Blueneck, Cinekod @ 6 D.O.G.S., 12/11/10

15/11/2010 @ 19:39
Η πρόσφατη συναυλία των Caspian είχε αρχικά προγραμματισθεί για το Six Dogs, αλλά στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο AN. Μπαίνοντας στον -ομολογουμένως πολύ μικρό- συναυλιακό χώρο, αναρωτήθηκα κατά πόσο θα ήταν προτιμότερο να συμβεί το ίδιο και με τους Blueneck. Περισσότερα γι' αυτό στη συνέχεια...

Τη βραδιά άνοιξαν οι Έλληνες Cinekod, οι οποίοι παρεμπιπτόντως, όπως μας ενημέρωσαν, μόλις κυκλοφόρησαν το δεύτερο δίσκο τους. Το τρίο, κινούμενο στα γνώριμα μονοπάτια που όρισαν οι Mogwai, παρουσίασε αρκετές ενδιαφέρουσες ιδέες, με το μπάσο να κυριαρχεί στο μελωδικό κομμάτι, ενόσω η κιθάρα γέμιζε και βρώμιζε -με την καλή έννοια- τον ήχο. Αξιοπρεπέστατη παρουσία από ένα ήδη αναγνωρισμένο εγχώριο όνομα.

Τη στιγμή που ανέβηκε στη σκηνή το πενταμελές αγγλικό συγκρότημα, ο κόσμος ήταν μεν λιγότερος των προσδοκιών μου, αλλά -όπως απεδείχθη- ακριβώς όσος έπρεπε να είναι, ούτως ώστε το Six Dogs να μην είναι ούτε άδειο, ούτε ασφυκτικά γεμάτο. Η ανησυχία μου για την καταλληλότητα του συναυλιακού χώρου γρήγορα εξαφανίστηκε, καθώς οι κεφάτοι Blueneck κατάφεραν πολύ γρήγορα να δημιουργήσουν μια ζεστή ατμόσφαιρα για τους τυχερούς παρευρισκόμενους.

Ο πρώτος τους δίσκος, "Scars Of The Midwest", αποτελεί έναν απ' τους αγαπημένους μου γενικότερα, οπότε εξεπλάγην ευχάριστα από το ότι η setlist δε μονοπωλήθηκε από κομμάτια του δεύτερου δίσκου, "The Fallen Host". Ακούστηκαν τα "Oig",  "Le_465", "UB2" από τον πρώτο και τα "Seven", "Low", "Lilitu", "Revelations" από το δεύτερο.

Ο τραγουδιστής / κιθαρίστας / πληκτράς έκλεψε, όπως αναμενόταν, την παράσταση, έχοντας για συμπαραστάτες τον μυστακοφόρο μπασίστα, που έδειξε να βιώνει ίσως πιο έντονα απ' όλους  τη συναυλία, και τον «πρώτο» κιθαρίστα που δέσποζε επί σκηνής. Ο τρίτος κιθαρίστας σχεδόν δεν άφησε από τα χέρια του το e-bow, γεμίζοντας συνέχεια τον ήχο με το χαρακτηριστικό βουητό των Blueneck, ενώ ο drummer φάνηκε κατώτερος της περίστασης, αν και μόνο όσον αφορά τη σκηνική του παρουσία.



Ανακοίνωσαν ότι ο τρίτος δίσκος τους είναι σχεδόν έτοιμος και θα κυκλοφορήσει στις αρχές τού νέου έτους και μάλιστα μας έδωσαν μια πρόγευση, παίζοντας ένα πολλά υποσχόμενο (με πρώτη ακρόαση) καινούριο κομμάτι, το "Venger".

Προς το τέλος, σε μια πρωτόγνωρη πιστεύω κίνηση, ανέβασαν στη σκηνή τη μητέρα (!) ενός από τους κιθαρίστες για να επαινέσει την Αθήνα και να μας ευχαριστήσει για την παρουσία μας στη συναυλία, όλα σε σπαστά ελληνικά και φορώντας ένα DIY και κάπως ανορθόγραφο t-shirt. Καταχειροκροτήθηκε, όπως και ο θεόρατος κιθαρίστας που δήλωσε ότι παίρνουν τους γονείς τους στην περιοδεία τους, καθώς δεν είναι ακόμα αρκετά μεγάλοι για να πάνε μόνοι τους.

Έλαμψε δια της απουσίας του το -προσωπικό αγαπημένο- "Epiphany", αλλά μας αποζημίωσαν κάπως στο encore, παίζοντας "Judas! Judas!" και κλείνοντας με το "Amoc", κατά το οποίο ένα-ένα τα μέλη αποχώρησαν από τη σκηνή.

Συνοψίζοντας, η σχέση ποιότητας-τιμής της συγκεκριμένης συναυλίας (εισιτήριο 15€) ήταν εκπληκτική, με τους Άγγλους να δένονται αμέσως με τον κόσμο, βοηθούμενοι από τη μικρή σκηνή και ξεπερνώντας αβίαστα τα λίγα τεχνικά προβλήματα. Προσωπικά θα το θυμάμαι ως αντιστάθμιση του -κατά γενική ομολογία- μέτριου live των Red Sparowes μερικές μέρες πριν και ως μια πολύ όμορφη βραδιά γενικότερα. Ελπίζουμε να τους ξαναδούμε στην περιοδία του νέου δίσκου.

Στέλιος Προεστάκης
  • SHARE
  • TWEET