από την ολοένα και αυξανόμενη βρετανική alternative/progressive κοινότητα, η οποία αποτελεί την ισάξια συνέχεια ενός εντυπωσιακού ξεκινήματος. Οι Enochian Theory έχουν πάρει σοβαρά τον ρόλο τους και γιατί όχι, προσδοκούν να αποτελέσουν ένα δυνατό χαρτί στον σύγχρονο χάρτη του ήχου τους.
  • SHARE
  • TWEET