Είναι σε ανοιχτό πόλεμο και σε διαλεκτική σχέση με την γραφικότητα (του μέταλ και όχι μόνο), εξοργίζεται με το θεώρημα που λέει πως το χωριό κάποιου στην ορεινή Αχαΐα (τυχαίο παράδειγμα) έχει ένα ίχνος ανωτερότητας σε σχέση με το χωριό κάποιου άλλου στο Πακιστάν. Χορεύει με θαυμαστή ευκολία σε μοσπιτς και σε μπαρ της αλλοτρίωσης. Α! Και συμφωνεί με τη ρήση ενός καλού του φίλου πως «έχουμε δίκιο από το 1917».
