Burgundy Grapes

Το φετίχ του βινυλίου έχει και ένα ακόμα κακό (πέρα από άλλα γνωστά). Ότι κυκλοφορίες που γίνονται σε άλλο format κινδυνέυουν να αγνοηθούν από τους συλλέκτες. Κάπως έτσι για ένα κάποιο κοινό (εμού συμπεριλαμβανομένου) οι Burgundy Grapes εμφανίστηκαν στο ραντάρ μας με το "Short Stories, Lasting Shadows" του 2017 που κυκλοφόρησε από την Inner Ear, παρότι επτά χρόνια πριν, και πάλι από την ίδια εταιρεία, είχε κυκλοφορήσει η δεύτερη δουλειά τους σε cd μόνο, για να μην πω για το μακρινό 2004 και το ντεμπούτο τους. Αυτές οι σποραδικές, διάσπαρτες σε σχεδόν μία εικοσαετία, κυκλοφορίες, κάπως φαίνεται να ταιριάζουν με το ύφος της μουσικής των Burgundy Grapes. Μίας μουσικής που αρκείται στα λίγα λόγια (μεταφορικά, κυριολεκτικά στα καθόλου καθώς είναι απόλυτα instrumental) και στο πολύ συναίσθημα. Μιας μουσικής που δείχνει ότι δεν εκβιάζει την έμπνευση, αλλά εκμεταλλεύεται τις ιδέες της και τις αναλύει όσο περισσότερο γίνεται.

Το "Quadrella" πάντως μοιάζει να είναι η φυσική συνέχεια του προκατόχου του, σαν το δεύτερο μέρος ενός διπλού δίσκου. Τα folk στοιχεία των πρώτων δουλειών είναι πλέον περιορισμένα ενώ το minimal/post κομμάτι είναι ενισχυμένο, αν και εν τέλει η μουσική τους είναι μάλλον αταξινόμητη και θα αδικηθεί υπό οποιαδήποτε ταμπέλα. Το ηλεκτρικό ηχητικό φόντο είναι πανταχού παρόν αλλά και πολύ ουσιαστικό ενώ και το προσκήνιο καταλαμβάνεται συχνά από ηλεκτρικά όργανα. Ταυτόχρονα σαν σύνολο μοιάζει να έχει μία μελετημένη δομή που ξεκινάει πιο αργά και ανεβάζει στροφές, προσθέτει ηχητικά στρώματα, φτάνει στην κορύφωση και κλείνει την αυλαία με ένα νανουριστό τρόπο.

Είναι λοιπόν πολύ κοντά ηχητικά, το αδελφάκι σχεδόν, του "Short Stories, Lasting Shadows" αλλά, ίσως, πιο εύθυμο! Μην φανταστείτε βέβαια κάτι χορευτικό, αν και ίσως έχουμε και τέτοια στιγμή στην ομώνυμη σύνθεση. Απλώς οι ρυθμοί είναι ελαφρώς πιο γρήγοροι, τα κομμάτια αποπνέουν μία αίσθηση αισιοδοξίας και ανοιχτού δρόμου, ίσως ελπιδοφόρα να είναι τελικά η προτιμότερη λέξη. Πιθανόν βέβαια και να είναι απλά ένας καμβάς στον οποίο ο ακροατής κάνει τις δικές του προβολές, αν είναι έτσι τότε απλά δεχτείτε το ως μία καθαρά προσωπική ανάνγνωση.

Η φύση του δίσκου κάνει πιο εύκολο να προσεγγίσουμε το αποτέλεσμα με μία συναισθηματική περιγραφή. Πιο τυπικά μουσικά μιλώντας όμως, οι συνθέσεις κινούνται γύρω από ένα μοτίβο της κιθάρας (ακουστική ή ηλεκτρική) η οποία αναπτύσσει μελωδικά μέρη και θέματα τα οποία, όσο κι αν από μόνα τους είναι καλοδουλεμένα, στην πραγματικότητα αναδεικνύονται μέσα από την υπόλοιπη ενορχήστρωση και τα εφέ που χρησιμοποιούνται και σίγουρα θα έμοιαζαν πιο φτωχά από μόνα τους. Η βασική δυάδα του συγκορτήματος, οι Γιώργος Κολυβάς και Αλέξανδρος Μιαούλης είναι υπέυθυνοι για σχεδόν τα πάντα. Όμως δε λείπουν εκλεκτοί καλεσμένοι, «σεσημασμένα» ονόματα ή/και παλιόφιλοι όπως ενδεικτικά οι Γιώργος Κατσάνος, Νίκος Βελιώτης και Θοδωρής Ρέλλος, που ομορφαίνουν το αποτέλσμα προσθέτωντας λιτές πινελιές, όπως ξέρουν να κάνουν πολύ καλά.

Και τελικά αυτή είναι και η αξία του "Quadrella" όπως και γενικότερα των Burgundy Grapes. Με πολύ απλά υλικά και μετρημένες ιδέες δημιουργούν όμορφα, ανεπιτήδευτα κομμάτια που μπορούν να αγγίξουν με άνεση τον ακροατή. Ακούγεται εύκολο, αλλά θέλει μία μαεστρία που φαίνεται να τελειοποιούν όλο και περισσότερο με κάθε νέα κυκλοφορία τους.