Rocking Raccoon - Ισλανδική Καυτή Σάλτσα

Αποψάρα 23

Από πάντα οι Δευτέρες ήταν θύματα εξωφρενικών επιθέσεων. Ήμουν σίγουρος πως άμα πήγαινα στο Google και άφηνα τον αυτοσυμπληρωτή -Google it, υπάρχει- να συνεχίσει τη φράση «I Hate», το «Mondays» θα ήταν η λογική συνέχεια. Το Google βέβαια φαίνεται να με ξέρει καλύτερα απ' ό,τι νόμιζα, και το «my life» ήταν η πρώτη δυνατή επιλογή που μου 'βγαλε. Oh well.

Βέβαια, δεν είναι όλες οι εβδομάδες το ίδιο. Την πρηγούμενη πχ, κάποιοι αποφάσισαν ότι είναι Pink Floyd Week, και διάφορα αφιερώματα και τέτοια έλαβαν χώρα. Με αποκορύφωμα τους Pearl Jam να ερμηνεύουν "Mother", το οποίο σας προτρέπω να πάτε στην κεντρική μας να το δείτε. Αν δεν παινέψεις το σπίτι σου...

Αυτή την εβδομάδα όμως συμβαίνει το εξής καταπληκτικό. Για τον Ólafur Arnalds σας έχω μιλήσει ποτέ; Όχι; Τέλεια. Είναι λοιπόν από τους αγαπημένους καλλιτέχνες. Ισλανδός. Συνήθως αυτό είναι αρκετό για να καταλάβει κανείς τι πραγματεύεται ένας καλλιτέχνης, καθώς στο κεφαλάκι μου είναι συνώνυμο της μουσικής ιδιοφυΐας, και πάνω-κάτω αυτό τα λέει όλα. Κυρίως πιανίστας, που όμως και με το βιολί δεν τα πάει άσχημα, μουσικοσυνθέτης νεοκλασικής θα την έλεγα μουσικής, που ορκίζομαι δεν είναι τόσο δήθεν όσο ακούγεται. Πριν δυο-τρία χρόνια είχε κάνει ένα project το οποίο ήταν να βγάζει ένα καινούργιο τραγούδι την ημέρα στη διάρκεια μας εβδομάδας και μετά να μας το πασάρει δωρεάν. Το αποτέλεσμα ήταν το "Found Songs", μία από τις αγαπημένες μου κυκλοφορίες της χρονιάς εκείνης, που είχε μέσα αυτό το καταπληκτικό:



Φέτος όμως το πάει ένα βήμα παραπέρα, καθώς τα κομμάτια που θα βγάζει, θα τα ποστάρει επιτόπου στο YouTube channel του, για να δείξει πως πρόκειται για live μίξη και ηχογράφηση από το σαλόνι του, και ύστερα θα μας τα ξαναπασάρει, πάλι δωρεάν. Ένα κομμάτι την ημέρα λοιπόν. Οπότε, κάποια στιγμή σήμερα αναμένουμε να δούμε καινούργιο κομμάτι εδώ.

Meanwhile, in Poland...



Εκλογές λοιπόν στην Πολωνία, και ο Wijas, γιατί το μικρό του (νομίζω) δε μπορώ ούτε να το γράψω, αποφάσισε να απευθυνθεί στη συνειδητοποιημένη ντεθμεταλ κοινότητα της Πολωνίας με τον παραπάνω τρόπο. Δεν ξέρω βέβαια αν αναλογίστηκε πως κατά πάσα πιθανότητα έχασε όλες ανεξαιρέτως τις υπόλοιπες. «Tέλος πια με τα ανούσια λόγια και τους πολέμους. Αποθρησκευοποιημένη κυβέρνηση, υψηλή ποιότητα ζωής, ελευθερία. Αυτοί είναι οι στόχοι μου. Ψηφίστε συνετά». Ειδικά αυτό το τελευταίο με αποτελείωσε. Τίποτε δε λέει «εμπιστέψου με» όσο ένας χαρτογιακάς με λαρυγγίτιδα. Από την άλλη, ανοίγει ένα δρόμο με τεράστιο potential. Θα έδινα ποικίλα ζωτικά μου όργανα να δω presidential campaign του Obama à la ΝWA, ή, γιατί όχι με τον Bieber. Μόνο και μόνο να γλιτώσουν την γκρίνια οι γονείς από χτυπημένα στην καρδιά -και ίσως και στο κεφάλι- δωδεκάχρονα θα μάζευε ατελείωτες ψήφους. Βρώμικα κόλπα, αλλά έτσι κερδίζονται εκλογές. Αφού, έχει να συναγωνιστεί τον Rick Perry, που σύμφωνα με τη δικιά του καμπάνια, φαίνεται να πιστεύει πως η Αμερική είναι ανάλογη της Gotham City. Δεν εξηγείται αλλιώς το, κατα τ' αλλα επικό, βιντεάκι του.



