ANFO

Είναι πραγματικά σπάνιο, για τα δεδομένα της ελληνικής punk σκηνής, να συστήνεις σε κάποιον μία μπάντα κάνοντας αναφορά στο βιογραφικό κάθε μέλους της. Οι ANFO νομίζω πως είναι η πρώτη περίπτωση μετά από καιρό που θα με κάνει να προβώ σε κάτι τέτοιο, μιας και στις τάξεις τους ευρίσκονται οι Σωτήρης και Νίκος «Τσουλούφης» από τους θρυλικούς Αδιέξοδο -αλλά και NoMind o πρώτος και Deus Ex Machina ο δεύτερος-, ο Φώτης πρώην μέλος των Αθηναίων My Turn και νυν των hardcore ηρώων Censored Sound, καθώς και ο Γιώργος από τους NoMind επίσης. Προσωπικά, λοιπόν, το συγκεκριμένο line-up ήταν αυτό που μου κέντρισε αρχικά το ενδιαφέρον για να ψαχτώ με την πάρτη τους, δεδομένου ότι πλέον, ακόμη και στην δική μας μικρή local σκηνή, ο όγκος των νέων κυκλοφοριών αυξάνεται με εκθετική ταχύτητα.

Η debut κυκλοφορία των ANFO πρόκειται για ένα 12" βινύλιο 45 στροφών που περιλαμβάνει τέσσερα κομμάτια που κυμαίνονται σε ένα ευχάριστο αλλά και αληθινά αλήτικο mid tempo punk rock, με μελωδικά refrain και αγγλικό στίχο. Η πρώτη πλευρά περιλαμβάνει το ειλικρινές "Class War", με την προφορά του Σωτήρη να εκπλήσσει και την «γρεζάτη» του χροιά να εντυπωσιάζει, και το εξαιρετικό "I Hate Hipsters" με το υπέρτατο Turbonegr-ικο refrain του να με κάνει να θέλω να το παίξω στο repeat. Με πρώτη ματιά οι στίχοι του φαίνονται κάπως απλοϊκοί, αλλά η διάθεση με την οποία εκφράζονται και η ουσία τους μου προκαλούν τελικά θετική αίσθηση.

Σε αυτό το κλίμα εκτυλίσσεται και η δεύτερη πλευρά του δίσκου με το συμπαθητικό "Happy End" και το συγκινητικό "Dead Men Walking" να ξεχωρίζει ως το στιχουργικό αποκορύφωμα της κυκλοφορίας, μία εξομολόγηση ή καλύτερα ανασκόπηση του παρελθόντος των τεσσάρων αυτών βετεράνων του ελληνικού punk rock. Μιλάμε για ένα άλμπουμ που «πίνεται νεράκι» και για μία πραγματικά καλή πρώτη προσπάθεια μιας μπάντας που ευελπιστώ να μας απασχολήσει ακόμη περισσότερο στο μέλλον.