Benefits

Για σηκώστε χέρια όσοι θυμάστε τους The Chapman Family! Τι; Κανείς; Δεν το πιστεύω. Αφού όλοι μας έλεγαν το 2011 πως το ντεμπούτο τους είναι ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς. Πέρα από την πλάκα, όντως το "Burn Your Town" ήταν ένας καλός δίσκος που όμως κυκλοφόρησε σε μια κάπως λάθος συγκυρία. Βλέπετε, το 2011, η εποχή του post-punk και garage revival των ‘00s είχε τελειώσει για τα καλά κι ακόμη απείχαμε αρκετά από το επόμενο κύμα δυναμικών κιθαριστικών σχημάτων.

Στην εποχή λοιπόν των Fleet Foxes, των Destroyer, της Florence + The Machine, των Imagine Dragons και των Tame Impala, όπου αρκετά έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα ήδη κήρυτταν το τέλος της rock μουσικής, συγκροτήματα όπως οι The Chapman Family! προφανώς, παρά τις όποιες καλές κριτικές, δεν κατάφεραν να προχωρήσουν. Έτσι, το 2013 διαλύθηκαν, με τον Kingsley Hall να δημιουργεί τους Kingsley Chapman and the Murder και, στη συνέχεια, να χάνουμε τα ίχνη του μέχρι το 2019, όταν κι εμφανίστηκε ξανά στο προσκήνιο με το "Taking Us Back", ως τραγουδιστής των Benefits.

Από τότε μέχρι σήμερα, μεσολάβησαν αρκετά singles, τα οποία, αν έκαναν κάτι σαφές, είναι πως το συγκρότημα με κάθε του νέο βήμα γινόταν όλο και πιο πειραματικό, όλο και πιο θορυβώδες, αφήνοντας πίσω τις όποιες επιρροές τους από τους Idles, προς όφελος ενός πολύ - και αυτό το εννοώ- πιο δύσκολου ήχου. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που γρήγορα κέρδισαν κομπλιμέντα από τους σωστούς ανθρώπους καθώς, ανάμεσα στους οπαδούς τους, συναντάμε τα ονόματα των Steve Albini και Black Francis.

Και κάπως έτσι φτάνουμε στο ντεμπούτο τους με τίτλο "Nails". Η αλήθεια είναι πως δεν ήμουν σίγουρος πως να κρίνω τον δίσκο. Αν το κρίνω όσον αφορά την στιχουργική προσέγγιση, μιλάμε για ένα ευφυές κολλάζ εικόνων της καθημερινότητας. Το συγκρότημα, με ρίζες στην εργατική τάξη αφού και ο Kingsley δεν έγινε ποτέ rock star οπότε η καθημερινότητά του είναι όπως κάθε άλλου εργαζόμενου, περιγράφει γλαφυρά και κυνικά ένα Ηνωμένο Βασίλειο που βουλιάζει καθημερινά στην παρακμή. Οι Benefits είναι θυμωμένοι. Θυμωμένοι με τη φτώχεια και την λιτότητα ως μοναδική οικονομική επιλογή, θυμωμένοι με τον εθνικισμό και ρατσισμό, θυμωμένοι με την κυβέρνηση, θυμωμένοι με τους συμπατριώτες τους που αναπολούν ένα ένδοξο παρελθόν σαμποτάροντας συνεχώς τις ελπίδες τους για ένα καλύτερο μέλλον και, κυρίως, θυμωμένοι με το ότι δεν βλέπουν ιδιαίτερη προοπτική για το πως μπορεί να πάνε λίγα καλύτερα τα πράγματα. Σας θυμίζει κάτι; Αν ναι, το πιο πιθανό είναι πως θα ταυτιστείτε με τις καταστάσεις που παραγράφει το συγκρότημα.

Από την άλλη, ηχητικά, οι Benefits είναι ασυγκράτητοι. Drone, hip-hop, trip-hop, spoken word, grime, industrial, ηλεκτρονικά στοιχεία, blast beats, punk, πολύς θόρυβος και πολλοί πειραματισμοί καθιστούν το άλμπουμ μια δυνατή ηχητική εμπειρία που, ακόμη και αν δεν την απολαύσει κανείς (κάτι που το καταλαβαίνω απόλυτα), δύσκολα θα αρνηθεί τις αρετές της. Ναι, φυσικά, θυμίζει σχήματα όπως οι Sleaford Mods, οι Bob Vylan, ή οι Slowthai, Kae Tempest και Meryl Streek, όμως οι Benefits πάνε ένα βήμα παραπέρα την ακρότητα και την χαοτική προσέγγιση σε όλα τα επίπεδα, καταλήγοντας με έναν δίσκο που πατάει σε πολλές βάρκες, χωρίς όμως ποτέ να βουλιάζει.

Μάλιστα, το NMΕ στην πρόσφατη κριτική του για τον δίσκο έγραψε ότι, όπως οι Joy Division, σύμφωνα πάντα με τον τεράστιο Tony Wilson, ξεπέρασαν τα όρια του punk αντικαθιστώντας το "Fuck You" με το "I’m Fucked" έτσι και οι Benefits σήμερα έχουν όλα τα προσόντα να εκφράσουν τέλεια και να πάνε ένα βήμα παραπέρα την post- Brexit βρετανική σκηνή. Προσωπικά, θεωρώ πως έχουν πολλά βήματα ακόμη μπροστά τους και, σε αντίθεση με το επιδραστικό συγκρότημα από το Manchester, ο ήχος τους είναι πολύ πιο απαιτητικός και "δύσκολος" για τον μέσο ακροατή. Ίσως βέβαια τελικά αυτό να είναι για καλό. Το βέβαιο είναι πως οι Benefits στο ντεμπούτο τους έχουν πάρα πολλά να πουν για την εποχή μας. Το πιο εντυπωσιακό όμως είναι πως καταφέρνουν να τα πούν με έναν ολόφρεσκο και απολύτως ασυμβίβαστο τρόπο, έχοντας χτίσει έναν απολύτως δικό τους ήχο. Και, ναι, όλο αυτή η ωμή ηχητική και στιχουργική οργή μπορεί να καταλήγει κάπου εξουθενωτική για τον ακροατή, αφού το συγκρότημα αρνείται τις εκπτώσεις, όμως, από την άλλη, είναι αδύνατον να αρνηθεί κανείς πως, χωρίς αμφιβολία, εδώ μιλάμε για μία από τις πιο ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες της χρονιάς που θίγει σοβαρά ζητήματα και θέτει τα σωστά ερωτήματα. Που θα είστε εσείς λοιπόν όταν θα καίγεται ο κόσμος;

Bandcamp