Place Vendome

Close To The Sun

Frontiers (2017)
Από τον Σπύρο Κούκα, 03/03/2017
Σαφώς πιο μεταλλικό, προσφέρει ακόμη ένα δείγμα των αλαβάστρινων ερμηνειών του Michael Kiske
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Ένα από τα πιο επιτυχημένα project της τελευταίας δεκαετίας στον μελωδικό χώρο επιστρέφει φέτος ανανεωμένο και πιο μεταλλικό από ποτέ. Οι Place Vendome, περί ου ο λόγος, αποτελούσε για πολύ καιρό το αποκούμπι όσων ήθελαν να ακούσουν τον Michael Kiske σε κάτι που να προσεγγίζει μερικώς τον σκληρό ήχο, προσφέροντας αρκετές συγκινήσεις με το AOR/hard rock ύφος του.

Τα χρόνια, όμως, έχουν περάσει και η επιστροφή του «ασώτου υιού» στον ήχο (αλλά και την μπάντα πλέον) που μεγαλούργησε, μια επιστροφή που διαφαινόταν ήδη από τις αρχές των '00s πως αργά ή γρήγορα θα πραγματοποιούνταν, αναπόφευκτα άρχισε να επηρεάζει και το Place Vendome project.

Τα δείγματα «μεταλλοποίησης» είχαν αρχίσει να γίνονται εμφανή ήδη από το προηγούμενο "Thunder In The Distance" άλμπουμ και, πλέον, στο "Close To The Sun" είναι πιο ξεκάθαρα από ποτέ. Διακρίνουμε, λοιπόν, μια μεταστροφή στα πιο μεταλλικά μονοπάτια, παραμερίζοντας τον αρχικό AOR χαρακτήρα του σχήματος, για χάρη ενός  hard rock-meets-melodic power metal υβριδίου, όχι μακριά από αυτό που προσφέρεται από τη βασική μπάντα του Kiske, τους Unisonic.

Κατά τ' άλλα, το άλμπουμ, έχοντας τη συνθετική συνεισφορά σημαντικών ονομάτων του χώρου (όπως ο Jani Liimatainen των Cain's Offering, ο Olaf Thorsen των Labyrinth και Vision Divine και ο Fabio Lione των Angra και Rhapsody, μεταξύ άλλων), αναμενόμενα ακούγεται παραπάνω από ευχάριστα, έχοντας και αυτές τις δυο-τρεις στιγμές που θα σου κολλήσουν στο μυαλό και θα τις μουρμουρίζεις σε ανύποπτους χρόνους. Μάλιστα, σε μια από αυτές, το δυνατό "Light Before The Dark", έχουμε και την κιθαριστική συμμετοχή του «δικού μας» Gus G, ο οποίος, μαζί με τα διάσπαρτα guest των Kai Hansen, Mandy Meyer και Magnus Karlsson δίνει περισσότερη λάμψη στο όλο εγχείρημα.

Βέβαια, η ηχητική τυποποίηση που επιδεικνύουν οι κυκλοφορίες της Frontiers δεν θα μπορούσε να λείπει από εδώ, με όσα καλά ή άσχημα συνεπάγεται αυτό. Έτσι, παρ' ότι ο δίσκος θα ικανοποιήσει στο έπακρο ένα ευρύ φάσμα ακροατών, εν τέλει δύσκολα θα το ενθυμούμαστε μετά από κάποιον καιρό, ίσως εκτός των προαναφερθέντων κορυφών του ("Light Before The Dark", "Breathing" και το ομότιτλο κυρίως, με το "Falling Star" και το "Close To The Sun" να ακολουθούν από κοντά).

Για το τέλος ένα σχόλιο και για τον Michael Kiske, γύρω από τον οποίο είναι στημένο το όλο εγχείρημα. Προσωπικά, δεν κρύβω πως αποτελεί έναν από τους πλέον αγαπημένους μου ερμηνευτές, έχοντας μια αλαβάστρινη φωνή που παραμένει αναλλοίωτη μέσα στα χρόνια. Αδιαμφισβήτητα, λοιπόν, έχει επιδείξει πως μπορεί με την ερμηνεία του να απογειώσει οποιοδήποτε κομμάτι κι αυτό συμβαίνει κι εδώ, με σαφές δείγμα την πολύ καλή διασκευή στο "Hereafter" των DGM, αλλά και το ενδιαφέρον που παρουσιάζουν ακόμη και οι λιγότερο καλές στιγμές του άλμπουμ.

Συνοψίζοντας, η τέταρτη κυκλοφορία των Place Vendome, όντας σαφώς μεταλλικότερη των προκατόχων της και με τον πρότερο ανάλαφρο AOR χαρακτήρα του project να περνάει σε δεύτερη μοίρα, σίγουρα θα εκμεταλλευτεί το momentum της επανασύνδεσης των Helloween, αξίζοντας στο έπακρο τις ακροάσεις που θα της δοθούν.

  • SHARE
  • TWEET