Acid King

Μετά από δέκα ολόκληρα χρόνια, καινούργιο στούντιο άλμπουμ για τους Acid King, και θα έλεγα ότι είναι το καλύτερό τους μέχρι σήμερα, χωρίς καμιά υπερβολή. Για όσους αρέσκονται στην πραγματικά βαριά μουσική, για όσους ορκίζονται στο όνομα των πρώιμων Black Sabbath (προφανώς), των Electric Wizard, των Saint Vitus, των Sleep αλλά και πιο σάπιων ακουσμάτων τύπου Eyehategod ή (παλιών) Crowbar, βρήκαν καινούριο σύντροφο στο «λιώσιμό» τους.

Διότι εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα doom / stoner metal κομψοτέχνημα, αν μπορεί να μου επιτραπεί ο όρος, δηλαδή αυτοσχεδιαστικό και απλό (όχι απλοϊκό πάντως), υπέρβαρο και αργό, με πολλά εφέ σε κιθάρα και μπάσο και με τα απεγνωσμένα και μάγκικα φωνητικά της Lori S. (μιλάμε για μαινάδα, η οποία δεν σηκώνει πολλά - πολλά, μην φανταστείτε καμιά αιθέρια δαντελένια ύπαρξη), που φυσικά έχει αναλάβει και τις υπέρβαρες κιθάρες. Το άλμπουμ χωρίς να χάνει τη γοητεία της μονοτονίας του είδους του, είναι αρκετά ποικίλο και μελωδικό σε κάποια σημεία (βλ. χαρακτηριστικά, το οκτάλεπτο ΕΠΟΣ "Center Of Everywhere" ή το εναρκτήριο κομμάτι "Silent Pictures"). Ενώ διατηρεί τη χαλαρότητα, το «τριπάρισμα» και την αύρα ηχογραφημένου τζαμαρίσματος (φοβερό προσόν το συγκεκριμένο), κάνει μπαμ ότι δεν πρόκειται για προχειροδουλειά. Ολοφάνερη επίσης είναι η γνώση της μπάντας περί της ψυχεδελικής / μαστούρικης βαριάς μουσικής (θεωρώ σίγουρο ότι μπάντες όπως οι Hawkwind ή οι παλιοί Monster Magnet, είναι ανάμεσα στα πράγματα που γουστάρουν), γι’ αυτό και δένουν πολύ ωραία τα θέματά τους και ο δίσκος ρέει αβίαστα, χωρίς να βαριέσαι ούτε δευτερόλεπτο. Η δε παραγωγή είναι αρκετά φυσική και αεράτη, με καταπληκτικό ήχο ιδιαίτερα στα τύμπανα.

Ίσως λείψουν σε μερικούς τα κάπως πιο rock 'n' roll στοιχεία των παλιότερων δουλειών της μπάντας και τα πιο αγριωπά / punk φωνητικά της Lori, αλλά αυτά τα στοιχεία, χωρίς να λείπουν παντελώς (ο δίσκος στάζει μαγκιά και αλητεία), έχουν υποχωρήσει προς όφελος της ατμόσφαιρας, της «μουσικότητας» αλλά και του έπους (για του λόγου το αληθές, προσέξτε το "Laser Headlights", με τις old school lead κιθάρες και το μεγαλοπρεπές ύφος). Με λίγα λόγια, οι Acid King εξέλιξαν τη μουσική τους, τη μπόλιασαν με έμπνευση και γνώση και μας παρουσίασαν ένα μικρό (;) διαμάντι.

Βρήκαμε το μπελά μας με το "Middle Of Nowhere, Center Of Everywhere". Ο δίσκος σε παρακινεί, άλλοτε στην ακολασία (χμ...), άλλοτε στην ενδοσκόπηση, σίγουρα ακούγεται καλύτερος όσο πιο χαλαρός και άνετος νιώθεις και συ (μην το ακούσεις με «ψείρες» στο μετρό, δεν λέει...), και για μένα βάζει ήδη υποψηφιότητα για τους καλύτερους δίσκους του 2015. Grab a beer (or two) and enjoy, people.