Boris

Boris: το μαγικό τρίο από τη μακρινή Ιαπωνία που μας έχει αφήσει πραγματικά άφωνους. Ο Takeshi, ο Wata και ο Atsuo επιστρέφουν αυτή τη φορά με την τέταρτη δουλειά τους που φέρει τον τίτλο "Pink". Η αλήθεια είναι ότι ο τίτλος κάνει εντύπωση αν φανταστούμε ότι πρόκειται για μία μπάντα που παίζει noise rock. Μόνο που τώρα εντυπωσιαζόμαστε και με το περιεχόμενο, όχι μόνο με τον τίτλο. Κάθε φορά γίνονται και καλύτεροι, δυνατότεροι μουσικά και παίρνοντας ως βάση αρκετές μουσικές επιρροές, τους δίνουν μια νέα πνοή στο rock με το δικό τους μοναδικό τρόπο.

Το ταξίδι ξεκίνησε: βάζουμε το cd και ερχόμαστε αντιμέτωποι με το "Farewell". Τι να πω; Αρκετά βασανιστική εισαγωγή αλλά και συνάμα ταξιδιάρικη. Σου δίνει την αίσθηση ότι είσαι μέρος ενός ονείρου και σιγά σιγά έρχεσαι σε επαφή με τον αληθινό κόσμο. Η μετάβαση είναι καταπληκτική. Ίσως σας θυμίσει άλλες πειραματικές rock μπάντες αλλά μη βιαστείτε να βγάλετε γρήγορα συμπεράσματα.

Η συνέχεια έρχεται δυνατή, αλά Led Zeppelin ίσως, και τα σπάει! Σίγουρα ακούω τους τρεις Ιάπωνες; Και συνεχίζουμε μετά το "Pink", που είναι το δεύτερο κομμάτι του άλμπουμ, με τα εξίσου δυνατά "Nothing Special", "Electric" και "Pseudo-Bread" για να τα διαδεχτεί με μεγάλη επιτυχία το βασανιστικό "Afterburner". Αν λατρεύετε τους Sabbath, θα το λατρέψετε και αυτό, αλλά με άλλο τρόπο.

Οι τόνοι αρχίζουν και πέφτουν πάλι και η ατμόσφαιρα γίνεται εντελώς Isis, ίσως και Anathema. Το "My Μachine" δεν αφήνει περιθώρια επιλογής, μόνο βυθίζεσαι... Για δυο λεπτά μόνο γιατί μετά ακολουθεί και το τελευταίο λιθαράκι τους, το "Just Αbandoned My-self", και τα σαρώνει όλα, εντελώς εναλλακτικά, για 18+ λεπτά!

Ελπίζω να το απολαύσετε και εσείς όσο κι εγώ γιατί πραγματικά είναι από τις εκπλήξεις του 2006 και είναι ευχάριστη. Πιστέψτε με.

Υ.Γ.: Και να φανταστεί κανείς ότι όλο το υλικό των εξωφύλλων είναι ροζ! Όχι, δεν απευθύνεται σε κοριτσάκια! Try it.