Eldritch

Οι Eldritch είναι ένα από τα συγκροτήματα που λατρεύω. Ένα συγκρότημα που σε απογειώνει με το φοβερό του power/progressive metal. Δυστυχώς όμως είναι και ένα συγκρότημα που δεν έχει τύχει μέχρι τώρα της αναγνώρισης που του αξίζει. Πράγματι σε τέτοιες περιπτώσεις αναρωτιέται κανείς πως βγαίνει στην επιφάνεια πολλές φορές η σαβούρα και συγκροτήματα όπως οι Eldritch δεν ακούγονται όσο θα έπρεπε. Εγώ είχα την τύχη να παρακολουθήσω την πορεία τους από το δεύτερο άλμπουμ τους, το "Headquake", και από τότε είμαι πιστός οπαδός τους. Περίμενα, λοιπόν, με ανυπομονησία κάποια live τους ηχογράφηση μετά από επτά studio δουλειές.

Τα συναισθήματα που μου δημιουργήθηκαν μετά από τις πρώτες ακροάσεις του cd ήταν ανάμεικτα. Και αυτό δεν οφείλεται σε καμιά περίπτωση στην εκτελεστική ικανότητα της μπάντας. Προς Θεού! Μιλάμε για μουσικάρες που κατέχουν την τέχνη τους σε ανώτατο επίπεδο. Όλα τα τραγούδια είναι παιγμένα άριστα, ενώ ο τραγουδιστής Terence Holler δίνει ρεσιτάλ με τη φωνάρα του που εδώ είναι κάπως πιο άγρια και τραχιά από ότι στο στούντιο, αλλά όπως πάντα κορυφαία. Όχι, μουσικά αυτό το διπλό cd είναι άπιαστο, όπως και όλες οι άλλες δουλειές των Ιταλών. Αυτό που με προβλημάτισε είναι η επικοινωνία του συγκροτήματος με το κοινό του, που μου φάνηκε λίγο αδύναμη και χλωμιασμένη. Περιμένεις από ένα heavy metal συγκρότημα που παίζει και στην έδρα του -η συναυλία είναι ηχογραφημένη στην Πίζα- να παίξει λίγο με το κοινό, να το πωρώσει με κανα δυo ατάκες, να το ανεβάσει. Εδώ δε γίνεται κάτι τέτοιο. Τα τραγούδια ακολουθούν το ένα το άλλο και μεταξύ τους ακούγεται και κανένα "motherfuckers" κι αυτό είναι όλο. Όπως τη βρίσκει κανείς, αλλά εγώ προσωπικά γουστάρω τη heavy metal φάση της επικοινωνίας με τον κόσμο. Να ακουστεί και κανένα refrain τραγουδισμένο από τους από κάτω. Τέλος πάντων.

Για να δούμε τι περιλαμβάνει αυτό το live, λοιπόν. Από τον πρώτο δίσκο τους, το "Seeds Of Rage", ακούμε το "Incurably Ill". Από το "Headquake" έχουμε τα "Ghoulish Gift" και "Lord Of An Empty Place". Από τον τρίτο δίσκο, το φοβερό "El Niño" -όποιος δεν το έχει να πάει να το αγοράσει αμέσως- εδώ ακούμε τα "Fall From Grace", "No Direction Home", "Heretic Beholder", "Scar", "Bleed Mask Bleed", "From Dusk Till Dawn" και το "Nebula Surface" που το βρίσκετε μόνο ως bonus σε μια περιορισμένη έκδοση του "El Niño". Θα ήθελα, βέβαια, και το "To Be Or Not To Be (God)", αλλά δε μπορούμε να τα έχουμε και όλα. Επτά τραγούδια από αυτή τη δισκάρα. Μια χαρά! Όλα αυτά βρίσκονται στο δεύτερο cd.

Στο πρώτο έχουμε τραγούδια από τις πιο πρόσφατες δουλειές τους. Έτσι εδώ βρίσκουμε από το "Reverse" την ομώνυμη κοματάρα, από το "Portrait Of The Abyss Within" τα "The World Apart" και "This Εverlasting Mind Disease", από το "Neighbourhell" τα "Save Me", "Bless Me Now", "More Than Marilyn", "Standing Still" και "Toil Of Mine" και από το τελευταίο τους, το "Blackenday", ακούμε τα "Silent Flame", "The Deep Sleep", "The Blackened Day", "Why?" και "The Child That Never Smiles".
Να μην ξεχάσω -και πως θα μπορούσα άλλωστε- ότι το intro που χρησιμοποιεί η μπάντα είναι το "In The House - In A Heartbeat", μία σύνθεση του John Murphy, που χρησιμοποιήθηκε ως soundtrack της ταινίας "28 Days Later" του Danny Boyle. Το κομάτι αυτό είναι καταπληκτικό και πραγματικά οι Eldritch του δίνουν άλλη διάσταση. Επίσης, μαζί με τα cd υπάρχει και ένα dvd με συνεντεύξεις, video clips και όλη τη συναυλία, που κάνει την αγορά ακόμα πιο συμφέρουσα.

Όσοι ψάχνεστε για πραγματικά ποιοτική μουσική, ανακαλύψτε τους Eldritch. Το αξίζουν 1000%. Αρχίστε από τα studio άλμπουμ τους και αφήστε για το τέλος το "Livequake". Όσοι τους ξέρετε φαντάζομαι ότι ήδη το έχετε στα χέρια σας.