Atrophy

Είναι κάποιες μπάντες που δυστυχώς όταν ηχογραφούσαν δεν είχαν την απήχηση που θα ήθελαν ή θα τους άξιζε, εξαιτίας κάποιων συγκεκριμένων λόγων, με πρώτο και κυριότερο τη μη προώθηση. Οι Αμερικανοί Atrophy ανήκουν σε αυτή την κατηγορία. Ξεκίνησαν ως Heresy, αλλά με την προσθήκη του Tim Kelly άλλαξαν το όνομα τους. Κυκλοφόρησαν δύο albums με την τότε εταιρεία κολοσσό Roadrunner: Το 1988 το "Socialize Hate" και το 1990 το "Violent By Nature". Και στα δύο albums την παραγωγή ανέλαβε ο πολύ γνωστός Bill Metoyer. Οι Atrophy μετά την κυκλοφορία του ντεμπούτο τους περιόδευσαν με τους Sacred Reich. Παρ' όλα αυτά, πέρα από έναν φανατικό πυρήνα οπαδών, οι δυο βινυλιακές τους προσπάθειες δυστυχώς δεν ακούστηκαν πολύ και η μπάντα κάπου στο 1991 χάθηκε.

Φέτος η Displeased Records στην Ευρώπη και η Metal Mind Productions στην Πολωνία (!) μόνο, και μάλιστα με bonus υλικό, επανακυκλοφόρησαν και τα δυο albums, κάνοντας τα πιο εύκολα στην αγορά από τον οποιονδήποτε. Οι Atrophy στο "Violent By Nature" παίζουν αυτό που αγαπάνε περισσότερο: Τσαμπουκαλεμένο, αντρίκειο, αγνό thrash, στο ύφος των groups όπως Sacred Reich, Death Angel ή και Dark Angel. Οι συνθέσεις, ως επί το πλείστον, είναι γρήγορες, χωρίς βέβαια να λείπουν και τα κάπως πιο αργά περάσματα. Όλα τα κομμάτια είναι στο τότε κλίμα της εποχής, κάτι που σίγουρα μπορεί τώρα πια να χαρακτηριστεί ξεπερασμένο. Από τις
9 συνθέσεις καμία δεν υστερεί. Όλες έχουν τη μαγκιά που χρειάζεται η μουσική μας.

Ο ήχος του album τώρα πια είναι κάπως καλύτερος από την αυθεντική μορφή. Η μόνη μου παρατήρηση είναι ότι θα έπρεπε και στην ευρωπαϊκή έκδοση να είχαν κάποιο bonus υλικό, έτσι ώστε κάποιος πιο φανατικός οπαδός να μη χρειαστεί να ψάξει τις πολωνικές εκδόσεις (οι οποίες έχουν το demo του συγκροτήματος μοιρασμένο σε κάθε δίσκο).

Όσοι αρέσκονται στα παραπάνω groups ας κάνουν μια ακρόαση και στα δυο albums των Atrophy. Είναι πραγματικά διαμάντια της thrash metal μουσικής. Αυτό που σίγουρα τους αξίζει είναι ένα μεγάλο μπράβο και για τις δύο δουλειές τους, οι οποίες διακατέχονται από μελωδίες που βγαίνουν μέσα από τις καρδιές τους και δεν προσπαθούν να πετύχουν με άναρθρες κραυγές, και καλά brutal μαγκιά ή ψευτοτσαμπουκά όπως ορισμένα ανδρείκελα που νομίζουν ότι παίζουν μουσική.