Τα τελευταία χρόνια οι Venom είναι σε μεγάλη φόρμα, για να μιλήσουμε με αθλητικούς όρους. Αφού περάσανε το παντελώς αποτυχημένο "Metal Black" παρατηρούμε μόνο άνοδο και μάλιστα κάποιοι δίσκοι τους είναι πιο καλοί απ' ό,τι ίσως κάποιος θα ανέμενε για ένα σχήμα με τόσα χρόνια και ιστορία στην πλάτη. Δίσκοι σαν τα "Fallen Angels" και "From The Very Depths" είχαν φανταστικά τραγούδια και γενικά το performance του συγκροτήματος σίγουρα εκτιμήθηκε από τους Venom legions και όχι μόνο.
Η συνταγή και τα αποτελέσματα αυτής ευτυχώς δε θα αλλάξει για το "Storm The Gates". Έχοντας ένα πιο ξερό ήχο, με τα τύμπανα να έχουν έναν ήχο ο οποίος πιθανόν να προβληματίσει στην αρχή παρατηρούμε ότι η φόρμουλα γραφής καλώς τραγουδιών παραμένει απαράλλακτη. Ο Cronos αν και με ελαφρώς κουρασμένη φωνή καταφέρνει σε πολλά σημεία να βγάζει τσαντίλα και νεύρο δίνοντας επιθετικό τόνο στο δίσκο. Ρεφρέν σαν στα "Notorious" ή στο "Over My Dead Body" σε πωρώνουν ενώ τα λοξά κοιτάγματα στο παρελθόν τους όπως στα "Suffering Dictates" σίγουρα δημιουργούν χαμόγελα και υψωμένες γροθιές. Το σκοτεινό κλίμα του "I Dark Lord" προσφέρει ένα τέλειο υπόστρωμα για κάτι διαφορετικό και συνάμα ενδιαφέρον. Από την άλλη πλευρά το "Destroyer" που κινείται παράλληλα με τα "In League Of Satan" ή "Manitou" δείχνει πόσο εύκολα μπορούν οι Venom να σε διασκεδάσουν.
Στις πρώτες ακροάσεις πιθανόν τα δεκατρία τραγούδια να φαντάζουν πολλά, ένα μειονέκτημα που το ‘χουν οι Venom από το 1997 και μετά αλλά ίσως λόγω εθισμού πλέον νομίζω ότι όλα ακούγονται τέλεια. Ακόμα και το "Beaten To A Pulp" ή το punk - based "We The Loud" κυλάνε νεράκι. Σε γενικές γραμμές δίχως να είναι ΤΟ αριστούργημα για άλλη μια φορά οι Venom μας αφήνουν παραπάνω από ικανοποιημένους. Πιθανότατα αρκετοί να μπείτε σε συγκρίσεις με τους άλλους Venom αλλά το καλύτερο είναι να τα απολαύσετε και τα δύο άλμπουμ αφού ειλικρινά ακούγονται μια χαρά. Είναι αντιληπτή η ξενέρα αρκετών μιας και πιθανή ένωση της τριάδας μοιάζει εξαιρετικά δύσκολη, εδώ πλακωθήκανε και οι Venom Inc σε χρόνο dt. Δυστυχώς για τους Cronos, Abaddon και Mantas ισχύει κάτι σαν τη απαγορευτική αρχή του Pauli. Δεν κάθονται σε ένα μέρος και για αρκετό διάστημα μαζί. Είναι εκρηκτικό το μίγμα. Χάριν αυτού όμως βγήκαν τα μνημεία που βγήκαν. Και ευτυχώς από τις εκκωφαντικές εκρήξεις του παρελθόντος κάτι σαν απολίθωμα μοιράζεται μαζί μας και τώρα στο "Storm The Gates". Δίχως να μυρίζει μούχλα ή κάτι δυσώδες η τεράστια μορφή που έχει έρθει στον Metal χάρτη υπό του ονόματος Cronos το ‘χει ακόμα. Και γουστάρουμε γι' αυτό.
