The Resistance

Coup De Grace

earMUSIC (2016)
Από τον Άλκη Κοροβέση, 28/04/2016
Το πρώην supergroup φαίνεται να γουστάρει το hardcore/old school death metal που παίζει, αλλά πολύ φοβάμαι ότι δεν θα γίνει το ίδιο και με τους ακροατές του "Coup De Grace"
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Το supergroup των Aro, Stromblad και Ljungstrom επανέρχεται μετά από τρία χρόνια και το αξιοπρεπέστατο "Scars". Ωστόσο σε αυτό το διάστημα συνέβησαν ορισμένες αλλαγές που ενδεχομένως και να επηρέασαν το αποτέλεσμα του "Coup De Grace" (φόρος τιμής στα θύματα των τρομοκρατικών επιθέσεων στον Παρίσι). Τον Jesper τον "έφυγαν" λόγω των προβλημάτων του με το αλκοόλ, ο Glenn αποχώρησε για τον ίδιο λόγο που έφυγε από In Flames, Dimension Zero, και τη θέση του ανέλαβε ο Daniel Antonsson, γνωστός σε όλους από τους Dark Tranquillity, Soilwork και Dimension Zero, κυρίως.

Η επιτυχία του "Scars" ήταν ότι ο ήχος του δίσκου δεν είχε επαφή με τις (πρώην και νυν) μπάντες των μελών των Resistance. Άντε, ελαφρώς να προσέγγιζε τους Haunted του όμωνυμου. H death metal σκηνή της Στοκχόλμης συναντούσε εκείνη του Γκέτεμποργκ - σε κάτι λιγότερο από τα μισά του δρόμου είναι η αλήθεια - με ένα αρκετά ενδιαφέρον, αλλά, κυρίως, ποιοτικό αποτέλεσμα. Είχε την δύναμη να κρατάει τον ακροατή συνεχώς σε εγρήγορση.

Κάτι που δυστυχώς δεν καταφέρνει παρά σε ελάχιστα σημεία να κάνει το "Coup De Grace". Τα εναπομείναντα μέλη - μαζί με τον Glenn, ο οποίος συμμετείχε συνθετικά στον δίσκο - αποφάσισαν να εκτραχύνουν και άλλο το ύφος τους και να προσθέσουν αρκετά hardcore σημεία, που ταιριάζουν περισσότερο με τη φωνή του Aro. Τα (όποια) μελωδικά στοιχεία έχουν μειωθεί στο ελάχιστο και οι διάρκειες των κομματιών επίσης. Πλέον οι περισσότερες συνθέσεις διαρκούν κάτω από ένα τρίλεπτο. Η παραγωγή, επίσης, δίνει βάση στα τύμπανα και τη φωνή, με τα έγχορδα να βρίσκονται ψιλοθαμμένα με αποτέλεσμα να «χανονται» τα λιγοστά lead του δίσκου ανάμεσα στα αναρίθμητα riff.

Με κίνδυνο να χαρακτηριστούν ως one hit wonder, οι Σουηδοί παίζουν για να γουστάρουν, κυκλοφορώντας έναν safe δίσκο, που «βρωμάει» Entombed από μακριά και που μπορεί live να προκαλέσει αρκετά moshpit. Από την άλλη, δεν χαρακτηρίζεται ούτε από πρωτοτυπία, ούτε από ιδιαίτερη ποιότητα, με εξαίρεση κομμάτια σαν το "As It All Came Down", "World Order", "Death Blow". Το "Coup De Grace" μπορεί προσωπικά να μου λέει περισσότερα απ' ό,τι στον υπόλοιπο κόσμο, ωστόσο η αλήθεια είναι ότι ελάχιστα έχει να προσφέρει στον ακροατή του, παρα μόνο μερικά διασκεδαστικά λεπτά.

  • SHARE
  • TWEET