The Lord Weird Slough Feg

Δεν είναι τυχαίο που η μπάντα διάλεξε το συγκεκριμένο όνομα, ειδικά τις τρεις πρώτες λέξεις του, παρμένο από τη θρυλική σειρά κόμικ Sláine της 2000 AD. Αν υπάρχει μία λέξη που να συνοψίζει το μουσικό χαρακτήρα των Αμερικάνων, δεν είναι άλλη από το weird, όπου το περίεργο πάει συνάμα με το ιδιαίτερο. Όπως και η συγκεκριμένη κυκλοφορία. Σπάνια συναντάμε EP επτά συνθέσεων και διάρκειας είκοσι δύο λεπτών, χα.

Ανέκαθαν τους συνόδευαν αυτά τα επίθετα, προσδίδοντάς τους αυθεντικότητα και σχεδόν cult υπόσταση, καθώς η φωνή του Mike Scalzi τους καθιστά αναγνωρίσιμους άμεσα, από όποιον πλανήτη ή γαλαξία και αν προέρχεται. Το γεγονός ότι βουτάνε στο παρελθόν τους, και πιο συγκεκριμένα στο εμβληματικό "Traveller" του 2003, περισσότερο μου φαίνεται ως μια εκκρεμότητα στην ιστορία που πρέπει να ολοκληρωθεί, παρά οτιδήποτε άλλο με πιθανή αρνητική χροιά ή πονηρή σκέψη.

Έκδηλη παρατήρηση: η ιστορία δεν ολοκληρώνεται ούτε τούτη τη φορά, υπάρχει κοτζάμ 1 στον τίτλο. Σχετικά με αυτήν, ανατρέξτε στον εν λόγω δίσκο, θα πάρει ώρα να αναλυθεί εδώ. Επίσης, για να διατηρηθεί η συνέχειά της, η μπάντα χρησιμοποίησε το ίδιο μέρος, τον ίδιο εξοπλισμό και τους ίδιους συνεργάτες. Και διέπρεψε εκ νέου. Σε μια 35ετή διαδρομή δέκα δίσκων, συγκέρασαν το hard rock με το heavy metal και τις ιρλανδέζικες φολκ αναφορές με πλήρη αρμονία, ομοίως και τώρα.

Σαφώς, και λόγω Traveller αισθητικής προτάσσουν τα Maidenish στοιχεία τους, ήτοι διπλές κιθαριστικές επιθέσεις, καλπάζοντες ρυθμούς και μελωδιάρες. Ο επικός τόνος παρών εκ νέου, η ιρλανδέζικη κληρονομιά των Thin Lizzy αποδίδεται σε όλη της τη χάρη στο "Magnetic Fluctuations" και η ομώνυμη σύνθεση καταφέρνει να χωρέσει σε μόλις τρία λεπτά ποιότητα και ουσία δεκάλεπτων επών από άλλες μπάντες. Κάπως έτσι, το πεντάλεπτο εναρκτήριο "Knife World" φαντάζει ως τέτοιο και εξελίσσεται σε μέγα κόλλημα.

Κράτησαν λένε μόνο όσες συνθέσεις θεώρησαν άξιες κυκλοφορίας, απορρίπτοντας τις υπόλοιπες, καταλήγοντας στο απόλυτο 7/7. Τίποτα περιττό, ουδεμία μετριότητα, δημιουργώντας παράλληλα μια αίσθηση προσμονής ή cliffhanger με το «σβήσιμο» του "Vargr Reprise" που κλείνει το EP. Παραμυθάς από τους λίγους ο Mike Scalzi, προσφέρει απλόχερα με την μπάντα του ζωτικής σημασίας ταξίδια σε σουρεαλιστικούς κόσμους και κάθε φορά που ανεβαίνουν στο σανίδι συγκινούν άκοπα και αβίαστα. Καλή ώρα όπως πριν λίγο καιρό. Τα σέβη μου.

Spotify