Body Count

Bloodlust

Century Media (2017)
Από τον Νικόλα Ρώσση, 19/06/2017
Το "Bloodlust" είναι ένα ηχητικό strap-on και για λιπαντικό έχει τεστοστερόνη
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Πράγματι η τεστοστερόνη των Body Count στα γεράματα έχει ξεφύγει τελείως και ευτυχώς βρίσκουν λίγο εκτόνωση στο "Bloodlust" γιατί αλλιώς ξέρετε...

Πάντως εάν έπαιρνα την κριτική μου στο "Manslaughter", τον προηγούμενο δίσκο των Body Count πριν τρία χρόνια και απλά άλλαζα τα ονόματα των τραγουδιών, αφενός κανείς δεν θα καταλάβαινε τίποτα και αφετέρου θα έστεκε μία χαρά.

Αλλά, ενώ οι Body Count έχουν χτίσει τον ήχο τους στο crossover μεταξύ thrash και rap και είναι άμεσα αναγνωρίσιμοι από χιλιόμετρα μακριά, χωρίς να έχουν αλλάξει το παραμικρό στην προσέγγιση τους, παραμένουν ανανεωτικοί και ενδιαφέροντες.

Και αυτό είναι κατόρθωμα, γιατί την ίδια ώρα που άλλα συγκροτήματα πρέπει να αλλάξουν δραστικά το ύφος τους για να θεωρηθεί πρόοδος, οι Body Count πιστοί στην μανιέρα τους μετά από 27 χρόνια ύπαρξης -αλλά έξι μόνο δίσκους- μπορούν να μας τραβούν την προσοχή.

Πάμε στο ζουμί.

Συνεχίζοντας, λοιπόν, να κηρύττουν τα μηνύματα περί αστυνομικής βίας και για το thug life, ενσωματώνουν και την επικαιρότητα, όπως πάντα έκανε και ο Δαλιανίδης στο Ρετιρέ, και αναλύουν από την οπτική γωνία του Ice T τη φάση και με το κίνημα του Black Lives Matter.

Ο Ice T δεν είναι λεπτολόγος και η επιχειρηματολογία που χρησιμοποιεί στους σαφώς πολιτικοποιημένους στίχους του, δεν είναι ευκαιρία για διάλογο, ειδικά με τον τρόπο που φτύνει, γεμάτος νεύρα από την κοινωνική αδικία, την κριτική του για τα κακώς κείμενα.

Με μια πιο metal παραγωγή, η οποία δεν κοιτά τόσο πολύ προς τα '90s πια, το Bloodlust είναι ένα ηχητικό strap-on, το οποίο είναι ζωντανό και προσπαθεί να διεισδύσει στα ευαίσθητα αδαή αυτιά που δεν μπορούν να αντιληφθούν το νόημα των Body Count.

Ο Ice T παρέα με τον κανακάρη του, τον Little Ice (άχουτο μωρέ), ο οποίος είναι πλέον κανονικό μέλος των Body Count (βλ. νεποτισμός), ανέβασαν τον δείκτη metal στο 11, παρά που ο Αρχιφύλακας Fin Tutuola από το "Law And Order", δεν μπορεί να τραγουδήσει μελωδικές γραμμές ούτε για πλάκα. Αλλά, όπως λέει και το τραγούδι, "this is how we ride".

Βέβαια, οι μέρες που οι Body Count είδαν τα chart από κοντά ήταν πριν 23 χρόνια, επομένως χρειάζονται λίγη βοήθεια. Έτσι επιστράτευσαν δυόμισι εμβληματικές metal φιγούρες για να στηρίξουν τη φάση.

Στο εναρκτήριο λάκτισμα στη μούρη, το οποίο ονομάζεται "Civil War", ακούμε και την κιθάρα, αλλά και τη φωνούλα του σαλταρισμένου Dave Mustaine, ενώ στη συνέχεια στο "All Love Is Lost", στο οποίο είναι ξεκάθαρο για πόσα πράγματα δεν νοιάζεται ο Ice T, ακούμε και τον λαιμό του Max Cavalera να ματώνει. Τέλος, στο εξωφρενικά Slayer-ικό "Walk With Me", εμφανίζεται ο πρώην μάγειρας, Randy Blythe των Lamb Of God, ανεβάζοντας την επιθετικότητα και την αδρεναλίνη σε επίπεδο διαδήλωσης. Για δες.

Η επιρροή των Slayer ήταν πάντα στο επίκεντρο της μουσικής των Body Count, αλλά στο "Bloodlust" ο Ice T το επισημοποιεί με ένα λογύδριο στη μέση του δίσκου, λίγο πριν ξεκινήσει ένα meddley του "Raining Blood" με το "Postmortem" από το "Reign In Blood". Δυστυχώς, και η φλυαρία του Ice T, αλλά και η ίδια η «διασκευή», εκθέτουν την μπάντα κάπως και ιδίως τον Ice T, αφού δεν του βγαίνει. Ίσως να ήταν πιο ανεκτό στο τέλος του δίσκου ως bonus track, να διαχωρίζει τη θέση του, αλλά τώρα εκεί που είναι, κάπως κόβει τη ροή του άλμπουμ. Λεπτομέρειες και σημειολογία ίσως, αλλά πολύ ξέμπαρκο ρε παιδάκι μου.

Με μοναδική εξαίρεση αυτήν τη λεπτομέρεια με την άκυρη Slayer διασκευή, ο δίσκος είναι ατόφια Body Count χρυσή καδένα. Όσοι πιστοί, προσέλθετε.

  • SHARE
  • TWEET