Τελευταίο μου θέμα για σήμερα συνδυάζει μάλλον τα δύο αγαπημένα μου πράγματα στον κόσμο. Τη μουσική και το φαΐ. Πριν κάποιες μέρες αναφέραμε στο site ότι οι Bring Me The Horizon αποφάσισαν να λανσάρουν τη δικιά τους σάλτσα μπάρμπεκιου. Δεν έχω κάνενα πρόβλημα μ' αυτό, ούτε κάποιο εξυπνάδικο σχόλιο. Μάλιστα, κάτι τέτοιο το προτιμώ χίλιες φορές από τους κάθε γαμιάδες που ξερω 'γω βγάζουν προφυλακτικά με το λογότυπό τους ή κάθε άλλου λογής αηδία. Το φαΐ όμως είναι άλλο ζήτημα. Θυμήθηκα λοιπόν και τον ήρωα τον παιδικό μου χρόνων Dexter Holland, από τους Offspring ντε, και το "Gringo Bandito", την καυτή του σάλτσα. Σύμφωνα με τον ίδιο, «...έψαξα σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης μέχρι να ανακαλύψω τον κατάλληλο συνδυασμό για τη σάλτσα αυτή. Προσπάθησα να το κάνω και εύκολο στην έξοδο...». Την οποία σάλτσα δε βρίσκω πουθενά, και δεν ειμαι και διατεθειμένος να σκάσω 434 δολλάρια να μου 'ρθει από Αμερική.

Συνεχίζοντας λοιπόν με την έρευνα, έπεσα πάνω στο LoveMusicLoveFood - The Rockstar Cookook. Είναι λοιπόν ένα περίπου βιβλίο μαγειρικής. Πρόκειται για τη συλλογή φωτογραφιών της Patricia de Villiers, το οποίο απεικονίζει άτομα του rock χώρου με τα αγαπημένα τους φαγητά, τι συνηθίζουν να μαγειρεύουν και άλλα τέτοια όμορφα. Έχει επίσης και ιστορίες ανθρώπων πίσω από το catering μεγάλων συναυλιών που σίγουρα θα 'χουν ένα-δύο... ζουμερά (ΑΧΑΧΑΧ.) πράγματα να μοιραστούν. Όλα τα έσοδα του βιβλίου πηγαίνουν στο Teenage Cancer Trust, οπότε κάνετε και την καλή σας πράξη. Win.


Ο Brandon Flowers δίπλα σ' έναν γύρο

Τέλος, να ελπίζετε να συμβούν πιο ενδιαφέροντα πράγματα την επόμενη εβδομάδα, και σας αφήνω με τη χειρότερη διαφήμιση της ιστορίας. Πέρα από το γεγονός πως το dubstep το αντέχω μονάχα είτε πιωμένος σε βαθμό αηδίας, είτε σε κωματώδη καταστάση, το να το συνδυάζεις με φρικουλιασμένο δεκάχρονο που χορεύει σαν τον Τερμινεήτορ και τρομαχτικά αρκουδάκια, μόνο και μόνο για να διαφημίσεις τα δημητριακά σου, το κάνει ισοδύναμο με το χειρότερο πράγμα που έχει παιχτεί στην τηλεόραση, συμπεριλαμβανομένων και όλων των σόου της Ρούλας Κορομηλά.



Until next week,
-godspeed

I.T. The Rocking Raccoon

Ps,