Versus Heaven

Behind The Perfect Mask

Casket (2010)
Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 28/04/2011
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Υπάρχουν κάποια είδη που έχουν κορεστεί, με αποτέλεσμα ό,τι ενδιαφέρον προκύπτει -από ένα σημείο και μετά- να έγκειται αποκλειστικά στην έμπνευση του δημιουργού του. Πόση έμπνευση όμως μπορεί να χωρέσει το classic heavy metal πλέον, με τόσες μπάντες που έχουν αναπαράγει τον ήχο του; Λίγη θεωρώ, και αυτή είναι μαζεμένη σε ακόμα λιγότερους ως φαίνεται. Ο λόγος που το εν λόγω ιδίωμα είναι ολοζώντανο έγκειται κατά βάση στο ότι υπάρχουν οπαδοί που το θέλουν να ακούγεται ακριβώς έτσι και κυρίως υπάρχουν μουσικοί που προκύπτουν από τέτοιους οπαδούς.

Χωρίς να γνωρίζω τα παιδιά από τους Versus Heaven, είμαι σίγουρος πως πρώτοι οι ίδιοι είναι μεγάλοι οπαδοί κλασικών ονομάτων του heavy metal. Το ακούς στο DNA της μουσικής που παίζουν ότι έχει ποτιστεί με τους Metallica και τους Megadeth. Είναι ολοφάνερο ότι στα '90s ένιωσαν και αυτοί τους Iced Earth να μεγαλουργούν στη χώρα μας και πιθανότατα πρόλαβαν τους Annihilator ως τη «μεγαλύτερη ελπίδα» για εκείνη τη δεκαετία. Το καταμαρτυρούν τα τραγούδια τους, οι δομές τους, οι μελωδίες τους, τα riff και τα solo τους. Όπως επίσης τα φωνητικά που επενδύουν τις συνθέσεις καταμαρτυρούν και την αγάπη για τον πρώιμο Geoff Tate, τον Matt Barlow, ίσως και γενικότερα το αμερικανικό power.

Πάνω σε αυτά τα στοιχεία βασίζεται η μουσική τους και δίχως αμφιβολία αυτό που παίζουν τα παιδιά, το αποδίδουν καλά. Διαθέτουν αρκετές ιδέες, τις οποίες δεν τσιγκουνεύονται, ακόμα και εντός μιας σύνθεσης, φαίνεται να έχουν την απαραίτητη τεχνική για να ανταπεξέλθουν (το metal είναι απαιτητική μουσική, όπως απαιτητικοί είναι και οι ακροατές του) και διαθέτουν ένα λαρύγγι στο οποίο μπορούν να επενδύσουν, πράγμα σπάνιο στην πραγματικότητα της χώρας μας. Παράλληλα, έχουν πετύχει μια ιδιαίτερα καλή, καθαρή και δυνατή παραγωγή, που αναδεικνύει την αιχμή της μουσική τους και δη την κιθαριστική δουλειά.

Από την άλλη, υπάρχει μια τυποποίηση στις συνθέσεις του άλμπουμ, αφού σε ορισμένα σημεία νομίζω πως ακούω αυτούσια μέρη ή τουλάχιστον πολύ κοντινά σε ιδιαίτερα γνωστά ονόματα. Τόσο σε riff, όσο και σε lead, η επιρροή από συγκροτήματα όπως οι Metallica και οι Megadeth παραείναι εμφανής. Π.χ. κάπου στο εναρκτήριο "Betrayed" έχω την αίσθηση πως ακούω το "Battery" και καπάκια το "Phobia" των Kreator. Σε πολλά, δε, σημεία, ειδικά στα κουπλέ, η αναγωγή σε τραγούδια των Iced Earth είναι αναπόφευκτη (βλέπε "Unexplored Land"). Δεν αναφέρομαι απαραίτητα σε στυγνές αντιγραφές, αλλά ο ήχος που κινούνται είναι αναμενόμενο να δημιουργεί συνειρμούς, εξαιτίας του κορεσμού που επισημάνθηκε στην αρχή.

Το "Behind The Perfect Mask" είναι μια αξιόλογη πρώτη προσπάθεια, που τοποθετείται εύκολα πάνω από το μέσο όρο της υπόλοιπης εγχώριας σκηνής, η οποία -πλην λίγων εξαιρέσεων- στον μη ακραίο metal χώρο δεν παρουσιάζει κάτι ιδιαίτερο. Στην πρώτη τους αυτή προσπάθεια φαίνεται ότι έχουν δυνατότητες και στοιχεία να διαφοροποιηθούν των επιρροών τους και εστιάζοντας λίγο περισσότερο στις συνθέσεις να δημιουργήσουν κάτι πιο μεστό και περισσότερα υποσχόμενο στο μέλλον. Συνθέσεις όπως το "Time Does Not Heal" και το "Forbidden", που κλείνει το δίσκο, είναι πολύ ενδιαφέρουσες και μπορούν να αποτελέσουν σημείο αναφοράς, πάνω στο οποίο θα επενδύσουν οι Versus Heaven, των οποίων τα μελλοντικά βήματα αξίζει να παρακολουθήσουμε.
  • SHARE
  • TWEET